Daan zit op zijn fiets.

Daan is on his bike.

Amsterdam ligt voor hem.

Amsterdam lies ahead of him.

De stad zoemt.

The city buzzes.

De straatjes zijn smal.

The streets are narrow.

Hij is nerveus.

He is nervous.

Daan houdt van zijn stad, Amsterdam.

Daan loves his city, Amsterdam.

De grachten zijn zoals linten.

The canals are like ribbons.

Ze liggen rond de stad.

They encircle the city.

De huizen zijn oud en sierlijk.

The houses are old and elegant.

Ze staan langs de grachten.

They line the canals.

Maar vandaag is de stad druk.

But today the city is crowded.

Toeristen zijn overal.

Tourists are everywhere.

Ze veroorzaken drukte.

They cause hustle and bustle.

Ze maken het moeilijk voor Daan om te fietsen.

They make it difficult for Daan to cycle.

Daan stapt op zijn fiets.

Daan hops on his bike.

Zijn hoofd is hoog.

His head is held high.

Zijn handen zijn strak om het stuur.

His hands grip the handlebars tightly.

De straatjes zijn smal.

The streets are narrow.

Hij zoemt langs de coffeeshops.

He zooms past the coffeeshops.

Hij ruikt de verse haring van de viskraam.

He smells the fresh herring from the fish stand.

Hij hoort de klokken van de Westertoren.

He hears the bells of the Westertoren.

Toeristen blokkeren de weg.

Tourists block the way.

Ze bewonderen de huizen en de grachten.

They admire the houses and canals.

Ze nemen foto's.

They take photos.

Ze kijken niet uit voor Daan.

They do not watch out for Daan.

Daan moet plotseling stoppen.

Daan has to suddenly stop.

Hij moet hard remmen.

He has to brake hard.

Zo vermijdt hij een toerist.

This way he avoids a tourist.

De persoon kijkt verbaasd.

The person looks surprised.

Daan zucht, maar hij blijft kalm.

Daan sighs, but he remains calm.

Hij fietst verder tussen de mensen.

He cycles further among the people.

Hij toetert zacht.

He honks softly.

"Pardon!

"Excuse me!"

" roept hij.

he calls out.

De mensen kijken om.

The people look around.

Ze stappen opzij.

They step aside.

Daan lacht.

Daan smiles.

Hij bedankt hen.

He thanks them.

Hij moet de toeristen wel vaak vermijden.

He has to avoid the tourists often.

Maar hij is niet boos.

But he is not angry.

Hij begrijpt het.

He understands.

De stad is mooi.

The city is beautiful.

Iedereen wil er naar kijken.

Everyone wants to look at it.

Daan komt eindelijk thuis.

Daan finally arrives home.

Zijn huis is klein maar gezellig.

His house is small but cozy.

Het staat aan een gracht.

It is located by a canal.

Er staan bloemen voor het raam.

There are flowers in the window.

Daan zet zijn fiets neer.

Daan parks his bike.

Hij is blij dat hij eindelijk veilig is.

He is happy to be finally safe.

Hij kijkt uit het raam.

He looks out the window.

Hij kijkt naar de mensen op straat.

He watches the people on the street.

Hij glimlacht.

He smiles.

Maar hij is ook opgelucht.

But he is also relieved.

Dat is het lot van fietsen in Amsterdam.

That's the fate of cycling in Amsterdam.

Het kan druk zijn.

It can be crowded.

Het kan moeilijk zijn.

It can be difficult.

Maar het is zijn thuis.

But it is his home.

Het is zijn stad.

It is his city.

En hij houdt ervan.

And he loves it.