Het was een warme zomerdag en de zon straalde fel in de lucht.

It was a warm summer day, and the sun shone brightly in the sky.

Het gemeenschapscentrum was druk met mensen die kwamen stemmen.

The community center was bustling with people who came to vote.

Posters met informatie over de kandidaten bezaaiden de muren en ventilatoren draaiden snel, maar het was nog steeds heet binnen.

Posters with information about the candidates covered the walls, and fans spun quickly, but it was still hot inside.

Bram stond in de rij te wachten.

Bram stood in line, waiting.

Hij was een universiteitsstudent en hield van lokale politiek.

He was a university student who loved local politics.

Hij wilde laten zien dat hij zijn chronische ziekte zelfstandig kon beheersen.

He wanted to show that he could manage his chronic illness independently.

Met zijn stempas stevig in de hand voelde hij zich trots en vastberaden.

Holding his voting card firmly in his hand, he felt proud and determined.

Lotte, een medische student, hielp als vrijwilliger bij het stemlokaal.

Lotte, a medical student, was volunteering at the polling station.

Ze hield alles in de gaten en was klaar om te helpen als dat nodig was.

She observed everything and was ready to help if needed.

Ze keek naar de lange rij en zag Bram staan.

She looked at the long line and saw Bram standing there.

Hij zag er geconcentreerd uit, maar ook een beetje bleek.

He appeared focused but also a bit pale.

De rij ging langzaam vooruit en Bram begon zich zwak te voelen.

The line moved slowly, and Bram started to feel weak.

De hitte en de drukte maakten het moeilijk voor hem om zich staande te houden.

The heat and the crowd made it hard for him to stay upright.

Zijn hoofd tolde en zijn benen werden slap.

His head spun, and his legs became wobbly.

Hij wilde niet opgeven, hij moest laten zien dat hij dit kon.

He did not want to give up; he had to show that he could do this.

Lotte merkte dat Bram heen en weer begon te wiegen.

Lotte noticed that Bram began to sway.

Ze twijfelde geen moment.

She did not hesitate.

Ze wist dat dit haar moment was om haar vaardigheden te gebruiken.

She knew this was her moment to use her skills.

Maar ze wilde Bram ook de kans geven om zelf om hulp te vragen.

But she also wanted to give Bram the chance to ask for help on his own.

Bram voelde zijn zicht vervagen en wist dat hij niet lang meer kon blijven staan.

Bram felt his vision blurring and knew he couldn't stand much longer.

Hij keek om zich heen, zoekend naar iets om zich aan vast te houden.

He looked around, searching for something to hold onto.

Voor hij het wist, struikelde hij en viel bijna.

Before he knew it, he stumbled and almost fell.

In een flits was Lotte bij hem.

Lotte was by his side in a flash.

"Gaat het wel?"

"Are you okay?"

vroeg ze bezorgd.

she asked worriedly.

Bram keek op naar haar, zijn trots even opzij gezet.

Bram looked up at her, his pride set aside for a moment.

"Ik denk dat ik hulp nodig heb," zei hij zachtjes.

"I think I need help," he said softly.

Lotte glimlachte en hielp hem voorzichtig overeind.

Lotte smiled and carefully helped him to his feet.

Samen liepen ze naar een stoel bij de zijkant van de zaal.

Together they walked to a chair on the side of the hall.

Lotte zorgde ervoor dat hij water kreeg en even kon bijkomen.

Lotte ensured he got some water and could rest for a while.

"Het is niet erg om hulp te vragen," zei ze bemoedigend.

"It's okay to ask for help," she said encouragingly.

Na een paar minuten voelde Bram zich beter.

After a few minutes, Bram felt better.

Met Lotte's hulp ging hij naar het stembureau en stemde.

With Lotte's help, he went to the polling booth and voted.

Het gaf hem een trots gevoel, ondanks dat hij hulp had moeten vragen.

It made him feel proud, despite having to ask for help.

Hij had zijn stem laten horen.

He had made his voice heard.

Na het stemmen bedankte Bram Lotte.

After voting, Bram thanked Lotte.

"Dank je wel.

"Thank you.

Je hebt me echt geholpen."

You really helped me."

"Geen probleem," zei Lotte.

"No problem," said Lotte.

"Je deed het geweldig.

"You did great.

En ik ben ook blij dat ik iets kon doen."

And I’m happy I could help."

Ze wisselden telefoonnummers uit en gingen naar buiten.

They exchanged phone numbers and went outside.

Een nieuwe vriendschap was geboren.

A new friendship was born.

Bram leerde dat het oké was om hulp te accepteren en Lotte voelde zich zelfverzekerder in haar medische kennis.

Bram learned that it was okay to accept help, and Lotte felt more confident in her medical knowledge.

Onder de stralende zomerzon wist Bram dat hij niet alleen was in zijn strijd en dat hij sterk genoeg was om hulp te vragen als dat nodig was.

Under the radiant summer sun, Bram knew he wasn’t alone in his struggle and that he was strong enough to ask for help when needed.

Samen met Lotte wandelde hij het gemeenschapscentrum uit, klaar om de wereld aan te gaan, met een nieuwe vriend aan zijn zijde.

Together with Lotte, he walked out of the community center, ready to face the world with a new friend by his side.