In Amsterdam, daar was ooit een meisje genaamd Femke.

In Amsterdam, there was once a girl named Femke.

Ze was gek op fietsen.

She loved cycling.

Op een regenachtige dag ging Femke op pad met haar vrienden, Daan en Sophie.

On a rainy day, Femke set out with her friends, Daan and Sophie.

Ze hadden dikke regenjassen aan.

They wore thick raincoats.

Ze fietsten onder de torrende regen, maar de wind was zo sterk.

They cycled through the pouring rain, but the wind was so strong.

Petra was door en door nat.

Petra was thoroughly soaked.

Die dag was het alsof de hemel huilde.

That day, it was as if the sky was crying.

Overal waren plassen.

Puddles were everywhere.

In hun gele jassen zagen ze eruit als eenden in het water.

In their yellow jackets, they looked like ducks in the water.

Femke fronste tegen de koude wind.

Femke frowned against the cold wind.

Ze besloot te stoppen bij "Het Zwaantje", het gezelligste café in de Jordaan.

She decided to stop at "Het Zwaantje," the coziest café in the Jordaan.

Binnen vonden ze warmte.

Inside, they found warmth.

De geur van sterke koffie vulde de lucht.

The smell of strong coffee filled the air.

Daan vroeg: "Zullen we hier wachten?

Daan asked, "Should we wait here?"

" Femke en Sophie knikten.

Femke and Sophie nodded.

Ze zaten aan een houten tafel bij het raam.

They sat at a wooden table by the window.

Buiten dansten de bomen op de wilde tonen van de wind.

Outside, the trees danced to the wild tunes of the wind.

Ze bestelden warme chocolademelk en appelgebak.

They ordered hot chocolate and apple pie.

Femke vertelde verhalen over de oude dagen.

Femke told stories about the old days.

Daan stopte niet met lachen.

Daan couldn't stop laughing.

Sophie maakte tekeningen in haar notitieboek, zoals ze altijd deed.

Sophie made drawings in her notebook, as she always did.

De hele middag bleven ze praten, eten en lachen.

They spent the whole afternoon talking, eating, and laughing.

De regen tikte zachtjes tegen de ramen Maar ze gaven er niet om.

The rain tapped gently against the windows, but they didn't care.

De warmte van hun vriendschap maakte alles beter.

The warmth of their friendship made everything better.

Toen de regen uiteindelijk stopte, stapten ze op hun fietsen.

When the rain finally stopped, they got on their bikes.

Ze trokken hun nog natte jassen aan.

They put on their still damp coats.

De zon kwam door de grijze wolken kijken.

The sun peeked through the gray clouds.

"We hebben een goede dag gehad, ondanks de regen," zei Femke.

"We had a good day, despite the rain," said Femke.

Ze lachten en fietsten weg.

They laughed and cycled away.

De straten van Amsterdam glinsterden in het zonlicht.

The streets of Amsterdam sparkled in the sunlight.

Hun regenjassen waren misschien nat geworden, maar hun spirits waren niet gedoofd.

Their raincoats may have gotten wet, but their spirits were not dampened.

Vanaf die dag begrepen ze dat het niet gaat over wat je overkomt, maar hoe je erop reageert.

From that day on, they understood that it's not about what happens to you, but how you react to it.

En dat is het prachtige verhaal van die regenachtige dag in Amsterdam.

And that is the beautiful story of that rainy day in Amsterdam.