De zon scheen fel en de lucht was helderblauw boven Vondelpark.

The sun shone brightly, and the sky was a clear blue above Vondelpark.

Sven en Lotta liepen samen over het gras.

Sven and Lotta walked together on the grass.

Het was hun lunchpauze.

It was their lunch break.

Sven voelde de druk van zijn nieuwe baan.

Sven felt the pressure of his new job.

Hij had promotie gekregen, maar nu voelde hij zich angstig.

He had gotten a promotion, but now he felt anxious.

Ze vonden een rustige plek bij een vijver.

They found a quiet spot by a pond.

Het water glinsterde in het zonlicht.

The water sparkled in the sunlight.

Ze gingen zitten op een bankje.

They sat down on a bench.

Lotta haalde een broodje uit haar tas en gaf Sven een frisdrank.

Lotta took a sandwich out of her bag and handed Sven a soda.

"Hier, geniet ervan," zei ze met een glimlach.

"Here, enjoy," she said with a smile.

Sven probeerde te ontspannen, maar zijn gedachten waren bij het project op kantoor.

Sven tried to relax, but his thoughts were on the project at the office.

Lotta merkte dat hij stil was.

Lotta noticed he was quiet.

"Is alles oké?"

"Is everything okay?"

vroeg ze, haar ogen scherp en alert.

she asked, her eyes sharp and alert.

Sven twijfelde.

Sven hesitated.

Moest hij Lotta vertellen over zijn stress?

Should he tell Lotta about his stress?

Hij wist dat ze soms competitief kon zijn.

He knew she could sometimes be competitive.

Hij zuchtte diep en keek naar de bomen.

He sighed deeply and looked at the trees.

Hun bladeren ritselden zachtjes in de zomerbries.

Their leaves rustled softly in the summer breeze.

"Eerlijk gezegd, Lotta," begon Sven aarzelend, "ik voel me onder druk.

"Honestly, Lotta," Sven began hesitantly, "I feel pressured.

Het project is lastig en ik wil niet falen."

The project is tough and I don't want to fail."

Lotta stopte met eten en keek serieus naar Sven.

Lotta paused her eating and looked seriously at Sven.

"Dat begrijp ik," zei ze.

"I understand," she said.

"Ik voel die druk ook vaak.

"I often feel that pressure too.

Maar je moet soms even pauze nemen.

But you need to take a break sometimes.

Anders ga je kapot."

Otherwise, you'll break down."

Sven knikte en voelde zich een beetje opgelucht.

Sven nodded, feeling somewhat relieved.

"Misschien heb je gelijk.

"Maybe you're right.

Ik dacht eraan om tijdens de pauze te werken, maar dat helpt ook niet echt."

I was thinking of working during the break, but that doesn't really help either."

Lotta glimlachte hartelijk.

Lotta smiled warmly.

"Nee, dat helpt niet.

"No, it doesn't help.

Weet je wat?

You know what?

Laten we het werk even vergeten en genieten van dit mooie park.

Let's forget about work for a while and enjoy this beautiful park.

We hebben het verdiend."

We deserve it."

Ze praatten over van alles, behalve werk.

They talked about everything except work.

Ze lachten om jeugdherinneringen en plannen voor het weekend.

They laughed about childhood memories and weekend plans.

De spanning in Sven's schouders begon langzaam te verdwijnen.

The tension in Sven's shoulders slowly began to disappear.

Hij voelde de zon op zijn huid en hoorde het vrolijke geroezemoes van het park.

He felt the sun on his skin and heard the cheerful buzz of the park.

De tijd vloog voorbij en het was bijna tijd om terug te gaan naar kantoor.

Time flew by, and it was almost time to go back to the office.

Sven voelde zich sterker.

Sven felt stronger.

"Dank je, Lotta," zei hij oprecht.

"Thank you, Lotta," he said sincerely.

"Ik heb echt even nodig gehad om te praten."

"I really needed to talk."

Lotta knikte en gaf hem een bemoedigende klap op de rug.

Lotta nodded and gave him an encouraging pat on the back.

"We moeten elkaar steunen.

"We have to support each other.

Het is niet altijd een wedstrijd, weet je."

It's not always a competition, you know."

Terug op kantoor voelden ze zich beiden verfrist.

Back at the office, they both felt refreshed.

Sven wist nu dat hij zijn zorgen met iemand kon delen.

Sven now knew he could share his worries with someone.

Het gaf hem de kracht om beter met stress om te gaan.

It gave him the strength to deal with stress better.

Hij leerde dat het belangrijk is om soms gewoon even te ontspannen en te genieten van de kleine momenten.

He learned that it's important to sometimes just relax and enjoy the small moments.

En zo keerden Sven en Lotta terug naar hun werk met een beter begrip van elkaar en een hernieuwd gevoel van kameraadschap.

And so Sven and Lotta returned to their work with a better understanding of each other and a renewed sense of camaraderie.