Joris zat op zijn bed in zijn kamer in de studentenkamer.

Joris sat on his bed in his room in the student dorm.

Om hem heen waren foto's van zijn familie en vrienden.

Around him were photos of his family and friends.

Het was januari, en buiten viel de sneeuw stil maar zwaar.

It was January, and outside the snow was falling silently but heavily.

Hij keek naar de kalender; nog drie dagen tot het familieweekend in Nederland.

He looked at the calendar; just three days left until the family weekend in Nederland.

Hij had er zo naar uitgekeken.

He had been so looking forward to it.

De feestdagen waren een tijd voor thuis, en hoewel Joris genoot van zijn avonturen in het buitenland, was het gemis nu groot.

The holidays were a time for home, and although Joris enjoyed his adventures abroad, he now felt a strong yearning.

Anna, zijn roommate, liep binnen met een kop warme chocolademelk.

Anna, his roommate, walked in with a cup of hot chocolate.

"Hoe gaat het, Joris?"

"How are you, Joris?"

vroeg ze bezorgd.

she asked with concern.

Joris glimlachte zwak.

Joris smiled weakly.

"Ik ben oké," antwoordde hij, maar zijn ogen verraadden zijn zorgen.

"I'm okay," he replied, but his eyes betrayed his worries.

Zijn vlucht naar huis was net geannuleerd.

His flight home had just been canceled.

Een zware sneeuwstorm had het vliegverkeer stilgelegd.

A heavy snowstorm had grounded all flights.

Hij zuchtte dieper.

He sighed deeply.

"Ik moet een manier vinden om met ze te verbinden," zei hij vastbesloten.

"I need to find a way to connect with them," he said determinedly.

Lotte, hun andere huisgenoot, kwam binnen met een laptop onder haar arm.

Lotte, their other housemate, came in with a laptop under her arm.

"Waarom organiseren we geen videocall?"

"Why don't we organize a video call?"

stelde ze enthousiast voor.

she suggested enthusiastically.

Joris keek op, met een glimp van hoop.

Joris looked up, a glimmer of hope in his eyes.

"Dat is een goed idee," zei hij.

"That's a good idea," he said.

Ze begonnen meteen met het opzetten van de call.

They immediately started setting up the call.

De verbinding was verbazingwekkend goed, gezien het weer, en al snel verschenen de gezichten van zijn ouders op het scherm.

The connection was surprisingly good, given the weather, and soon his parents' faces appeared on the screen.

"Hee, Joris!"

"Hey, Joris!"

riepen ze uit, hun stemmen vrolijk en warm.

they exclaimed, their voices cheerful and warm.

De sneeuw buiten kon de warmte die zijn kamer vulde niet evenaren.

The snow outside couldn't match the warmth that filled his room.

Anna en Lotte kwamen erbij zitten, en hun gelach vulde de ruimte.

Anna and Lotte sat down with him, and their laughter filled the space.

Samen met zijn ouders deelden ze verhalen en herinneringen.

Together with his parents, they shared stories and memories.

Anna vertelde over hun avonturen op de universiteit, en Joris' ouders lachten.

Anna talked about their university adventures, and Joris' parents laughed.

Lotte vroeg naar Nederlands eten, wat leidde tot een lange discussie over stroopwafels en erwtensoep.

Lotte asked about Nederlands food, which led to a long discussion about stroopwafels and erwtensoep.

Uren gingen voorbij.

Hours passed by.

Joris kon de liefde en verbondenheid bijna aanraken.

Joris could almost touch the love and connection.

Het was net alsof hij weer thuis was, ondanks de kilometers die hen scheidden.

It felt as if he was home again, despite the miles that separated them.

Toen de call ten einde liep, voelde hij een diepe rust en dankbaarheid.

When the call ended, he felt a deep peace and gratitude.

Die avond besefte Joris dat verbondenheid niet afhankelijk is van plaats.

That evening, Joris realized that connection isn't dependent on place.

Thuis was niet slechts een fysieke plek, maar ook de mensen die het deelden.

Home wasn't just a physical location, but also the people who shared it.

En terwijl hij naar bed ging die nacht, bedekt onder een dikke deken, voelde hij zich eindelijk thuis in zijn studentenkamer.

And as he went to bed that night, covered under a thick blanket, he finally felt at home in his student room.

Zijn hart was warm, ondanks de winterkou.

His heart was warm, despite the winter cold.