Frederik stond in de zon op de markt van Valkenburg.

Frederik stood in the sun at the market of Valkenburg.

Hij keek naar de kerk, hoog en oud, met de klokkentoren die schaduw gooide over de kasseien.

He looked at the church, tall and old, with the bell tower casting a shadow over the cobblestones.

"Het is hier gebeurd," dacht hij.

"It happened here," he thought.

Hij wilde de oude artefact vinden, de trots van de kerk.

He wanted to find the old artifact, the pride of the church.

Lotte stond bij haar bakkerskraam.

Lotte stood by her bakery stall.

Ze zag Frederik zuchten.

She saw Frederik sighing.

Haar bruine ogen waren scherp.

Her brown eyes were sharp.

Ze wist vast dat hij iets zocht.

She surely knew he was looking for something.

Ze liep naar hem toe met een glimlach.

She walked up to him with a smile.

"Frederik, je ziet bezorgd uit," zei ze.

"Frederik, you look worried," she said.

"Kan ik helpen?"

"Can I help?"

Frederik vertelde haar over het verdwenen artefact.

Frederik told her about the missing artifact.

"Het is belangrijk," zei hij.

"It's important," he said.

"Ik wil mijn waarde bewijzen.

"I want to prove my worth.

Niet alleen als smid."

Not just as a blacksmith."

Lotte knikte.

Lotte nodded.

"Ik help je."

"I'll help you."

Samen besloten ze te zoeken.

Together, they decided to search.

De eerste stap was praten met Bram, de historicus.

The first step was to talk to Bram, the historian.

Hij wist veel, maar was altijd zo gesloten.

He knew a lot, but was always so reserved.

Toen ze op Bram's deur klopten, kwam hij langzaam naar buiten.

When they knocked on Bram’s door, he came out slowly.

Zijn blik was koud en ondoorgrondelijk.

His gaze was cold and inscrutable.

"Bram, weet je iets over het verdwenen artefact?"

"Bram, do you know anything about the missing artifact?"

vroeg Frederik.

Frederik asked.

Bram’s ogen vernauwden.

Bram's eyes narrowed.

"Waarom vraag je dat?

"Why do you ask?

Het is een oud en riskant stuk.

It's an old and risky piece.

Laat het rusten."

Let it rest."

Frederik voelde een rilling.

Frederik felt a chill.

"We moeten het vinden," hield hij vol.

"We must find it," he insisted.

Maar Bram draaide zich om en liep terug naar binnen.

But Bram turned and went back inside.

Dit maakte Frederik alleen maar vastberadener.

This only made Frederik more determined.

In een hoek van Bram's huis vond Lotte iets glinsterends.

In a corner of Bram's house, Lotte found something shiny.

"Frederik, kijk eens," fluisterde ze.

"Frederik, look at this," she whispered.

Het was een stukje van een oud zegel.

It was a piece of an old seal.

Een aanwijzing!

A clue!

Frederik besloot dat hij Bram moest confronteren.

Frederik decided he had to confront Bram.

Later die avond gingen ze stiekem naar de kerk.

Later that evening, they snuck into the church.

Ze vonden een geheime deur naar de crypte.

They found a secret door to the crypt.

Toen ze binnenkwamen, stond Bram daar al.

When they entered, Bram was already there.

Zijn gezicht was somber.

His face was somber.

"Ik wist dat jullie zouden komen," zei Bram.

"I knew you would come," said Bram.

"Maar dit is groter dan jullie denken."

"But this is bigger than you think."

Frederik stapte naar voren.

Frederik stepped forward.

"Waarom verberg je het?"

"Why are you hiding it?"

Bram zuchtte.

Bram sighed.

"Het artefact is gevaarlijk.

"The artifact is dangerous.

Sommigen willen het gebruiken voor kwade doeleinden.

Some want to use it for evil purposes.

Ik probeerde het te beschermen."

I tried to protect it."

Op dat moment viel een straal maanlicht op een steen.

At that moment, a beam of moonlight fell on a stone.

Daar lag het artefact, in volle glorie.

There lay the artifact, in full glory.

Frederik en Lotte waren verbaasd, maar ook opgelucht.

Frederik and Lotte were amazed but also relieved.

De waarheid kwam eindelijk boven water.

The truth finally came to light.

Bram glimlachte droevig.

Bram smiled sadly.

"Nu weten jullie mijn geheim.

"Now you know my secret.

Dit was mijn taak.

This was my task.

Bescherm het."

Protect it."

Frederik keek naar Bram.

Frederik looked at Bram.

"Het spijt me dat ik twijfelde.

"I'm sorry I doubted you.

Je bedoelde het goed."

Your intentions were good."

De volgende dag bracht Frederik het artefact terug naar de kerk.

The next day, Frederik returned the artifact to the church.

De mensen van de stad verzamelden zich.

The townspeople gathered.

Ze begrepen nu wat er was gebeurd.

They now understood what had happened.

Frederik werd als een held gezien.

Frederik was seen as a hero.

Zijn moed en intelligentie werden eindelijk erkend.

His courage and intelligence were finally acknowledged.

Lotte voelde zich trots.

Lotte felt proud.

Ze besefte dat ze goed was in onderzoek doen.

She realized she was good at investigating.

Ze besloot meer betrokken te raken in de gemeenschap.

She decided to become more involved in the community.

Bram bleef mysterieus, maar de mensen wisten nu dat hij een echte beschermer was.

Bram remained mysterious, but the people now knew that he was a true protector.

Valkenburg was weer in vrede.

Valkenburg was at peace again.

En Frederik?

And Frederik?

Hij liep over de markt, tevreden.

He walked through the market, satisfied.

Hij wist dat hij meer was dan een smid.

He knew he was more than a blacksmith.

Hij was een ontdekkingsreiziger van geheimen, een echte held in zijn eigen verhaal.

He was an explorer of secrets, a true hero in his own story.