In het hart van de Veluwe, omringd door hoge bomen en het gezang van vogels, begon het avontuur van Jeroen en Emma.

In the heart of the Veluwe, surrounded by tall trees and the songs of birds, the adventure of Jeroen and Emma began.

Het was een warme zomerdag en de lucht was gevuld met de geur van dennen en mos.

It was a warm summer day, and the air was filled with the scent of pine and moss.

De klas was op schoolreis, begeleid door hun strenge leraar, meneer De Vries.

The class was on a school trip, accompanied by their strict teacher, Mr. De Vries.

Jeroen was altijd nieuwsgierig.

Jeroen was always curious.

Hij had gehoord van een verborgen waterval diep in het bos en zijn hart bonkte van opwinding.

He had heard of a hidden waterfall deep in the forest, and his heart pounded with excitement.

Emma, de stille en slimme klasgenoot, kende elke bloem en boom in het bos.

Emma, the quiet and smart classmate, knew every flower and tree in the forest.

Ze hield van de natuur, maar was bang om af te dwalen.

She loved nature but was afraid to wander off.

“Emma, zullen we die waterval zoeken?” fluisterde Jeroen terwijl anderen hun lunch aten.

“Emma, shall we go look for that waterfall?” Jeroen whispered while others were eating their lunch.

Hij keek rond om zeker te zijn dat meneer De Vries hen niet hoorde.

He looked around to make sure Mr. De Vries did not hear them.

Emma aarzelde.

Emma hesitated.

“We mogen niet weg van de groep...” “Kom op, het is nu of nooit!” drong Jeroen aan.

“We’re not allowed to leave the group…” “Come on, it’s now or never!” Jeroen urged.

Ze glipten weg van de groep en liepen dieper het bos in.

They slipped away from the group and walked deeper into the forest.

De bomen werden dichter, het pad kronkeliger.

The trees grew denser, the path more winding.

Jeroen nam de leiding, maar Emma volgde met haar ogen op de grond gericht, zoekend naar herkenbare planten.

Jeroen took the lead, but Emma followed, her eyes on the ground, searching for recognizable plants.

Na een tijdje kwamen ze bij een kleine open plek.

After a while, they came to a small clearing.

Daar zagen ze het - een prachtige waterval, verborgen in de schaduw van de bomen.

There they saw it—a beautiful waterfall, hidden in the shadow of the trees.

Het water stroomde luidruchtig naar beneden.

The water cascaded down noisily.

Jeroen en Emma stonden versteld.

Jeroen and Emma were astonished.

“We hebben het gevonden!” riep Jeroen triomfantelijk.

“We found it!” Jeroen shouted triumphantly.

Maar dan hoorden ze iets vreselijks.

But then they heard something dreadful.

In de verte klonk de hoorn van de schoolbus.

In the distance, the horn of the school bus sounded.

Hun hart bonsde in hun keel.

Their hearts pounded in their throats.

Meneer De Vries zou woedend zijn als ze niet op tijd kwamen.

Mr. De Vries would be furious if they were not back on time.

“We moeten terug!” riep Emma.

“We have to go back!” Emma cried.

Ze renden door het bos, langs bomen en struiken.

They ran through the forest, past trees and bushes.

Emma gebruikte haar kennis om de snelste weg te vinden.

Emma used her knowledge to find the quickest way.

Jeroen volgde haar, zijn adem hijgend.

Jeroen followed her, his breath heavy.

De zon stond laag aan de hemel toen ze eindelijk de rand van het bos bereikten.

The sun was low in the sky when they finally reached the edge of the forest.

Daar stond de schoolbus, klaar om te vertrekken.

There stood the school bus, ready to leave.

Meneer De Vries keek ze boos aan, maar zei niets toen ze net op tijd instapten.

Mr. De Vries glared at them but said nothing as they boarded just in time.

In de bus, uitgeput maar opgelucht, glimlachte Jeroen naar Emma.

On the bus, exhausted but relieved, Jeroen smiled at Emma.

“Dank je, Emma.

“Thank you, Emma.

Zonder jou waren we verloren.” Emma voelde zich gewaardeerd en zelfverzekerd.

Without you, we would have been lost.” Emma felt appreciated and confident.

Ze lachte terug.

She smiled back.

“Misschien moeten we volgende keer beter plannen, Jeroen.” En zo leerden ze beiden een waardevolle les.

“Maybe next time we should plan better, Jeroen.” And so they both learned a valuable lesson.

Jeroen leerde het belang van voorzichtigheid en planning, en Emma voelde zich zelfverzekerder en gewaardeerd voor haar kennis.

Jeroen learned the importance of caution and planning, and Emma felt more confident and valued for her knowledge.

De Veluwe had hun niet alleen avontuur gebracht, maar ook levenslessen die ze nooit zouden vergeten.

The Veluwe had not only brought them adventure but also life lessons they would never forget.