In het hart van Amsterdam ligt het bruisende Vondelpark.

In the heart of Amsterdam lies the bustling Vondelpark.

Op een zonnige zomerdag zijn Maarten en Eva daar voor een ontspannen wandeling.

On a sunny summer day, Maarten and Eva are there for a relaxing walk.

De vogels zingen en kinderen lachen terwijl ze spelen.

The birds are singing and children are laughing as they play.

Overal liggen mensen op kleedjes en genieten van picknicks.

Everywhere, people are lying on blankets and enjoying picnics.

Maarten kijkt zenuwachtig naar Eva.

Maarten looks nervously at Eva.

Hij heeft een mooi glinsterend doosje in zijn zak.

He has a beautiful, glistening box in his pocket.

Hij wil Eva vandaag ten huwelijk vragen.

He wants to propose to Eva today.

"Wat een mooie dag," zegt Eva terwijl ze Maarten's hand vasthoudt.

"What a beautiful day," Eva says, holding Maarten's hand.

Ze hebben al jaren een gelukkige relatie.

They have had a happy relationship for years.

Maarten wil dat deze dag bijzonder is.

Maarten wants this day to be special.

Ze lopen hand in hand langs de vijver.

They walk hand in hand along the pond.

Plotseling veranderen de wolken en begint het zachtjes te regenen.

Suddenly, the clouds change and it begins to rain gently.

Maarten voelt een golf van paniek.

Maarten feels a wave of panic.

Hij heeft dit moment zo zorgvuldig gepland.

He has planned this moment so carefully.

De regen kan alles verpesten.

The rain could ruin everything.

Maarten kijkt om zich heen.

Maarten looks around.

Hij ziet een grote oude boom met dikke takken.

He sees a large old tree with thick branches.

"Laten we daarheen gaan," stelt hij voor, terwijl hij Eva naar de boom leidt.

"Let's go over there," he suggests, as he leads Eva to the tree.

Onder de boom is het droog.

Under the tree it's dry.

Maarten neemt een diepe adem.

Maarten takes a deep breath.

De regen wordt heviger, het klettert op de bladeren boven hen, maar hij weet dat hij dit moet doen.

The rain gets heavier, pattering on the leaves above them, but he knows he must do this.

"Eva," begint hij, en zijn stem trilt een beetje.

"Eva," he begins, his voice trembling a little.

Eva, die niets vermoedt, kijkt nieuwsgierig naar hem.

Eva, suspecting nothing, looks at him curiously.

Maarten knielt op één knie en haalt het doosje tevoorschijn.

Maarten kneels on one knee and takes out the box.

"Eva, wil je met me trouwen?"

"Eva, will you marry me?"

Eva's ogen worden groot.

Eva's eyes widen.

Ze kijkt naar de ring, dan naar Maarten, en vervolgens naar de regen die om hen heen valt.

She looks at the ring, then at Maarten, and then at the rain falling around them.

Haar ogen vullen zich met tranen van vreugde.

Her eyes fill with tears of joy.

"Ja, Maarten, natuurlijk wil ik dat!"

"Yes, Maarten, of course I will!"

Ze buigt zich voorover en kust hem.

She leans over and kisses him.

Terwijl de regen zacht op hen neerdaalt, omhelzen ze elkaar.

As the rain falls gently on them, they embrace.

De wereld om hen heen lijkt te verdwijnen.

The world around them seems to disappear.

Het voelt magisch onder de oude boom in het Vondelpark.

It feels magical under the old tree in Vondelpark.

Maarten's nervositeit smelt weg.

Maarten's nervousness melts away.

Hij voelt alleen nog maar geluk en liefde.

He feels only happiness and love.

Maarten en Eva wandelen, nat maar gelukkig, door het park.

Maarten and Eva walk, wet but happy, through the park.

Ze weten dat deze dag altijd bijzonder zal blijven.

They know this day will always remain special.

De regen heeft hun moment niet verpest; het heeft het alleen maar memorabeler gemaakt.

The rain didn't ruin their moment; it only made it more memorable.

Ze voelen zich dichter dan ooit bij elkaar, terwijl ze samen door de stad teruglopen.

They feel closer than ever to each other as they walk back through the city together.

Hun liefde is sterker dan ooit.

Their love is stronger than ever.