De maan scheen fel door de kale takken van de bomen.

The moon shone brightly through the bare branches of the trees.

Sanne, Bram en Jorrit stonden aan de rand van het bos in de Veluwe.

Sanne, Bram, and Jorrit stood at the edge of the forest in the Veluwe.

Hun adem maakte kleine wolkjes in de ijzige lucht.

Their breath made small clouds in the icy air.

Het was Oudejaarsavond en terwijl de meeste mensen in het dorp zich voorbereidden op de festiviteiten, hadden deze drie vrienden een ander plan.

It was New Year's Eve, and while most people in the village were preparing for the festivities, these three friends had a different plan.

Vreemde verhalen hadden hun oren bereikt.

Strange stories had reached their ears.

Een mysterieus licht zou tussen de bomen schijnen, in de donkere nachten van de winter.

A mysterious light would shine among the trees in the dark nights of winter.

Sanne, met haar avontuurlijke geest, kon haar nieuwsgierigheid niet onderdrukken.

Sanne, with her adventurous spirit, couldn't suppress her curiosity.

"Laten we het onderzoeken," stelde ze voor, haar ogen glinsterend van opwinding.

"Let's investigate it," she suggested, her eyes glinting with excitement.

Bram fronste eerder dan dat hij enthousiast werd.

Bram frowned rather than becoming enthusiastic.

"Dat klinkt gevaarlijk, Sanne.

"That sounds dangerous, Sanne.

We weten niet wat het is of wie er kan zijn," zei hij bezorgd.

We don't know what it is or who could be there," he said worriedly.

Jorrit lachte nerveus.

Jorrit laughed nervously.

"Misschien is het een geest of een verborgen schat!"

"Maybe it's a ghost or hidden treasure!"

Zijn speelse karakter trok altijd het avontuur aan, soms tot irritatie van Bram.

His playful nature always attracted adventure, sometimes to Bram's annoyance.

De drie vrienden stapten dieper de Veluwe in.

The three friends stepped deeper into the Veluwe.

De sneeuw kraakte onder hun voeten en de kou beet in hun wangen.

The snow creaked under their feet, and the cold bit their cheeks.

De bomen stonden dichtbij elkaar, alsof ze de geheimen van het bos wilden bewaren.

The trees stood close together as if they wanted to keep the forest's secrets.

Sanne leidde vastberaden de groep, gedreven door haar nieuwsgierigheid.

Sanne led the group determinedly, driven by her curiosity.

Na een tijdje lopen zagen ze eindelijk een flikkering tussen de bomen.

After walking for a while, they finally saw a flicker between the trees.

Een licht dat leek te dansen en hen dichterbij lokte.

A light that seemed to dance and beckon them closer.

Sanne wilde verder, terwijl Bram aarzeling toonde.

Sanne wanted to go further, while Bram showed hesitation.

"We moeten voorzichtig zijn," waarschuwde hij.

"We need to be careful," he warned.

Jorrit, altijd in voor een uitdaging, schudde zijn hoofd en ging sneller lopen.

Jorrit, always up for a challenge, shook his head and walked faster.

"Kom op, Bram!

"Come on, Bram!

Misschien vinden we iets geweldigs!"

Maybe we'll find something amazing!"

Sanne volgde hem, vastbesloten om het mysterie op te lossen.

Sanne followed him, determined to solve the mystery.

Bram zuchtte en keek om zich heen.

Bram sighed and looked around.

De schaduwen leken te bewegen in het blauwige maanlicht.

The shadows seemed to move in the bluish moonlight.

De komst bij het licht was een verrassing.

The arrival at the light was a surprise.

Tot hun verbazing zagen ze een klein huisje, verlicht door oude olielampen die hingen van takken.

To their amazement, they saw a small cottage, lit by old oil lamps hanging from branches.

Er was iets sprookjesachtigs aan het tafereel.

There was something magical about the scene.

Een oude vrouw kwam naar buiten met een glimlach.

An old woman came out with a smile.

"Ah, bezoekers!"

"Ah, visitors!"

zei ze vriendelijk.

she said kindly.

"Welkom, welgekomen.

"Welcome, welcome.

Ik ben Alida.

I am Alida.

Jullie zijn nieuwsgierig, nietwaar?"

You're curious, aren't you?"

Sanne knikte, nog steeds gefascineerd.

Sanne nodded, still fascinated.

Alida vertelde hen dat ze hier al jaren woonde, ervoor zorgend dat reizigers veilig door het bos kwamen.

Alida told them that she had lived here for years, ensuring that travelers passed safely through the forest.

Bram voelde zijn scepsis verdwijnen.

Bram felt his skepticism fade.

Sanne glimlachte, blij dat het licht geen kwaad bedoelde.

Sanne smiled, happy that the light didn't mean any harm.

Jorrit, die altijd op zoek was naar drama, keek nu meer bedachtzaam.

Jorrit, who was always looking for drama, now appeared more thoughtful.

"Soms is het licht gewoon een vriend," zei Alida met een twinkeling in haar ogen.

"Sometimes the light is just a friend," said Alida with a twinkle in her eye.

Toen de vrienden terugkeerden naar het dorp, was de nacht nog jong.

When the friends returned to the village, the night was still young.

Het vuurwerk begroette het nieuwe jaar en de lucht was gevuld met kleur en knalgeluiden.

The fireworks greeted the new year, and the sky was filled with colors and popping sounds.

Sanne voelde een nieuwe balans in zich.

Sanne felt a new balance within her.

Ze begreep nu dat nieuwsgierigheid slechts de helft van het verhaal is.

She now understood that curiosity is only half the story.

Bram had geleerd dat niet alles een gevaar inhield.

Bram had learned that not everything posed a danger.

En Jorrit besefte dat avontuur niet altijd roekeloos moest zijn.

And Jorrit realized that adventure didn't always have to be reckless.

Het mysterie van het licht was opgelost, maar het grootste avontuur was wat ze over zichzelf hadden geleerd.

The mystery of the light was solved, but the greatest adventure was what they had learned about themselves.

De Veluwe in de winter had hen iets bijzonders gegeven, iets dat ze altijd zouden koesteren.

The Veluwe in winter had given them something special, something they would always cherish.