De lucht boven Amsterdam was grijs en koud.

The sky above Amsterdam was gray and cold.

De school was gezellig versierd.

The school was cozily decorated.

Kerstlichtjes hingen in bomen en langs de muren.

Christmas lights hung in trees and along the walls.

Binnen in de aula was het warm.

Inside the auditorium, it was warm.

Het podium was klaargemaakt voor het winter talentenprogramma van het jaar.

The stage was set for the winter talent show of the year.

Bram stond zenuwachtig bij de ingang.

Bram stood nervously at the entrance.

Hij had altijd genoten van zingen, maar had het nooit aan iemand verteld.

He had always enjoyed singing but had never told anyone.

Zijn beste vriend, Lucas, wist het wel.

His best friend, Lucas, knew.

"Je moet meedoen," had Lucas gezegd.

"You have to participate," Lucas had said.

"Je hebt een geweldige stem.

"You have a great voice.

Iedereen moet het horen!"

Everyone should hear it!"

Maar Bram was bang.

But Bram was scared.

Wat als hij een fout maakte?

What if he made a mistake?

Wat als de andere leerlingen zouden lachen?

What if the other students laughed?

Elise, de populaire en zelfverzekerde leerling, was ook hier.

Elise, the popular and confident student, was also here.

Zij was altijd zo zeker van zichzelf.

She was always so sure of herself.

"Denkt Bram dat hij kan zingen?"

"Does Bram think he can sing?"

had ze ooit geringschattend gevraagd.

she had once asked disparagingly.

Lucas gaf Bram een bemoedigende klop op zijn schouder.

Lucas gave Bram an encouraging pat on his shoulder.

"Kom op, je kunt het," zei hij.

"Come on, you can do it," he said.

Bram knikte en nam een diep adem.

Bram nodded and took a deep breath.

Vandaag zou hij tekenen voor het talentenprogramma.

Today he would sign up for the talent show.

De dag van de show was snel aangebroken.

The day of the show arrived quickly.

De zaal was gevuld met studenten en leraren.

The hall was filled with students and teachers.

Ze applaudisseerden enthousiast voor elke prestatie.

They applauded enthusiastically for each performance.

Lucas zat vooraan, zijn blik op het podium gericht, wachtend op Bram.

Lucas sat in the front, his eyes fixed on the stage, waiting for Bram.

Toen het Brams beurt was, stond zijn hart stil.

When it was Bram's turn, his heart stood still.

Hij voelde zijn handen trillen.

He felt his hands tremble.

Maar Lucas glimlachte en stak een duim omhoog.

But Lucas smiled and gave a thumbs-up.

Dat gaf Bram de moed die hij nodig had.

That gave Bram the courage he needed.

Hij liep het podium op, zijn gitaar bij zich.

He walked onto the stage, his guitar with him.

De eerste akkoorden klonken zacht.

The first chords sounded softly.

Bram sloot zijn ogen en begon te zingen.

Bram closed his eyes and began to sing.

Zijn stem vulde de zaal.

His voice filled the hall.

Niet twijfelend, maar sterk en puur.

Not hesitant, but strong and pure.

Het was alsof de wereld om hem heen stil werd.

It was as if the world around him became silent.

Toen hij klaar was, was er een moment van adembenemend stilte.

When he finished, there was a moment of breathtaking silence.

En toen, applaus.

And then, applause.

Luider dan hij ooit had durven dromen.

Louder than he had ever dared to dream.

Lucas stond op en juichte.

Lucas stood up and cheered.

Zelfs Elise knikte, haar ogen verrast en respectvol.

Even Elise nodded, her eyes surprised and respectful.

Bram voelde zich lichter dan lucht.

Bram felt lighter than air.

De angst die hem zoveel nachten wakker had gehouden, was weggewaaid.

The fear that had kept him awake so many nights had blown away.

Hij stapte van het podium met een nieuw gevoel.

He stepped off the stage with a new feeling.

Hij had iets overwonnen, zowel buiten als binnen zichzelf.

He had overcome something, both outside and within himself.

En daarmee, had hij een nieuw stuk van zichzelf ontdekt.

And with that, he discovered a new part of himself.

In de warme gloed van kerstlichtjes, wist Bram dat hij erbij hoorde.

In the warm glow of Christmas lights, Bram knew he belonged.

Hij had zijn plek gevonden.

He had found his place.

En dat was het grootste cadeau dat hij deze kerst kon krijgen.

And that was the greatest gift he could receive this Christmas.