De zon scheen fel door de grote ramen van het appartement aan de gracht.

The sun shone brightly through the large windows of the apartment by the canal.

Het was een warme zomerdag in Amsterdam.

It was a warm summer day in Amsterdam.

Binnen, te midden van schilderijen en moderne meubels, stond Kees geërgerd naar een brief op tafel te staren.

Inside, amid paintings and modern furniture, Kees stood glaring at a letter on the table, his hands trembling with anger.

Zijn handen trilden van boosheid.

"Marijke, what is this?"

"Marijke, wat is dit?"

he asked with a frown.

vroeg hij met een gefronste blik.

Marijke, a woman in a neat suit, walked into the room and saw the letter.

Marijke, een vrouw in een net pak, liep de kamer in en zag de brief.

She sighed deeply.

Ze zuchtte diep.

"Kees, it’s just a letter," she began cautiously.

"Kees, het is gewoon een brief," begon ze voorzichtig.

"Just a letter?!"

"Gewoon een brief?!"

Kees exclaimed.

riep Kees uit.

"It says you’ve been invited to an art exhibition!

"Er staat dat je bent uitgenodigd voor een kunsttentoonstelling!

Why did I know nothing about this?"

Waarom wist ik hier niets van?"

Marijke looked down, her face red.

Marijke keek naar beneden, haar gezicht rood.

"It’s not what you think," she said softly.

"Het is niet wat je denkt," zei ze zachtjes.

Kees threw his hands in the air.

Kees wierp zijn handen in de lucht.

"Not what I think?

"Niet wat ik denk?

Are you hiding things from me?

Verberg je dingen voor me?

Do you have a secret lover?

Heb je een geheime minnaar?

Or another life I know nothing about?"

Of een ander leven waarvan ik niets weet?"

Marijke shook her head.

Marijke schudde haar hoofd.

"Not everything revolves around you, Kees," she said sharply.

"Niet alles draait om jou, Kees," zei ze scherp.

"I just...

"Ik heb gewoon... ik wilde niet dat je je slecht zou voelen."

I didn’t want you to feel bad."

Kees stond stil en keek haar aan.

Kees stood still and looked at her.

"Slecht voelen?

"Feel bad?

Waarom zou ik me slecht voelen?"

Why would I feel bad?"

Marijke zuchtte diep en pakte de brief.

Marijke sighed deeply and picked up the letter.

"Ik ben uitgenodigd voor deze kunsttentoonstelling omdat ik mijn eigen schilderijen heb ingestuurd.

"I was invited to this art exhibition because I submitted my own paintings.

Ik... ik schilder al jaren."

I... I’ve been painting for years."

Er was een lange stilte in de kamer.

There was a long silence in the room.

Kees wist niet wat hij moest zeggen.

Kees didn’t know what to say.

Uiteindelijk sprak hij, zijn stem zacht.

Eventually, he spoke, his voice soft.

"Waarom heb je dit voor me verborgen?"

"Why did you hide this from me?"

Marijke keek hem aan, haar ogen vol tranen.

Marijke looked at him, her eyes full of tears.

"Omdat ik niet wilde dat je dacht dat ik beter was dan jij.

"Because I didn’t want you to think I was better than you.

Jij bent de kunstenaar hier.

You’re the artist here.

Ik wilde je niet overschaduwen."

I didn’t want to overshadow you."

Kees liep langzaam naar haar toe.

Kees walked slowly towards her.

"Laat me je schilderijen zien," zei hij kalm.

"Show me your paintings," he said calmly.

Met bevende handen leidde Marijke hem naar een kleine kamer achterin het appartement.

With trembling hands, Marijke led him to a small room at the back of the apartment.

Daar, verborgen achter een gordijn, stonden haar schilderijen.

There, hidden behind a curtain, were her paintings.

Schitterende landschappen, portretten met diepe emoties en abstracte werken vol kleur.

Stunning landscapes, portraits with deep emotions, and abstract works full of color.

Kees keek met open mond.

Kees looked with his mouth open.

"Marijke, dit is...

"Marijke, this is...

prachtig."

beautiful."

Marijke bloosde.

Marijke blushed.

"Bedankt," mompelde ze.

"Thank you," she muttered.

Kees draaide zich naar haar om.

Kees turned to her.

"Waarom heb je dit verborgen gehouden?

"Why have you kept this hidden?

Je hebt zoveel talent."

You have so much talent."

Marijke haalde diep adem.

Marijke took a deep breath.

"Omdat ik je niet wilde kwetsen."

"Because I didn’t want to hurt you."

Kees schudde zijn hoofd.

Kees shook his head.

"Je hebt me niet gekwetst.

"You haven’t hurt me.

Je hebt me geïnspireerd."

You’ve inspired me."

Die avond zaten ze samen aan de keukentafel, te praten en te lachen.

That evening, they sat together at the kitchen table, talking and laughing.

Voor de eerste keer in lange tijd voelde Kees zich vol nieuwe ideeën.

For the first time in a long while, Kees felt full of new ideas.

De zomerzon scheen nog steeds door de ramen, en het appartement aan de gracht leek lichter dan ooit.

The summer sun still shone through the windows, and the apartment by the canal seemed brighter than ever.

Hun relatie was sterker geworden door de waarheid, en nu konden ze elkaar ondersteunen in hun artistieke dromen.

Their relationship had strengthened through the truth, and now they could support each other in their artistic dreams.

En zo, in het hart van Amsterdam, bleef de kracht van kunst hen bij elkaar brengen.

And so, in the heart of Amsterdam, the power of art continued to bring them together.