Het was een zonnige middag in Keukenhof.

It was a sunny afternoon in Keukenhof.

Bloemen bloeiden overal.

Flowers were blooming everywhere.

Sanne, Daan en Femke waren opgewonden.

Sanne, Daan, and Femke were excited.

Ze hadden gehoord van de nieuwe technologie.

They had heard about the new technology.

Ze wisten niet precies wat ze konden verwachten.

They didn't know exactly what to expect.

Maar ze waren nieuwsgierig en klaar voor avontuur.

But they were curious and ready for an adventure.

Bij de ingang stond een groot bord.

At the entrance stood a large sign.

“Welkom bij de holografische ervaring,” stond er.

"Welcome to the holographic experience," it read.

Sanne glimlachte naar de anderen.

Sanne smiled at the others.

"Laten we naar binnen gaan!"

"Let's go inside!"

In de tuin zagen ze prachtige tulpen.

In the garden, they saw beautiful tulips.

Maar nog indrukwekkender waren de hologrammen.

But even more impressive were the holograms.

De eerste die ze zagen, was Vincent van Gogh.

The first one they saw was Vincent van Gogh.

Hij stond naast een grote zonnebloem.

He stood next to a large sunflower.

Vincent begon te praten.

Vincent began to talk.

"Hallo, ik ben Vincent.

"Hello, I am Vincent.

Ik schilder graag zonnebloemen."

I love to paint sunflowers."

Femke keek verbaasd.

Femke looked astonished.

"Hij lijkt zo echt!"

"He looks so real!"

zei ze.

she said.

Daan knikte.

Daan nodded.

"Dit is geweldig."

"This is amazing."

Ze liepen verder.

They walked further.

Toen zagen ze Anne Frank.

Soon they saw Anne Frank.

Ze stond bij een boom.

She stood beside a tree.

"Dit is de kastanjeboom die ik vanuit mijn schuilplaats zag," zei ze.

"This is the chestnut tree I saw from my hiding place," she said.

"Het gaf me hoop."

"It gave me hope."

Sanne voelde een traan in haar oog.

Sanne felt a tear in her eye.

De woorden van Anne raakten haar diep.

Anne's words touched her deeply.

"Ik heb zoveel over haar gelezen," fluisterde ze.

"I've read so much about her," she whispered.

"Maar dit voelt anders.

"But this feels different.

Dit is echt."

This feels real."

Ze liepen naar een ander deel van de tuin.

They walked to another part of the garden.

Daar zagen ze Rembrandt.

There they saw Rembrandt.

Hij stond naast een groot schilderij.

He stood next to a large painting.

"Dit is mijn Nachtwacht," zei hij.

"This is my Night Watch," he said.

"Het is mijn beroemdste werk."

"It is my most famous work."

Daan was onder de indruk.

Daan was impressed.

"Ik heb dit schilderij in het museum gezien," zei hij.

"I've seen this painting in the museum," he said.

"Maar hier is het anders.

"But here it’s different.

Rembrandt zelf vertelt het verhaal."

Rembrandt himself is telling the story."

De zon begon te zakken.

The sun began to set.

Sanne, Daan en Femke kwamen bij de uitgang.

Sanne, Daan, and Femke arrived at the exit.

"Dit was een geweldige dag," zei Sanne.

"This was an amazing day," said Sanne.

"Ik heb zoveel geleerd."

"I've learned so much."

Femke knikte.

Femke nodded.

"Het was alsof we echt met deze mensen hebben gepraat."

"It was as if we really spoke with these people."

Daan glimlachte.

Daan smiled.

"Technologie kan wonderen doen.

"Technology can do wonders.

Ik ben blij dat we dit hebben meegemaakt."

I’m glad we experienced this."

Ze liepen naar buiten en keken nog een keer om.

They walked outside and looked back one more time.

De hologrammen verdwenen langzaam in het licht van de ondergaande zon.

The holograms slowly disappeared in the light of the setting sun.

De tuin was stil, maar gevuld met herinneringen.

The garden was quiet, but filled with memories.

En de drie vrienden wisten dat ze iets bijzonders hadden meegemaakt.

And the three friends knew that they had experienced something special.

In de auto naar huis praatten ze verder.

In the car on the way home, they continued to talk.

"Misschien komen we volgend jaar terug," zei Sanne.

"Maybe we'll come back next year," said Sanne.

Daan en Femke waren het ermee eens.

Daan and Femke agreed.

Keukenhof en zijn hologrammen hadden hun hart veroverd.

Keukenhof and its holograms had captured their hearts.

En langzaam verdween de zon achter de horizon, met beloftes voor een nieuwe dag vol ontdekkingen.

And slowly the sun disappeared behind the horizon, with promises for a new day full of discoveries.