Bram liep langzaam over de kerstmarkt in Maastricht.

Bram walked slowly through the Christmas market in Maastricht.

De stad was magisch verlicht en overal klonken kerstliederen.

The city was magically lit, and Christmas carols sounded everywhere.

Het was koud, maar zijn dikke jas hield hem warm.

It was cold, but his thick coat kept him warm.

Hij was pas terug van zijn studie in het buitenland en wilde genieten van de feestelijke sfeer.

He had just returned from studying abroad and wanted to enjoy the festive atmosphere.

Plots zag Bram een bekend gezicht tussen de menigte.

Suddenly, Bram saw a familiar face in the crowd.

Het was Femke.

It was Femke.

Haar glimlach was stralend, en ze droeg een felle rode sjaal die haar avontuurlijke karakter onderstreepte.

Her smile was radiant, and she wore a bright red scarf that highlighted her adventurous character.

Ze hadden elkaar jaren niet gezien, sinds hun middelbare schooltijd.

They hadn't seen each other for years, since their high school days.

Bram voelde zijn hart sneller kloppen.

Bram felt his heart beat faster.

Hij was altijd al een beetje verliefd op haar geweest.

He had always been a little in love with her.

Femke was in Maastricht om de feestdagen met haar familie door te brengen.

Femke was in Maastricht to spend the holidays with her family.

Haar schema was vol met familiebezoeken en oude vrienden zien.

Her schedule was full of family visits and meeting old friends.

Bram wist dat ontmoetingen zoals deze zeldzaam waren.

Bram knew that encounters like this were rare.

Hij wilde deze kans niet missen om haar zijn gevoelens te vertellen.

He didn't want to miss the chance to tell her his feelings.

"Femke, wat toevallig om jou hier te zien!

"Femke, what a coincidence to see you here!"

" zei Bram, terwijl hij dichterbij kwam.

said Bram, as he walked closer.

"Wat leuk, Bram!

"How nice, Bram!

Hoe gaat het met je?

How are you?"

" vroeg Femke enthousiast.

asked Femke enthusiastically.

Ze praatten bij onder het genot van warme chocolademelk en stroopwafels.

They caught up while enjoying hot chocolate and stroopwafels.

De kerstmarkt omringde hen met twinkelende lichtjes en de geur van kaneel en glühwein.

The Christmas market surrounded them with twinkling lights and the scent of cinnamon and glühwein.

Bram genoot van ieder moment, maar hij wist dat de tijd drong.

Bram enjoyed every moment, but he knew that time was running out.

"Femke," begon Bram aarzelend toen ze langs een kraampje met houten kerstdecoraties liepen.

"Femke," Bram began hesitantly as they walked past a stall with wooden Christmas decorations.

"Ik moet je iets vertellen.

"I have to tell you something.

Sinds de middelbare school.

Since high school...

ik heb altijd een zwak voor je gehad.

I've always had a soft spot for you."

"Femke stopte met lopen en keek hem verbaasd aan.

Femke stopped walking and looked at him in surprise.

Haar ogen twinkelden bijna net zo helder als de lichtjes om hen heen.

Her eyes twinkled almost as brightly as the lights around them.

"Dat is onverwacht," zei ze zachtjes.

"That's unexpected," she said softly.

"Ik vond het altijd fijn om met je te zijn.

"I always enjoyed being with you."

"Bram glimlachte opgelucht.

Bram smiled with relief.

De muziek, de lichtjes en de warme sfeer gaven hem de moed die hij eerder miste.

The music, the lights, and the warm atmosphere gave him the courage he previously lacked.

Ze praatten verder en besloten contact te houden, zelfs als Femke weer op avontuur zou gaan.

They continued talking and decided to keep in touch, even if Femke went on her adventures again.

Die avond op de kerstmarkt leerde Bram iets belangrijks.

That evening at the Christmas market, Bram learned something important.

Het uiten van zijn gevoelens gaf hem een nieuw soort vertrouwen en inzicht in de waarde van het nemen van risico's in relaties.

Expressing his feelings gave him a new kind of confidence and insight into the value of taking risks in relationships.

De magie van Maastricht had zijn hart een kans gegeven.

The magic of Maastricht had given his heart a chance.

En in de stille romantiek van de winter, kreeg hij eindelijk de moed om die kans te grijpen.

And in the quiet romance of winter, he finally found the courage to seize that chance.