Danger in the Market: Unmasking a Charming Stranger
FluentFiction - Dutch
Danger in the Market: Unmasking a Charming Stranger
De zon scheen fel boven de markt van Rotterdam.
The sun shone brightly over the market in Rotterdam.
De lucht was warm en de geuren van vers fruit en groenten vulden de lucht.
The air was warm, and the scents of fresh fruits and vegetables filled the atmosphere.
Overal om hen heen klonk het geroezemoes van mensen die onderhandelden met de verkopers.
All around them, the hum of people negotiating with vendors could be heard.
Het was een perfecte zomerdag om boodschappen te doen.
It was a perfect summer day for shopping.
Maarten en Saskia liepen samen langs de kraampjes.
Maarten and Saskia walked together past the stalls.
Maarten, zoals altijd, was heel precies in wat hij kocht.
Maarten, as always, was very precise about what he bought.
Hij controleerde elke appel en elk brood voordat hij het in zijn mandje legde.
He checked each apple and each loaf of bread before placing it in his basket.
Saskia daarentegen straalde positiviteit uit.
Saskia, on the other hand, radiated positivity.
Ze lachte en maakte een praatje met de verkopers.
She smiled and chatted with the vendors.
Plotseling verscheen Bram aan hun zijde.
Suddenly, Bram appeared beside them.
Hij glimlachte breed en begroette Saskia hartelijk.
He smiled broadly and warmly greeted Saskia.
"Wat leuk jullie hier te zien," zei Bram.
"How nice to see you here," said Bram.
Saskia glimlachte terug.
Saskia smiled back.
"Hoi Bram!
"Hi Bram!
Wat toevallig dat we jou hier tegenkomen!"
What a coincidence running into you here!"
Maarten kneep zijn ogen samen.
Maarten narrowed his eyes.
Hij kende Bram niet goed, maar hij had altijd een vreemd gevoel bij hem.
He didn’t know Bram well, but he always had a strange feeling about him.
Bram was te charmant, te behulpzaam.
Bram was too charming, too helpful.
Maarten voelde dat er iets niet klopte, maar hij wilde Saskia niet ongerust maken.
Maarten felt that something was off, but he didn’t want to worry Saskia.
"Hoe gaat het, Bram?"
"How are you, Bram?"
vroeg Maarten, terwijl hij probeerde kalm te blijven.
asked Maarten, trying to stay calm.
Bram knikte beleefd.
Bram nodded politely.
"Prima, bedankt!
"Fine, thank you!
En hoe gaat het met jullie?"
And how are you two?"
"We zijn groenten aan het kopen voor het diner vanavond," zei Saskia vrolijk.
"We're buying vegetables for dinner tonight," Saskia said cheerfully.
"Kom je meehelpen kiezen?"
"Will you help us choose?"
"Maar natuurlijk," antwoordde Bram, met een glimlach die Maarten niet beviel.
"Of course," answered Bram, with a smile that Maarten did not like.
Terwijl ze elk kraampje bezochten, merkte Maarten op hoe Bram zich gedroeg.
As they visited each stall, Maarten noticed how Bram behaved.
Hij was te vriendelijk, te geïnteresseerd.
He was too friendly, too interested.
Maarten besloot om Bram in de gaten te houden zonder dat Saskia het merkte.
Maarten decided to keep an eye on Bram without Saskia noticing.
"Zal ik die tomaten voor je dragen?"
"Shall I carry those tomatoes for you?"
vroeg Bram, terwijl hij naar Saskia glimlachte.
asked Bram, smiling at Saskia.
Saskia knikte dankbaar.
Saskia nodded gratefully.
"Dank je, Bram.
"Thank you, Bram.
Dat zou fijn zijn."
That would be nice."
Maarten voelde zijn argwaan groeien.
Maarten felt his suspicion growing.
Hij moest iets doen, maar hij wilde geen scène maken.
He had to do something but didn’t want to make a scene.
Hij zocht naar een manier om meer te weten te komen over Bram zonder Saskia aan te vallen.
