De zon scheen fel boven de prachtige Keukenhof-tuinen.

The sun shone brightly over the beautiful Keukenhof gardens.

De tulpen stonden vol in bloei en de kleurrijke bloemenvelden strekten zich mijlenver uit.

The tulips were in full bloom, and the colorful flower fields stretched out for miles.

Bram, Lotte en Jens liepen samen door de tuinen.

Bram, Lotte, and Jens walked together through the gardens.

Bram hield Lotte stevig bij de hand.

Bram held Lotte's hand firmly.

Jens volgde hen, zijn gedachten vol zorgen.

Jens followed them, his mind full of worries.

Lotte voelde zich wat onrustig.

Lotte felt a bit uneasy.

Bram en Jens waren normaal zo ontspannen, maar vandaag voelde ze een spanning tussen hen.

Bram and Jens were usually so relaxed, but today she sensed a tension between them.

Ze keek naar Jens, die zwijgzaam naast hen liep.

She looked at Jens, who was walking silently beside them.

Ze wist niet wat er aan de hand was.

She didn't know what was going on.

Bram had een verrassing gepland.

Bram had a surprise planned.

Hij wilde Lotte ten huwelijk vragen.

He wanted to propose to Lotte.

Jens wist van zijn plannen en had beloofd te helpen.

Jens knew about his plans and had promised to help.

Maar Jens had zelf gevoelens voor Lotte.

But Jens harbored feelings for Lotte himself.

Hij probeerde deze gevoelens te verbergen, maar de spanning maakte hem stil.

He tried to hide these feelings, but the tension left him quiet.

Bram stopte bij een mooie waterpartij om de bloemen rond de vijver te bekijken.

Bram stopped at a beautiful water feature to look at the flowers around the pond.

“Lotte, vind je dit niet prachtig?” vroeg Bram.

"Lotte, don't you think this is beautiful?" asked Bram.

Lotte knikte en glimlachte, maar ze zag hoe Jens naar de grond keek.

Lotte nodded and smiled, but she noticed Jens looking at the ground.

Ze voelde een knoop in haar maag.

She felt a knot in her stomach.

Ze besloten even te rusten bij een bankje.

They decided to rest by a bench.

Jens stond op om iets te drinken te halen.

Jens stood up to get something to drink.

Lotte volgde hem en vroeg zachtjes: “Jens, is er iets aan de hand? Je bent zo stil vandaag.”

Lotte followed him and asked softly, "Jens, is something wrong? You're so quiet today."

Jens voelde een vreemde spanning opkomen.

Jens felt a strange tension rising.

Hij wilde eerlijk zijn, maar hij wist dat zijn gevoelens alles zouden verpesten.

He wanted to be honest, but he knew his feelings would ruin everything.

“Lotte, ik... er is iets wat ik moet vertellen,” begon hij aarzelend.

"Lotte, I... there's something I need to tell you," he began hesitantly.

Opeens kon hij het niet meer verbergen.

Suddenly, he couldn't hide it anymore.

“Lotte, ik heb gevoelens voor je. Maar ik weet dat je van Bram houdt. Ik wil je alleen gelukkig zien.”

"Lotte, I have feelings for you. But I know you love Bram. I just want to see you happy."

Lotte keek verbaasd, maar ook ontroerd.

Lotte looked surprised but also touched.

Ze wist nu waarom Jens zo vreemd deed.

Now she understood why Jens was acting so strangely.

Ze voelde de tranen in haar ogen.

She felt tears in her eyes.

“Jens, ik waardeer je eerlijkheid. Maar ik heb tijd nodig om alles te begrijpen.”

"Jens, I appreciate your honesty. But I need time to understand everything."

Op dat moment kwam Bram terug.

At that moment, Bram returned.

Hij zag de diepe conversatie tussen Lotte en Jens.

He saw the deep conversation between Lotte and Jens.

Hij voelde een steek van jaloezie en verwarring.

He felt a pang of jealousy and confusion.

“Wat gebeurt hier?” vroeg hij, terwijl hij zijn hand naar Lotte uitstrekte.

"What's going on here?" he asked, reaching out his hand to Lotte.

Lotte zag de pijn in Brams ogen.

Lotte saw the pain in Bram's eyes.

Ze pakte zijn hand en vertelde hem wat Jens had gezegd.

She took his hand and told him what Jens had said.

Ze omhelsde Bram stevig.

She hugged Bram tightly.

“Bram, ik twijfel niet aan ons. Maar ik weet dat Jens ook eerlijk moest zijn.”

"Bram, I don't doubt us. But I know Jens had to be honest too."

Bram zuchtte diep en keek Jens aan.

Bram sighed deeply and looked at Jens.

“Dank je voor je eerlijkheid, Jens. Ik waardeer je als vriend. Laten we dit samen oplossen.”

"Thank you for your honesty, Jens. I appreciate you as a friend. Let's solve this together."

Ze liepen terug naar het bloemenveld.

They walked back to the flower field.

De zon begon te zakken en gaf de bloemen een gouden gloed.

The sun began to set, giving the flowers a golden glow.

Bram knielde plots voor Lotte.

Bram suddenly knelt in front of Lotte.

Hij haalde een klein doosje uit zijn zak en opende het.

He took a small box out of his pocket and opened it.

“Lotte, wil je met me trouwen?”

"Lotte, will you marry me?"

Lotte glimlachte breed en knikte.

Lotte smiled broadly and nodded.

“Ja, Bram, dat wil ik.”

"Yes, Bram, I will."

Jens stond op een afstand en keek toe, zijn gevoelens gemengd.

Jens stood at a distance and watched, his feelings mixed.

Hij wist dat dit moeilijk was, maar hij besloot zijn vrienden te steunen.

He knew this was difficult, but he decided to support his friends.

Hij liep naar hen toe en omhelsde hen.

He walked over to them and hugged them.

De drie vrienden verlieten de Keukenhof met een nieuw begrip van elkaar.

The three friends left Keukenhof with a new understanding of each other.

Bram en Lotte voelden zich zekerder over hun toekomst.

Bram and Lotte felt more certain about their future.

Jens wist dat hij tijd nodig had om zijn gevoelens te verwerken, maar hij bleef trouw aan zijn vrienden.

Jens knew he needed time to process his feelings, but he remained loyal to his friends.

De Keukenhof-tuinen vervaagden achter hen, nog steeds vol bloemen en schoonheid.

The Keukenhof gardens faded into the background, still full of flowers and beauty.

De zomer bracht hoop en een nieuwe start voor hen allen.

The summer brought hope and a new beginning for them all.