De lucht boven het internaat was donker en zwaar, met sneeuwvlokken die langzaam omlaag dwarrelden.

The sky above the internaath was dark and heavy, with snowflakes slowly drifting down.

De bakstenen gebouwen stonden stoer en sterker dan de winter.

The brick buildings stood sturdy and stronger than the winter.

Binnen, in de lange gangen, klonk het geluid van schoenen op de houten vloeren.

Inside, in the long hallways, the sound of shoes on the wooden floors echoed.

Studenten liepen gehaast, hun adem zichtbaar in de koude lucht.

Students hurried along, their breath visible in the cold air.

Maarten keek uit het raam naar de witte wereld buiten.

Maarten looked out the window at the white world outside.

Het was het begin van het nieuwe jaar, en de studenten waren net terug van hun wintervakantie.

It was the beginning of the new year, and the students had just returned from their winter vacation.

Hij voelde zich anders.

He felt different.

Dit was het moment om zijn ideeën een kans te geven en nieuwe studenten zoals Sophie wat warmte te bieden.

This was the moment to give his ideas a chance and offer some warmth to new students like Sophie.

Sophie was nerveus toen ze door de gangen liep.

Sophie was nervous as she walked through the hallways.

Alles was nieuw en vreemd.

Everything was new and strange.

Ze had Maarten in de verte gezien en hoorde geruchten over zijn plan om een welkomstevenement te organiseren.

She had seen Maarten in the distance and heard rumors about his plan to organize a welcome event.

Hierdoor voelde ze een sprankje hoop om nieuwe vrienden te maken.

This made her feel a spark of hope to make new friends.

Lotte, Maartens beste vriendin, liep met een frons op haar gezicht naast Maarten.

Lotte, Maarten's best friend, walked next to him with a frown on her face.

"Je neemt wel veel hooi op je vork, toch?"

"You're taking on quite a lot, aren't you?"

vroeg ze.

she asked.

Maar tegelijkertijd bewonderde ze zijn vastberadenheid om de nieuwe studenten welkom te heten.

But at the same time, she admired his determination to welcome the new students.

In het kantoor van de rector voelde Maarten zich klein, maar hij wist wat hij wilde.

In the principal's office, Maarten felt small, but he knew what he wanted.

Hij had een plan nodig om de regels van de school te omzeilen.

He needed a plan to circumvent the school rules.

Met de hulp van Sophie stelde hij voor om een informele bijeenkomst te organiseren.

With Sophie's help, he proposed organizing an informal gathering.

"We willen alleen dat iedereen zich welkom voelt," legde hij uit.

"We just want everyone to feel welcome," he explained.

De dag van het evenement kwam snel.

The day of the event came quickly.

De aula was vol studenten, zowel nieuwkomers als terugkerende gezichten.

The aula was full of students, both newcomers and returning faces.

Kaarsen verspreidden een warme gloed, en de lucht was gevuld met gelach en gesprekken.

Candles spread a warm glow, and the air was filled with laughter and conversations.

Maarten en Sophie werkten perfect samen, terwijl Lotte hen ondersteunde.

Maarten and Sophie worked perfectly together, while Lotte supported them.

Net toen het feest goed op gang kwam, ging de deur open.

Just as the party was getting into full swing, the door opened.

De rector stond in de deuropening en keek rond met een strenge blik.

The principal stood in the doorway, looking around with a stern gaze.

Even leek het alsof het feest zou stoppen.

For a moment, it seemed like the party would stop.

Maar Maarten stapte naar voren, met bonkend hart.

But Maarten stepped forward, heart pounding.

"We willen gewoon samenkomen en elkaar leren kennen," zei hij met schorre stem.

"We just want to come together and get to know each other," he said with a hoarse voice.

Een moment van stilte volgde, en toen knikte de rector langzaam.

A moment of silence followed, and then the principal slowly nodded.

"Ik zie de waarde hiervan," zei hij uiteindelijk.

"I see the value in this," he eventually said.

De ontspanning was voelbaar, en het feest ging door.

The relief was palpable, and the party continued.

Het was een kans voor de nieuwe studenten om zich één te voelen met de rest.

It was a chance for the new students to feel united with the rest.

Toen de avond eindigde, realiseerde Maarten zich dat hij iets belangrijks had bereikt.

As the evening ended, Maarten realized he had achieved something important.

Hij had zichzelf bewezen als een leider.

He had proven himself as a leader.

Lotte glimlachte naar hem, opgelucht en trots.

Lotte smiled at him, relieved and proud.

Sophie lachte, omringd door haar nieuwe vrienden.

Sophie laughed, surrounded by her new friends.

Buiten dwarrelde de sneeuw nog steeds naar beneden, maar binnen was er warmte en een gevoel van saamhorigheid.

Outside, the snow was still drifting down, but inside there was warmth and a sense of togetherness.

Het nieuwe jaar in het internaat was veelbelovend begonnen, en Maarten had geleerd zijn verantwoordelijkheden te balanceren met de banden van vriendschap.

The new year at the internaath had begun promisingly, and Maarten had learned to balance his responsibilities with the bonds of friendship.