De wind waait over het strand van Zandvoort.

The wind blows over the beach of Zandvoort.

Het is een koude winteravond.

It is a cold winter evening.

Bram, Daan en Elske zijn bij een kleine vreugdevuur.

Bram, Daan, and Elske are by a small bonfire.

De golven slaan zachtjes tegen de kust.

The waves gently hit the shore.

Het vuur knettert en geeft warmte.

The fire crackles and gives warmth.

Bram kijkt om zich heen.

Bram looks around.

Hij ziet Daan grapjes maken en Elske die lacht.

He sees Daan making jokes and Elske laughing.

Het voelt vertrouwd.

It feels familiar.

Maar diep van binnen worstelt Bram.

But deep inside, Bram is struggling.

Hij denkt aan zijn verjaardag vroeger, met allemaal vrienden rondom hem.

He thinks about his birthday in the past, with all friends around him.

Nu heeft hij een keuze te maken.

Now he has a decision to make.

Hij heeft een baan aangeboden gekregen in het buitenland.

He has been offered a job abroad.

Hij weet niet zeker of hij het durft te vertellen.

He is not sure if he dares to tell them.

De lucht is donkerblauw en vol sterren.

The sky is dark blue and full of stars.

De lucht ruikt naar zout en brandend hout.

The air smells of salt and burning wood.

Bram wil genieten van het moment.

Bram wants to enjoy the moment.

Toch voelt hij de druk van de grote beslissing die voor hem ligt.

Yet, he feels the pressure of the big decision ahead of him.

"Waar denk je aan?"

"What are you thinking about?"

vraagt Daan plotseling.

Daan suddenly asks.

Bram schrikt een beetje.

Bram is a bit startled.

"Oh niets, gewoon oude herinneringen," zegt hij.

"Oh nothing, just old memories," he says.

Hij wil eerlijk zijn.

He wants to be honest.

Maar hoe?

But how?

Het is moeilijk.

It's difficult.

Ze zitten rond het vuur.

They sit around the fire.

Het is een rustig moment.

It is a quiet moment.

Bram neemt een diepe adem.

Bram takes a deep breath.

"Jongens," begint hij aarzelend.

"Guys," he begins hesitantly.

"Ik heb wat nieuws."

"I have some news."

Hij kijkt naar zijn vrienden.

He looks at his friends.

Hun ogen zijn benieuwd.

Their eyes are curious.

"Ik heb een baan aangeboden gekregen," zegt hij uiteindelijk.

"I have been offered a job," he says finally.

"In het buitenland."

"Abroad."

Er is een stilte.

There is a silence.

De wind lijkt even te stoppen.

The wind seems to stop for a moment.

Daan en Elske kijken elkaar aan, dan naar Bram.

Daan and Elske look at each other, then at Bram.

"Wauw," zegt Elske langzaam.

"Wow," says Elske slowly.

"Dat is groot nieuws."

"That is big news."

Brams hart klopt snel.

Bram's heart beats quickly.

Heeft hij het goed gedaan?

Did he do it right?

Daan glimlacht breed.

Daan smiles broadly.

"Dat is een geweldige kans, Bram!"

"That's a great opportunity, Bram!"

zegt hij.

he says.

"Je moet ervoor gaan."

"You should go for it."

Elske knikt.

Elske nods.

"Ja, echt.

"Yes, really.

We zijn blij voor je.

We are happy for you.

En we blijven vrienden, ongeacht de afstand."

And we'll stay friends, no matter the distance."

Bram voelt een warme gloed in zijn hart.

Bram feels a warm glow in his heart.

Hij had zich zorgen gemaakt, maar de steun van zijn vrienden is een opluchting.

He had been worried, but the support of his friends is a relief.

Het vuur flakkert op in de wind.

The fire flares up in the wind.

Hier, aan de kust, begrijpt Bram dat vriendschap afstand kan overbruggen.

Here, by the coast, Bram understands that friendship can bridge distance.

Met nieuwe moed en vertrouwen weet hij dat hij deze kans kan aangrijpen.

With newfound courage and confidence, he knows he can seize this opportunity.

De toekomst ligt open voor hem.

The future lies open before him.

Samen vieren ze verder, het vuur hun enige getuige.

Together they celebrate further, the fire their only witness.

De golven zingen hun eeuwige lied.

The waves sing their eternal song.

De avond is stil, maar vervuld van warmte en hoop.

The evening is quiet, but filled with warmth and hope.