Het leek een perfecte dag om iets nieuws te proberen.

It seemed like a perfect day to try something new.

De lentezon scheen door de gebroken ramen van het oude, verlaten pakhuis.

The spring sun was shining through the broken windows of the old, abandoned warehouse.

Stof zweefde in de lucht, glinsterend in het licht.

Dust floated in the air, glistening in the light.

Bram, een enthousiaste jongeman met een passie voor jongleren, stond klaar met zijn waterballonnen.

Bram, an enthusiastic young man with a passion for juggling, was ready with his water balloons.

Hij had al vaker geprobeerd vijf ballonnetjes tegelijk te jongleren, maar dat eindigde meestal met natte kleren en veel gelach.

He had tried before to juggle five balloons at once, but that usually ended with wet clothes and a lot of laughter.

Bij hem stonden zijn vrienden Anouk en Jasper.

His friends Anouk and Jasper were with him.

Ze waren gekomen om te kijken en hem aan te moedigen.

They had come to watch and encourage him.

Bram had besloten grippy schoenen aan te trekken om niet uit te glijden.

Bram had decided to wear some grippy shoes to avoid slipping.

Anouk en Jasper stonden strategisch opgesteld om eventuele ontsnappende ballonnen op te vangen.

Anouk and Jasper were strategically positioned to catch any escaping balloons.

Bram haalde diep adem en begon.

Bram took a deep breath and began.

Eén, twee, drie, vier… het ging goed!

One, two, three, four... it was going well!

Anouk klapte enthousiast.

Anouk clapped enthusiastically.

Jasper maakte een video met zijn telefoon.

Jasper was shooting a video with his phone.

Bram had al eerder fouten gemaakt, maar nu voelde het anders.

Bram had made mistakes before, but now it felt different.

Hij had het gevoel dat deze keer zou lukken.

He had the feeling it would work this time.

Plotseling gebeurde het.

Suddenly, it happened.

Net toen hij bijna vijf ballonnen in de lucht had, gleed zijn voet weg op een verborgen stoflaag.

Just as he almost had five balloons in the air, his foot slipped on a hidden layer of dust.

Alles leek in slow motion te gebeuren.

Everything seemed to happen in slow motion.

De ballonnen vlogen ongecontroleerd de lucht in.

The balloons flew uncontrollably into the air.

De tijd stond even stil.

Time seemed to stand still for a moment.

Maar toen kwam de actie.

But then came the action.

Anouk dook naar voren en ving een ballon.

Anouk dived forward and caught a balloon.

Jasper sprong naar links en wist er nog een te pakken.

Jasper jumped to the left and managed to catch another one.

De rest?

The rest?

Die eindigden plasjes water op de vloer.

They ended up as puddles of water on the floor.

Het geluid van spetterend water werd gevolgd door een gemeenschappelijk gelach.

The sound of splashing water was followed by a shared laughter.

Bram stond op, nat maar met een grote glimlach.

Bram stood up, wet but with a big smile.

Hij realiseerde zich dat het niet uitmaakte of hij faalde.

He realized that it didn't matter if he failed.

Zijn vrienden waren er en ze hielpen hem.

His friends were there and they helped him.

Samen lachten ze, nat en gelukkig.

Together they laughed, wet and happy.

Bram voelde zich dankbaar voor zijn vrienden en voor het plezier dat ze samen deelden.

Bram felt grateful for his friends and for the fun they shared together.

Ze verlieten het pakhuis met de wetenschap dat, soms, de mooiste momenten voortkomen uit chaos.

They left the warehouse with the knowledge that, sometimes, the most beautiful moments arise from chaos.

En dat het oké is om niet perfect te zijn, zolang je maar plezier hebt en vrienden aan je zijde hebt.

And that it's okay not to be perfect, as long as you have fun and friends by your side.