In het bruisende hart van het oude Rome, tussen de marmeren kolommen en drukke kraampjes, zat Bram op een houten krukje.

In the bustling heart of ancient Rome, between the marble columns and busy stalls, Bram sat on a wooden stool.

Het was lente, en een warme bries bracht de geur van olijven en vers brood met zich mee.

It was spring, and a warm breeze carried the scent of olives and fresh bread with it.

Bram, een jonge ondernemer vol dromen, had moderne sandalen meegebracht om te verkopen aan de toga-dragende inwoners.

Bram, a young entrepreneur full of dreams, had brought modern sandals to sell to the toga-wearing residents.

Rond deze tijd vierden de Romeinen de Idus van maart, een feestdag met veel spektakel.

Around this time, the Romans celebrated the Ides of March, a holiday with much spectacle.

Bram geloofde dat dit het perfecte moment zou zijn om zijn sandalen aan de man te brengen.

Bram believed this would be the perfect moment to sell his sandals.

Maar ondanks zijn enthousiasme, leken de Romeinen meer geïnteresseerd in de gladiatorenspelen en hun elegante toga's.

But despite his enthusiasm, the Romans seemed more interested in the gladiator games and their elegant togas.

Terwijl hij op straat stond, kwamen Johan en Maud naast hem staan.

As he stood on the street, Johan and Maud came to stand next to him.

"Misschien moeten we de sandalen tonen tijdens de parade," stelde Johan voor.

"Maybe we should showcase the sandals during the parade," suggested Johan.

Maud knikte.

Maud nodded.

"Met zoveel mensen in de stad, zullen ze moeten opvallen."

"With so many people in the city, they'll have to stand out."

Bram vond het een goed idee.

Bram thought it was a good idea.

Op de dag van de parade was het druk en vrolijk.

On the day of the parade, it was busy and cheerful.

De straten waren volkleurige toga's en Romeinen die hun boodschappen schreeuwden.

The streets were full of colorful togas and Romans shouting their wares.

Bram, Johan en Maud stonden klaar met hun sandalen en hoopten op verrassende verkoop.

Bram, Johan, and Maud stood ready with their sandals, hoping for surprising sales.

Plots, terwijl een strijdwagen voorbij reed, raakte een van de sandalen verstrikt in een wiel.

Suddenly, as a chariot passed by, one of the sandals got caught in a wheel.

Met een klap vloog de sandaal door de lucht.

With a thud, the sandal flew through the air.

Dit leidde tot een kettingreactie: sandalen vlogen overal en toga-dragende burgers sprongen aan de kant, lachend over het komische tafereel.

This led to a chain reaction: sandals flew everywhere and toga-clad citizens jumped aside, laughing at the comedic scene.

De verkoop van sandalen was misschien niet gelukt, maar de Romeinen konden er smakelijk om lachen.

The sale of sandals may not have succeeded, but the Romans enjoyed a good laugh.

Ze bleven staan en klopten Bram op de schouder, waardeerden zijn humor, en begonnen hem te zien als een van hen, een kleurrijk onderdeel van hun gemeenschap.

They stayed and patted Bram on the shoulder, appreciated his humor, and began to see him as one of their own, a colorful part of their community.

Bram leerde die dag een belangrijke les.

Bram learned an important lesson that day.

Hij moest eerst de lokale cultuur begrijpen voordat hij zijn producten aanbood.

He needed to understand the local culture first before offering his products.

Hij besloot dat hij, voor zijn volgende bedrijfsidee, zich zou verdiepen in de echte interesses van zijn publiek.

He decided that for his next business idea, he would delve into the true interests of his audience.

En zo eindigde Bram's avontuur niet met verkoopsucces, maar met een nieuw begrip en een plek in de Romeinse gemeenschap, klaar voor zijn volgende uitdaging.

And so, Bram's adventure did not end with sales success, but with a new understanding and a place in the Roman community, ready for his next challenge.