Op een zonnige lentedag gingen Sophie, Joris en Lieke naar de Keukenhof.

On a sunny spring day, Sophie, Joris, and Lieke went to Keukenhof.

Het park was vol met kleurrijke tulpen.

The park was filled with colorful tulips.

De lucht rook zoet en fris.

The air smelled sweet and fresh.

Sophie en Joris liepen voorop, bewonderend de bloemenzee.

Sophie and Joris walked ahead, admiring the sea of flowers.

Achter hen liep Lieke, glimlachend en genietend.

Behind them walked Lieke, smiling and enjoying herself.

"Wat een prachtige bloemen," zei Sophie en Joris knikte.

"What beautiful flowers," said Sophie, and Joris nodded.

"Ja, kijk die rode tulpen daar!

"Yes, look at those red tulips over there!"

"Terwijl ze door de velden liepen, hoorde Sophie plots een kreet.

As they walked through the fields, Sophie suddenly heard a cry.

Ze draaide zich om en zag Lieke op de grond zitten.

She turned around and saw Lieke sitting on the ground.

Haar gezicht vertrok van pijn.

Her face was twisted in pain.

"Lieke, wat is er gebeurd?

"Lieke, what happened?"

" vroeg Sophie bezorgd.

Sophie asked worriedly.

"Ik ben gestruikeld en heb mijn enkel verdraaid," antwoordde Lieke met tranen in haar ogen.

"I tripped and twisted my ankle," answered Lieke, with tears in her eyes.

Joris knielde naast haar neer.

Joris knelt down beside her.

"Kun je opstaan?

"Can you stand up?"

" vroeg hij vriendelijk.

he asked kindly.

Lieke probeerde het, maar haar enkel deed te veel pijn.

Lieke tried but her ankle hurt too much.

"Nee, ik kan niet lopen," zei ze zwakjes.

"No, I can't walk," she said weakly.

Sophie keek rond.

Sophie looked around.

"Er is een EHBO-post vlakbij de ingang.

"There's a first aid station near the entrance.

Joris, help me haar daarheen te dragen.

Joris, help me carry her there."

"Joris pakte Lieke voorzichtig vast.

Joris carefully took hold of Lieke.

"Kom op, Lieke.

"Come on, Lieke.

We zijn er bijna.

We're almost there."

"Samen hinkten ze langzaam richting de EHBO-post.

Together they hobbled slowly toward the first aid station.

Onderweg kwamen ze langs prachtige bloemen die Lieke troostten, ondanks de pijn.

Along the way, they passed beautiful flowers that comforted Lieke despite the pain.

Sophie bleef Lieke moed inspreken.

Sophie kept encouraging Lieke.

Bij de EHBO-post werden ze vriendelijk ontvangen door een verpleegster.

At the first aid station, they were kindly received by a nurse.

“Wat is er gebeurd?

"What happened?"

” vroeg ze.

she asked.

“Lieke heeft haar enkel verdraaid,” legde Joris uit.

"Lieke twisted her ankle," Joris explained.

De verpleegster onderzocht Lieke’s enkel en glimlachte geruststellend.

The nurse examined Lieke's ankle and smiled reassuringly.

"Het is niet ernstig.

"It's not serious.

Rust een paar dagen en je zult snel beter zijn.

Rest for a few days, and you will be better soon."

" Lieke zuchtte van opluchting en glimlachte naar haar vrienden.

Lieke sighed with relief and smiled at her friends.

"Dank jullie wel," zei ze zachtjes.

"Thank you," she said softly.

De drie vrienden gingen daarna naar een bankje in het park.

The three friends then went to a bench in the park.

Ze genoten verder van de bloemen, terwijl Lieke haar been omhoog hield.

They continued to enjoy the flowers while Lieke kept her leg elevated.

Sophie en Joris vertelden verhalen en zorgden voor een vrolijke sfeer.

Sophie and Joris told stories and kept a cheerful atmosphere.

Lieke voelde zich snel weer beter door de goede zorgen van haar vrienden.

Lieke felt better quickly due to her friends' good care.

De dag eindigde met een zonsondergang.

The day ended with a sunset.

De lucht kleurde oranje en rood, net als de tulpen.

The sky turned orange and red, just like the tulips.

Ondanks het ongeluk hadden Sophie, Joris en Lieke een fijne dag gehad.

Despite the mishap, Sophie, Joris, and Lieke had a good day.

Ze wisten dat hun vriendschap sterk was, zelfs als er tegenslagen waren.

They knew their friendship was strong, even when there were setbacks.

En zo gingen ze, moe maar voldaan, terug naar huis.

And so they went, tired but content, back home.

De geur van tulpen bleef nog lang in hun geheugen.

The scent of tulips lingered in their memories for a long time.