De geur van versgemalen koffie vulde de lucht in het gezellige café, waar de houten tafels en mismatched stoelen warmte uitstraalden.

The scent of freshly ground coffee filled the air in the cozy café, where the wooden tables and mismatched chairs radiated warmth.

Bram zat in een hoek, zijn laptop geopend voor hem.

Bram sat in a corner, his laptop open in front of him.

Buiten waren de bomen kaal en een bleke winterzon scheen door het raam.

Outside, the trees were bare, and a pale winter sun shone through the window.

Bram nam een slok van zijn cappuccino en keek naar zijn scherm.

Bram took a sip of his cappuccino and looked at his screen.

De deadline voor zijn presentatie naderde en zijn gedachten leken nergens heen te willen.

The deadline for his presentation was approaching, and his thoughts seemed to go nowhere.

Bram hoorde de deurbel van het café rinkelen en zag Sanne, de vriendelijke barista, de tafel naast hem schoonmaken.

Bram heard the café's doorbell ring and saw Sanne, the friendly barista, cleaning the table next to him.

Ze glimlachte naar hem en zei: "Hard aan het werk, hè?"

She smiled at him and said, "Working hard, huh?"

Bram knikte, een beetje terughoudend.

Bram nodded, somewhat reserved.

"Ja, ik probeer wat nieuwe ideeën voor mijn presentatie te vinden," zei hij, de frustratie in zijn stem duidelijk.

"Yes, I'm trying to come up with some new ideas for my presentation," he said, the frustration evident in his voice.

Sanne legde haar schoonmaakdoek neer.

Sanne put down her cleaning cloth.

"Ik snap het wel.

"I get it.

Soms helpt het om even een andere invalshoek te nemen."

Sometimes it helps to take a different approach."

Bram keek op, benieuwd.

Bram looked up, curious.

"Wat voor werk doe jij?"

"What kind of work do you do?"

vroeg hij.

he asked.

"Ik studeer ontwerpen," antwoordde Sanne opgewekt.

"I study design," Sanne replied cheerfully.

"Ik probeer altijd iets anders te zien.

"I always try to see something different.

Soms helpt het om gewoon met iemand te praten."

Sometimes it helps just to talk to someone."

Ze keek dromerig naar buiten.

She looked dreamily outside.

"Een vriend van mij liet me laatst een plek zien met prachtig straatkunst... dat soort dingen kunnen je ogen openen."

"A friend of mine recently showed me a place with beautiful street art... those kinds of things can open your eyes."

Bram knikte en keek naar zijn laptop.

Bram nodded and looked at his laptop.

Misschien moest hij iets soortgelijks doen.

Maybe he should do something similar.

Iets anders durven.

Dare to be different.

Sanne pakte haar doek weer op en glimlachte.

Sanne picked up her cloth again and smiled.

"Nou, als je mijn hulp nodig hebt, ben ik hier."

"Well, if you need my help, I'm here."

Bram begon te typen, zijn vingers nu behendig over het toetsenbord bewegend.

Bram began typing, his fingers now moving deftly over the keyboard.

Het idee kwam langzaam maar zeker naar voren, als een foto die langzaam scherp werd.

The idea emerged slowly but surely, like a photo slowly coming into focus.

Hij voegde visuele elementen toe, geïnspireerd door het gesprek met Sanne.

He added visual elements, inspired by the conversation with Sanne.

Straks had hij iets dat niet alleen informatief was, maar ook creatief en aansprekend.

Soon he had something that was not only informative but also creative and engaging.

Tegen de tijd dat hij zijn presentatie af had, voelde hij een golf van opluchting en trots.

By the time he finished his presentation, he felt a wave of relief and pride.

Zijn zorgen over zijn gebrek aan creativiteit waren verdwenen.

His worries about his lack of creativity had vanished.

Bram pakte zijn spullen in, liep naar de balie en bedankte Sanne.

Bram packed up his things, walked to the counter, and thanked Sanne.

"Ik heb iets goeds bedacht, dankzij ons gesprek."

"I came up with something good, thanks to our conversation."

Sanne glimlachte breed.

Sanne smiled broadly.

"Dat maakt me blij.

"That makes me happy.

Succes ermee!"

Good luck with it!"

Bij het verlaten van het café voelde Bram de koude winterlucht op zijn gezicht, maar zijn hart was warm.

As he left the café, Bram felt the cold winter air on his face, but his heart was warm.

Hij had geleerd hoe belangrijk het was om open te staan voor nieuwe perspectieven en om hulp te vragen wanneer dat nodig is.

He had learned how important it is to be open to new perspectives and to ask for help when needed.

Hij liep huiswaarts, zijn vertrouwen hersteld en zijn geest vol ideeën.

He walked home, his confidence restored, and his mind full of ideas.

Morgen zou hij zijn team verrassen, daarvan was hij zeker.

Tomorrow he would surprise his team, of that he was sure.