De klokken in Amsterdam tikten naar middernacht.

The clocks in Amsterdam ticked toward midnight.

Een ruikje van rook en whisky hing zwaar in de lucht van de gezellige speakeasy.

A hint of smoke and whiskey hung heavy in the air of the cozy speakeasy.

Verwarmd door het amberkleurige licht, zat Milan kalm aan de pokertafel.

Warmed by the amber-colored light, Milan sat calmly at the poker table.

Hij was niet zomaar een speler.

He was not just any player.

Milan stond bekend om zijn serene controle, zelfs in de meest gespannen spellen.

Milan was known for his serene control, even in the most tense games.

Maar deze nacht had iets anders in petto.

But this night had something different in store.

De kaarten werden uitgedeeld door Sanne, de charmante dealer.

The cards were dealt by Sanne, the charming dealer.

Haar handen bewogen snel en zeker.

Her hands moved quickly and surely.

Haar glimlach hield geheimen die niemand nog had ontdekt.

Her smile held secrets that no one had yet discovered.

Naast Milan zat Bram, een man met een vriendelijke glimlach maar geurende naar eigen belang.

Next to Milan sat Bram, a man with a friendly smile but reeking of self-interest.

Terwijl de pot groeide, voelde Milan iets in zijn jaszak.

As the pot grew, Milan felt something in his jacket pocket.

Verbaasd trok hij een klein, oud notitiebriefje eruit.

Surprised, he pulled out a small, old note.

Zonder het te laten opvallen, wierp hij een blik op de woorden.

Without drawing attention, he glanced at the words.

Het was een raadselachtige boodschap: "De waarheid ligt in de schaduw van de oude klok."

It was an enigmatic message: "The truth lies in the shadow of the old clock."

Zijn hart sloeg sneller.

His heart beat faster.

Zou dit een spoor zijn naar zijn vermiste broer?

Could this be a clue to his missing brother?

De kaarten gingen rond, chips klonken op tafel, stemmen dreven langs.

The cards went around, chips clinked on the table, voices drifted by.

Milan moest zijn hoofd erbij houden.

Milan needed to keep his head in the game.

Hij was vastbesloten om het raadsel te ontrafelen, maar hij wist dat elke verkeerde beweging hem kon verraden aan Bram.

He was determined to unravel the mystery, but he knew that every wrong move could betray him to Bram.

Bram, die meer leek te weten dan hij toonde.

Bram, who seemed to know more than he showed.

Sanne ving zijn blik op en knikte bijna onzichtbaar, een subtiele bevestiging dat zij wist wat hij nodig had.

Sanne caught his gaze and nodded almost imperceptibly, a subtle confirmation that she knew what he needed.

Milan besloot haar te vertrouwen.

Milan decided to trust her.

In de pauze van het spel trok hij Sanne even apart.

During the break from the game, he pulled Sanne aside for a moment.

"Dit is belangrijk," fluisterde hij, en hij liet haar het briefje zien.

"This is important," he whispered, showing her the note.

Sanne bestudeerde het aandachtig.

Sanne studied it carefully.

"Ik denk dat ik weet waar dit over gaat," zei ze zacht.

"I think I know what this is about," she said softly.

"De oude klok in de kelder, daar komt bijna niemand."

"The old clock in the basement, hardly anyone goes there."

Terug aan de tafel keken Milan en Sanne elkaar aan.

Back at the table, Milan and Sanne exchanged glances.

De spanning liep verder op toen de kaarten weer werden verdeeld.

The tension rose further as the cards were dealt again.

Tijdens het spelen viel het hem ineens in; de boodschap refereerde naar een klok die Bram vaak beschreef in zijn verhalen.

During the play, it suddenly dawned on him; the message referred to a clock that Bram often described in his stories.

Het was nu duidelijk.

It was now clear.

Bram wist meer over zijn broer, mogelijk de sleutel tot zijn ontdekking.

Bram knew more about his brother, possibly the key to his discovery.

In de volgende zenuwslopende hand, betrapte Milan Bram.

In the next nerve-wracking hand, Milan caught Bram.

"Ik weet waar je mijn broer ziet," zei Milan vastberaden.

"I know where you see my brother," said Milan resolutely.

Bram glimlachte niet langer, zijn façade viel weg.

Bram no longer smiled, his facade fell away.

"Je bent dichterbij dan je denkt," antwoordde hij schor.

"You are closer than you think," he replied hoarsely.

Milan voelde de veranderingen in zichzelf.

Milan felt the changes within himself.

Hij had geleerd dat hij niet alles alleen kon oplossen.

He had learned that he couldn't solve everything alone.

Met de hulp van Sanne had hij het raadsel van de notitie ontrafeld.

With Sanne's help, he had unraveled the mystery of the note.

Samen zouden zij de aanwijzingen volgen en zijn broer vinden.

Together they would follow the clues and find his brother.

En terwijl de klok middernacht sloeg, wist Milan dat het nieuwe jaar hem dichter bij die waarheid zou brengen.

And as the clock struck midnight, Milan knew that the new year would bring him closer to that truth.