Gdzieś na obrzeżach Krakowa, w urokliwej palarni kawy "Aromat Jesieni", panowała ciepła, przytulna atmosfera.

Somewhere on the outskirts of Krakowa, in the charming coffee roastery "Aromat Jesieni", a warm and cozy atmosphere prevailed.

Drewniane belki podtrzymywały sufit, a ziarna kawy prażyły się, rozpełniając przestrzeń gęstym aromatem.

Wooden beams supported the ceiling, and coffee beans roasted, filling the space with a thick aroma.

Na podłodze leżało kilka kolorowych liści wniesionych z chłodnego listopadowego powietrza.

A few colorful leaves lay on the floor, brought in from the cold November air.

Jakub wszedł do środka, ledwo zdjął płaszcz.

Jakub entered, barely having taken off his coat.

Jego oczy przykuła niska lada, za którą stał Olek, barista znany z zdolności czytania ludzi.

His eyes were drawn to the low counter, behind which stood Olek, a barista known for his ability to read people.

Olek uśmiechnął się i skinął głową, gdy Jakub zamówił swoją ulubioną kawę — latte z odrobiną cynamonu.

Olek smiled and nodded as Jakub ordered his favorite coffee — a latte with a hint of cinnamon.

Na końcu sali, przy jednym z małych stolików, stała Zofia.

At the end of the room, at one of the small tables, stood Zofia.

Jej twarz otoczały brązowe fale włosów; czytała książkę, całkowicie pochłonięta światem liter.

Her face was surrounded by brown waves of hair; she was reading a book, completely absorbed in the world of literature.

Jakub stał przez chwilę w zawahaniu, przeszłość zalewając jego myśli.

Jakub stood for a moment in hesitation, the past flooding his thoughts.

Nadal pamiętał beztroskie dziecięce zabawy na osiedlowym placu zabaw, kiedy to z Zofią robili wyścigi na huśtawkach.

He still remembered the carefree childhood games at the neighborhood playground, when he and Zofia would race each other on the swings.

- Może jednak powinienem odpuścić – myślał, niepewny.

- Maybe I should let it go – he thought, unsure.

Ale ciepło w pomieszczeniu budziło w nim odwagę niewysłowioną słowami.

But the warmth in the room stirred a courage in him beyond words.

Zajął miejsce naprzeciwko Zofii, delikatnie mrugając.

He took a seat opposite Zofia, blinking gently.

Nie chciał jej przestraszyć.

He didn't want to frighten her.

Zofia podniosła wzrok; zasłoniła się trochę niepewnością, ale w jej oczach można było dostrzec iskrę rozpoznania i ciekawości.

Zofia looked up; she was a bit shielded by uncertainty, but in her eyes, there was a spark of recognition and curiosity.

- Jakub?

- Jakub?

Jak dawno się nie widzieliśmy!

How long has it been since we've seen each other!

– powiedziała Zofia z nutą zaskoczenia w głosie.

– Zofia said with a note of surprise in her voice.

- Tak, minęło trochę czasu – odparł, próbując zamaskować drżenie w głosie.

- Yes, it's been a while – he replied, trying to mask the tremor in his voice.

– Wspomnienia mnie tu sprowadziły.

– Memories brought me here.

Chciałbym znów zobaczyć starego przyjaciela.

I'd like to see an old friend again.

Zofia uśmiechnęła się niemal nieśmiało.

Zofia smiled almost shyly.

- Dużo się zmieniło.

- A lot has changed.

Życie pędzi do przodu – dodała, skubiąc róg książki.

Life moves forward – she added, nibbling at the corner of her book.

Olek, bacznie obserwując, przyniósł ich kawy i znów się uśmiechnął, niczym przewodnik spełniający swą rolę w magicznych okolicznościach.

Olek, watching intently, brought them their coffees and smiled again, like a guide fulfilling his role in magical circumstances.

Jakub postanowił być szczerym.

Jakub decided to be honest.

Opowiedział jej o tęsknocie za przeszłością, o dzieciństwie pełnym śmiechu i beztroski.

He told her about his longing for the past, about a childhood full of laughter and carefreeness.

Zofia słuchała, a na jej twarzy pojawiła się nostalgia, której wcześniej nie znała.

Zofia listened, and nostalgia appeared on her face, something she'd not known before.

- Wiesz co, może rzeczywiście warto czasem spojrzeć wstecz – powiedziała, odkładając książkę na bok.

- You know what, maybe it's really worth looking back sometimes – she said, putting the book aside.

Rozmowa przeszła w temat wspomnień, a każdy skrawek ich wspólnej historii znów ożywał.

The conversation moved into the topic of memories, and every piece of their shared history came alive again.

Opowiadali sobie zabawne historie, chwile, które z pozoru były mało istotne, ale teraz nabierały nowego sensu.

They recounted funny stories, moments that seemed insignificant but now took on new meaning.

Jakub zobaczył w jej oczach zrozumienie, poczuł, że mimo zmian, pewna nić między nimi przetrwała.

Jakub saw understanding in her eyes, feeling that despite changes, some thread between them had endured.

- Może nie od razu, ale z chęcią poznam więcej twojego nowego świata – powiedział Jakub, kiedy kończyli swoje napoje.

- Maybe not immediately, but I would gladly get to know more of your new world – Jakub said as they finished their drinks.

Zofia kiwnęła głową, pełna zrozumienia.

Zofia nodded, full of understanding.

- Zostańmy w kontakcie.

- Let's stay in touch.

Mam nadzieję, że jeszcze dużo przed nami – odpowiedziała.

I hope there's still a lot ahead of us – she replied.

Kiedy opuścili "Aromat Jesieni", Jakub poczuł spokój.

As they left "Aromat Jesieni", Jakub felt at peace.

Zrozumiał, że ludzie się zmieniają, ale wspólna przeszłość może stać się fundamentem dla nowej przyjaźni.

He realized that people change, but a shared past can become a foundation for a new friendship.

Jesienne liście skrzypiały pod ich stopami, a w powietrzu unosił się aromat kawy, symbolizując nowy początek i stare, niegasnące wspomnienia.

Autumn leaves crunched under their feet, and the aroma of coffee lingered in the air, symbolizing a new beginning and old, enduring memories.