He looked for a way to learn more about Bram without alarming Saskia.
Na een tijdje winkelen namen ze een pauze bij een koffiebar naast de markt.
After a while of shopping, they took a break at a coffee bar next to the market.
Terwijl Saskia naar de wc ging, besloot Maarten zijn kans te grijpen.
While Saskia went to the bathroom, Maarten decided to seize his chance.
"Bram, wat ben je hier precies aan het doen?
"Bram, what exactly are you doing here?
Waarom ben je zo geïnteresseerd in mijn zus?"
Why are you so interested in my sister?"
Bram keek Maarten recht aan, zijn glimlach verdwenen.
Bram looked straight at Maarten, his smile vanished.
"Ik ben gewoon vriendelijk, Maarten.
"I'm just being friendly, Maarten.
Niks aan de hand."
Nothing's wrong."
Maarten geloofde hem niet.
Maarten didn’t believe him.
Hij moest bewijs vinden.
He needed evidence.
Terwijl Bram een telefoontje pleegde, keek Maarten snel in Bram's tas.
While Bram took a phone call, Maarten quickly looked in Bram’s bag.
Daar vond hij een notitieboekje met daarin zijn en Saskia's namen, plus een lijst van hun routines en vrienden.
There he found a notebook with his and Saskia’s names written in it, plus a list of their routines and friends.
Dit was duidelijk geen toeval.
This was clearly no coincidence.
Maarten stopte het boekje snel terug en deed alsof er niets gebeurd was.
Maarten quickly put the notebook back and pretended nothing had happened.
Toen Saskia terugkwam, grepen ze hun boodschappen en liepen naar een stillere plek.
When Saskia returned, they grabbed their groceries and walked to a quieter spot.
Maarten wist dat het nu of nooit was.
Maarten knew it was now or never.
"Saskia, ik moet je iets vertellen," begon hij.
"Saskia, I need to tell you something," he began.
"Bram is niet wie hij zegt dat hij is."
"Bram is not who he says he is."
Saskia keek geschrokken.
Saskia looked shocked.
"Wat bedoel je?"
"What do you mean?"
vroeg ze.
she asked.
Maarten toonde het notitieboekje.
Maarten showed her the notebook.
"Ik vond dit in zijn tas.
"I found this in his bag.
Hij heeft ons in de gaten gehouden."
He’s been keeping track of us."
Saskia keek naar het boekje en haar ogen vulden zich met tranen.
Saskia looked at the notebook, and her eyes filled with tears.
"Is dit waar, Bram?"
"Is this true, Bram?"
vroeg ze geschokt.
she asked, stunned.
Bram probeerde zich eruit te praten, maar het was te laat.
Bram tried to talk his way out of it, but it was too late.
Saskia had al genoeg gezien.
Saskia had seen enough.
"Ga weg, Bram," zei ze boos.
"Go away, Bram," she said angrily.
"We willen je niet meer zien."
"We don’t want to see you anymore."
Bram keek hen even aan, maar liep daarna snel weg, zijn plannen verstoord.
Bram looked at them for a moment but then quickly walked away, his plans disrupted.
Maarten legde zijn arm om Saskia.
Maarten put his arm around Saskia.
"Het spijt me dat je dit moest meemaken," zei hij zachtjes.
"I’m sorry you had to go through this," he said softly.
Saskia haalde diep adem.
Saskia took a deep breath.
"Dank je, Maarten.
"Thank you, Maarten.
Ik had je waarschuwingen serieuzer moeten nemen."
I should have taken your warnings more seriously."
"Het is goed," zei Maarten troostend.
"It’s okay," Maarten said soothingly.
"We hebben er allebei iets van geleerd."
"We've both learned something from this."
Met een nieuw gevoel van vertrouwen in elkaar liepen Maarten en Saskia de markt af.
With a new sense of trust in each other, Maarten and Saskia walked away from the market.
Ze wisten dat ze altijd op elkaar konden rekenen, wat er ook gebeurde.
They knew they could always count on each other, no matter what happened.