Zofia i Mateusz stali przed szarym budynkiem szpitala w Warszawie.

Zofia and Mateusz stood in front of the gray hospital building in Warszawa.

Powietrze było zimne, a cienie drzew tworzyły na ziemi złote i brązowe wzory.

The air was cold, and the shadows of the trees created golden and brown patterns on the ground.

Była jesień, a oni jak co roku odwiedzali ojca w dniu Wszystkich Świętych.

It was autumn, and like every year, they were visiting their father on All Saints' Day.

Zofia, starsza siostra, była pragmatyczna.

Zofia, the older sister, was pragmatic.

Liczyła, że uda jej się wyciągnąć młodszego brata z jego skorupy.

She hoped she could coax her younger brother out of his shell.

Ostatnio zachowywał się inaczej, był zamknięty, a ona bała się, że oddala się od niej i reszty rodziny.

Lately, he had been acting differently, withdrawn, and she feared he was distancing himself from her and the rest of the family.

Mateusz, jak zwykle uparty, wpatrywał się w ziemię.

Mateusz, stubborn as usual, stared at the ground.

Przez cały spacer na cmentarz prawie nie wymienili słowa.

They barely spoke a word throughout the walk to the cemetery.

Zofia wiedziała, że musi przerwać tę ciszę.

Zofia knew she had to break the silence.

Kiedy doszli do kaplicy, szepnęła do niego: „Mateusz, co się dzieje?

When they reached the chapel, she whispered to him, "Mateusz, what's going on?

Czemu jesteś taki zamknięty?

Why are you so closed off?"

”Mateusz unikał wzroku siostry.

Mateusz avoided his sister's gaze.

„Nic się nie dzieje.

"Nothing is happening.

Po prostu mam dużo na głowie.

I just have a lot on my mind."

”„Przestań, to nie jest normalne.

"Stop it, this isn't normal.

Jesteś moim bratem.

You're my brother.

Mogę pomóc, jeśli tylko mi powiesz.

I can help if you just tell me."

”Zamilkli, a chłodny wiatr tańczył między nagrobkami.

They fell silent, and the cool wind danced among the gravestones.

Mateusz w końcu westchnął ciężko.

Mateusz finally sighed heavily.

„Boję się, Zofia.

"I'm scared, Zofia.

Mam nową pracę i ciągle się boję, że zawiodę.

I have a new job, and I'm constantly afraid I'll fail.

Że tata byłby rozczarowany.

That dad would be disappointed."

”Zofia spojrzała bratu w oczy.

Zofia looked into her brother's eyes.

Zobaczyła tam smutek i strach.

She saw sadness and fear there.

„Mateusz, tata byłby dumny.

"Mateusz, dad would be proud.

Zawsze był.

He always was.

Pamiętaj, że nie jesteś sam.

Remember, you are not alone.

Jestem tutaj.

I'm here."

”Mateusz poczuł ulgę.

Mateusz felt relief.

Zofia objęła go, a on poczuł, że ciężar na sercu jest lżejszy.

Zofia hugged him, and he felt the weight on his heart lessening.

Oboje spojrzeli na nagrobek ojca, a chwila ciszy nabrała nowego znaczenia.

They both looked at their father's gravestone, and the moment of silence took on a new meaning.

„Dziękuję, siostra.

"Thank you, sister."

” Jego głos był cichy, ale pełen wdzięczności.

His voice was quiet but full of gratitude.

„Zawsze będę z tobą, Mateusz.

"I will always be with you, Mateusz.

Tak jak zawsze byłam.

Just like I always have been."

”Opuścili cmentarz, już w lepszych nastrojach.

They left the cemetery, feeling in better spirits.

Mateusz zrozumiał, że dzielenie się ciężarami pomaga, a Zofia wiedziała, że więzi rodzinne są najważniejsze.

Mateusz understood that sharing burdens helps, and Zofia knew that family bonds are the most important.

Wiedzieli, że wspólnie przezwyciężą każdą trudność, a wspomnienia o ojcu będą ich wspierały na każdym kroku.

They knew they would overcome any difficulty together, and the memories of their father would support them every step of the way.

Bez względu na to, co przyniesie przyszłość, mieli siebie nawzajem.

No matter what the future held, they had each other.