In de gezellige woonwijk hingen de kerstlampjes als sterren aan de huizen.

In the cozy residential neighborhood, the Christmas lights hung like stars on the houses.

Sneeuwvlokken dansten zachtjes naar beneden en bedekten de straat als een deken.

Snowflakes danced gently down and covered the street like a blanket.

Het was de tijd van het jaar waarop iedereen opgetogen rondliep met warme chocolademelk in de hand.

It was the time of year when everyone walked around cheerfully with hot chocolate in hand.

De lokale kerstmarkt was druk en levendig, met kraampjes die prachtige handgemaakte spullen en lekkernijen verkochten.

The local Christmas market was busy and lively, with stalls selling beautiful handmade items and treats.

Bram liep over de markt, een lichte rimpel van zorg op zijn voorhoofd.

Bram walked through the market, a slight wrinkle of concern on his forehead.

Hij was op zoek naar het perfecte kerstcadeau voor zijn grootmoeder.

He was looking for the perfect Christmas gift for his grandmother.

Zij betekende de wereld voor hem en elke kerst wilde hij haar laten zien hoeveel hij van haar hield.

She meant the world to him, and every Christmas, he wanted to show her how much he loved her.

Maar de drukte en de talloze keuzes op de markt maakten het moeilijk voor hem om te kiezen.

But the crowds and the countless choices at the market made it difficult for him to decide.

Tijd was krap; kerst was over slechts een paar dagen.

Time was tight; Christmas was only a few days away.

Aan zijn zijde liepen zijn vrienden Eva en Lars.

Walking by his side were his friends Eva and Lars.

Eva, altijd vrolijk en behulpzaam, stond stil bij een kraampje met geurige kaarsen.

Eva, always cheerful and helpful, stopped at a stall with fragrant candles.

"Misschien houdt je oma wel van een mooie kaars," stelde Eva voor, maar Bram schudde zijn hoofd.

"Maybe your grandma would love a nice candle," suggested Eva, but Bram shook his head.

"Mijn oma houdt van ambachtelijk gemaakte dingen.

"My grandma loves handmade things.

Iets met een persoonlijk tintje," antwoordde hij.

Something with a personal touch," he replied.

Lars lachte en klopte Bram op de schouder.

Lars laughed and patted Bram on the shoulder.

"Ontspan, Bram.

"Relax, Bram.

Je komt er wel uit," zei hij.

You'll figure it out," he said.

Maar Bram had een plan in gedachten.

But Bram had a plan in mind.

Vorig jaar zag hij een speciale kraam met prachtige, handgeweven sjaals.

Last year, he had seen a special stall with beautiful, handwoven scarves.

Zijn oma's lievelingskleur was blauw, en hij hoopte zo’n sjaal te vinden.

His grandma's favorite color was blue, and he hoped to find such a scarf.

Hij bladerde door de zee van mensen, op zoek naar die ene verkoper.

He sifted through the sea of people, searching for that one seller.

De tijd begon te dringen en Bram voelde zich steeds meer overweldigd.

Time was running out, and Bram felt increasingly overwhelmed.

De markt leek uitgestrekter dan de verhalen.

The market seemed more sprawling than the stories.

Ondanks zijn beste pogingen, leek hij zijn zoektocht op te geven.

Despite his best efforts, he seemed ready to give up on his search.

Maar toen, net op het moment dat hij op het punt stond de moed te laten zakken, vond hij de kraam.

But then, just at the moment when he was about to lose hope, he found the stall.

Zijn ogen begonnen te glimmen van opwinding toen hij de sjaals zag.

His eyes began to shine with excitement when he saw the scarves.

Daar hing een sjaal precies zoals hij zich had voorgesteld: handgeweven, in de mooiste tint blauw.

There hung a scarf just as he had imagined: handwoven, in the most beautiful shade of blue.

Hij pakte de sjaal op en voelde de zachte stof tussen zijn vingers.

He picked up the scarf and felt the soft fabric between his fingers.

Het was perfect.

It was perfect.

Hij herkende de vriendelijke vrouw achter de kraam van vorig jaar en glimlachte.

He recognized the friendly woman behind the stall from last year and smiled.

"Deze is precies goed voor mijn oma," zei Bram tevreden.

"This one is just right for my grandma," said Bram, satisfied.

Bram betaalde de vrouw en stopte de sjaal voorzichtig in een mooie papieren tas.

Bram paid the woman and carefully placed the scarf in a nice paper bag.

Hij voelde een vlaag van opluchting en geluk.

He felt a wave of relief and happiness.

"Dank je," voegde hij eraan toe met een brede glimlach op zijn gezicht.

"Thank you," he added with a broad smile on his face.

Na de markt door ‘sneeuw bedekte straten te hebben verlaten, liep Bram naar huis.

After leaving the market through snow-covered streets, Bram walked home.

Hij kon niet wachten om zijn grootmoeder te zien glimlachen als ze het cadeau openmaakte.

He couldn't wait to see his grandmother smile when she opened the gift.

Onderweg besefte hij dat hij niet altijd perfect hoefde te zijn.

On the way, he realized that he didn't always have to be perfect.

Het persoonlijke, het oprechte, maakte een cadeau speciaal.

The personal, the sincere, made a gift special.

En zo leerde Bram dat door te vertrouwen op zijn instinct en tijd te nemen voor mensen van wie hij houdt, hij altijd het juiste pad zal vinden.

And so Bram learned that by trusting his instincts and taking time for the people he loves, he would always find the right path.

Wat echt telt is de liefde en de gedachte die je aan iemand geeft, meer dan de geschenken die je geeft.

What truly matters is the love and thought you give to someone, more than the gifts you give.