De zon scheen fel boven De Efteling.

The sun shone brightly over De Efteling.

Sanne en Jeroen stonden voor het grote poort.

Sanne and Jeroen stood in front of the large gate.

Maar dit was niet zomaar een dag.

But this was not just any day.

Het was het jaar 2050, en De Efteling had een grote verandering ondergaan.

It was the year 2050, and De Efteling had undergone a significant transformation.

Toen Sanne de poort doorging, voelde ze een trilling.

As Sanne passed through the gate, she felt a vibration.

Voor haar stond een prachtig kasteel.

Before her stood a magnificent castle.

Maar dit kasteel was anders.

But this castle was different.

Het leek echt, maar als ze haar hand uitstak, voelde ze niets.

It seemed real, but when she extended her hand, she felt nothing.

"Wow, kijk Jeroen!"

"Wow, look Jeroen!"

zei Sanne verbaasd.

said Sanne, astonished.

Jeroen grijnsde.

Jeroen grinned.

"Dit moet de nieuwe virtuele werkelijkheid zijn," zei hij.

"This must be the new virtual reality," he said.

"Veel beter dan de oude attracties."

"Much better than the old attractions."

Plots verscheen een holografische draak voor hen.

Suddenly, a holographic dragon appeared before them.

Het bewoog en ademde vuur.

It moved and breathed fire.

Sanne sprong achteruit.

Sanne jumped back.

"Het lijkt zo echt," zei ze, terwijl ze lachte.

"It looks so real," she said, laughing.

Ze wandelden naar een meer.

They walked to a lake.

Daar zagen ze holografische zwanen die dansten op het water.

There, they saw holographic swans dancing on the water.

"Prachtig," fluisterde Sanne.

"Beautiful," Sanne whispered.

Jeroen knikte.

Jeroen nodded.

Plots dook er een fee op.

Suddenly, a fairy appeared.

Ze was klein en schitterend.

She was small and radiant.

"Welkom in De Efteling," sprak ze, terwijl ze fladderde.

"Welcome to De Efteling," she said while fluttering.

"Ik ben hier om jullie te helpen."

"I'm here to help you."

"Kan je ons naar de Droomvlucht brengen?"

"Can you take us to the Dreamflight?"

vroeg Jeroen.

Jeroen asked.

De fee knikte en spreidde haar vleugels.

The fairy nodded and spread her wings.

Sanne en Jeroen volgden haar door een betoverend bos vol glinsterende lichten en lieve dieren.

Sanne and Jeroen followed her through an enchanting forest full of glistening lights and sweet animals.

Het voelde alsof ze in een sprookje leefden.

It felt like they were living in a fairy tale.

Toen ze bij de Droomvlucht arriveerden, zagen ze feeën die speelden, trollen die werkten en elfen die zongen.

When they arrived at the Dreamflight, they saw fairies playing, trolls working, and elves singing.

Sanne en Jeroen konden de elfen nadoen.

Sanne and Jeroen could mimic the elves.

Ze konden zelfs met de trollen praten.

They could even talk to the trolls.

Maar er was een probleem.

But there was a problem.

Een groot, donker figuur verscheen.

A large, dark figure appeared.

Het was de boze koning.

It was the evil king.

"Dit is mijn rijk nu!"

"This is my realm now!"

schreeuwde hij.

he shouted.

De feeën en elfen renden weg.

The fairies and elves ran away.

Sanne keek naar Jeroen.

Sanne looked at Jeroen.

"We moeten iets doen!"

"We have to do something!"

zei ze vastberaden.

she said determinedly.

Jeroen knikte.

Jeroen nodded.

Samen pakten ze een holografisch zwaard en schild.

Together, they grabbed a holographic sword and shield.

De boze koning lachte.

The evil king laughed.

"Jullie denken dat jullie mij kunnen stoppen?"

"You think you can stop me?"

Sanne en Jeroen vochten moedig.

Sanne and Jeroen fought bravely.

Ze voelden het zwaard door de lucht gaan.

They felt the sword slicing through the air.

Met een krachtige slag raakte Jeroen de koning.

With a powerful strike, Jeroen hit the king.

Hij viel op de grond.

He fell to the ground.

De fee verscheen weer.

The fairy reappeared.

"Jullie hebben ons gered," zei ze dankbaar.

"You have saved us," she said gratefully.

"Dank jullie wel."

"Thank you."

Met een glimlach liepen Sanne en Jeroen naar de uitgang.

With a smile, Sanne and Jeroen walked to the exit.

"Dit was geweldig," zei Sanne.

"That was amazing," said Sanne.

Jeroen knikte.

Jeroen nodded.

"Ik kan niet wachten tot ons volgende avontuur hier," zei hij.

"I can't wait for our next adventure here," he said.

De zon begon onder te gaan.

The sun began to set.

De Efteling straalde in zijn nieuwe virtuele glorie.

De Efteling shone in its new virtual glory.

Sanne en Jeroen wisten dat ze een speciale dag hadden beleefd, eentje die ze nooit zouden vergeten.

Sanne and Jeroen knew they had experienced a special day, one they would never forget.