Het was een zonnige lentedag in de Keukenhof.

It was a sunny spring day in Keukenhof.

De lucht was blauw en de tulpen stonden in volle bloei.

The sky was blue and the tulips were in full bloom.

Sanne liep door de tuinen, haar ogen wijd open van bewondering.

Sanne walked through the gardens, her eyes wide open in admiration.

De kleuren van de tulpen waren prachtig: rood, geel, paars en roze.

The colors of the tulips were beautiful: red, yellow, purple, and pink.

Sanne was een kunstkenner.

Sanne was an art expert.

Ze kwam elk jaar naar het tulpenfestival.

She came to the tulip festival every year.

Dit jaar was er iets speciaals: een eeuwenoud tulpen schilderij.

This year, there was something special: an ancient tulip painting.

Het schilderij was beroemd en heel waardevol.

The painting was famous and very valuable.

Sanne ging naar het paviljoen waar het schilderij hing.

Sanne went to the pavilion where the painting was displayed.

Veel mensen verzamelden zich rond het schilderij.

Many people gathered around the painting.

Ze fluisterden en wezen ernaar.

They whispered and pointed at it.

Maar toen ze dichterbij kwam, zag ze dat het schilderij weg was!

But as she got closer, she saw that the painting was gone!

Er hing alleen een lege lijst aan de muur.

There was only an empty frame hanging on the wall.

"Het schilderij is gestolen!"

"The painting has been stolen!"

riep iemand, en er klonk een golf van geschrokken reacties door de menigte.

someone shouted, and a wave of shocked reactions spread through the crowd.

Sanne voelde een koude rilling over haar rug.

Sanne felt a cold shiver down her spine.

Ze keek rond.

She looked around.

Wie kon dit hebben gedaan?

Who could have done this?

En hoe?

And how?

Sanne besloot om op onderzoek uit te gaan.

Sanne decided to investigate.

Ze zag dat er geen camerabeelden waren in het paviljoen.

She saw that there were no security cameras in the pavilion.

Ze keek naar de grond en zag een stukje stof.

She looked at the ground and saw a piece of fabric.

Het leek op een doekje.

It looked like a small cloth.

Misschien had de dief het verloren.

Maybe the thief had dropped it.

Ze liep naar de beveiliging en gaf het stofje aan de bewaker.

She walked over to the security guard and handed him the piece of fabric.

"Ik heb dit gevonden," zei ze.

"I found this," she said.

De bewaker keek naar het stukje stof en knikte.

The guard looked at the piece of fabric and nodded.

Hij had ook geen idee.

He had no idea either.

Sanne voelde zich gefrustreerd, maar gaf de moed niet op.

Sanne felt frustrated but did not give up hope.

De volgende dag ging Sanne weer naar de Keukenhof.

The next day, Sanne returned to Keukenhof.

Ze liep langs de tulpenvelden en keek scherp rond.

She walked along the tulip fields and looked around carefully.

Toen, ineens, zag ze iets glinsteren tussen de bloemen.

Then, suddenly, she saw something glimmering among the flowers.

Ze liep ernaartoe en vond een klein zakdoekje met de initialen G.V.

She walked over and found a small handkerchief with the initials G.V.

geborduurd erop.

embroidered on it.

Sanne herinnerde zich een oude schilder genaamd Gerard Vermeer, die ooit in de buurt had gewoond.

Sanne remembered an old painter named Gerard Vermeer, who once lived nearby.

Ze vroeg zichzelf af: "Zou hij iets te maken kunnen hebben met het schilderij?"

She asked herself, "Could he have something to do with the painting?"

Ze besloot naar het nabijgelegen dorp te gaan.

She decided to go to the nearby village.

Daar vond ze een klein huisje met een bordje "Vermeer Atelier".

There, she found a small house with a sign "Vermeer Atelier."

Ze klopte aan de deur.

She knocked on the door.

Een oude man deed open.

An old man opened it.

Hij keek verbaasd toen hij het zakdoekje zag.

He looked surprised when he saw the handkerchief.

"Dat is van mijn grootvader," zei de man.

"That belongs to my grandfather," said the man.

"Hij was een beroemde schilder."

"He was a famous painter."

Sanne vertelde over het verdwenen schilderij.

Sanne told him about the missing painting.

De oude man knikte langzaam.

The old man nodded slowly.

"Ik heb het schilderij niet gestolen," zei hij.

"I did not steal the painting," he said.

"Maar ik weet wie het heeft.

"But I know who did.

Een oude vriend van mijn grootvader had een sleutel tot dit geheim."

An old friend of my grandfather had a key to this secret."

Samen gingen ze naar een oude schuur achter het huis.

Together, they went to an old shed behind the house.

Daar, achter een stapel hooi en oude kasten, vonden ze het schilderij.

There, behind a pile of hay and old cabinets, they found the painting.

Het was niet gestolen, maar veilig verborgen.

It had not been stolen, but safely hidden.

Sanne voelde een grote opluchting.

Sanne felt a great sense of relief.

"We moeten het terugbrengen naar de Keukenhof," zei ze.

"We have to return it to Keukenhof," she said.

De oude man stemde toe en samen brachten ze het schilderij terug.

The old man agreed, and together they returned the painting.

De directeur van de Keukenhof was dolblij toen het schilderij werd teruggebracht.

The director of Keukenhof was overjoyed when the painting was returned.

Hij bedankte Sanne hartelijk.

He thanked Sanne heartily.

"Zonder jou hadden we het nooit teruggevonden," zei hij.

"Without you, we would never have found it," he said.

Het tulpenfestival ging weer verder, en Sanne liep glimlachend door de tuinen.

The tulip festival resumed, and Sanne walked through the gardens with a smile.

Ze voelde zich trots en tevreden.

She felt proud and content.

De tulpen bloeiden mooier dan ooit, en het oude schilderij hing weer aan de muur.

The tulips bloomed more beautifully than ever, and the old painting was back on the wall.

De rust was teruggekeerd in de Keukenhof.

Peace had returned to Keukenhof.

En zo kwam er een einde aan het mysterie van het verdwenen tulpen schilderij.

And so, the mystery of the missing tulip painting came to an end.