วันหนึ่งที่ตลาดจตุจักรในกรุงเทพฯ ที่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟฟ้า สุทิดากับวรวิทย์ตกลงกันว่าจะมาเจอกันที่ร้านขายเสื้อผ้าแนววินเทจที่พวกเขาชอบ

One day at Chatuchak Market in Bangkok, not far from the skytrain station, Sutida and Worawit agreed to meet at the vintage fashion shop they both liked.

เพราะว่าทั้งสองคนรักในสไตล์เสื้อผ้าแบบเก่าๆ และตลาดจตุจักรเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความหลากหลายและของน่าสนใจมากมาย

They both loved old-fashioned clothing styles, and Chatuchak Market was a place full of variety and interesting items.

สุทิดาตื่นเต้นมาก จึงออกจากบ้านเร็วๆ ผ่านท้องทุ่งและร้านค้าที่วุ่นวาย

Sutida was very excited, so she left home quickly, passing through fields and bustling shops.

เธอเดินไปมาท่ามกลางแผงขายของที่รกๆ ของตลาดจตุจักร ผู้คนมากมาย แต่ละคนต่างมีเรื่องราวของตัวเอง

She walked amidst the chaotic market stalls with a lot of people, each with their own stories.

ระหว่างที่เธอกำลังมองหาร้านเสื้อผ้าแนววินเทจ ตาของเธอก็เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่ด้านหลังแผงขายเสื้อผ้า

While she was looking for the vintage fashion shop, her eyes briefly caught sight of a man standing at the back of a clothing stall.

สุทิดาคิดว่านั่นคือวรวิทย์ เธอรีบวิ่งไปหาเขาแล้วกอดเขาแน่นๆ โดยไม่คิดอะไรเลย

Thinking it was Worawit, she hurried over and hugged him tightly without thinking.

แต่ว่า เมื่อเธอมองขึ้นไป สุทิดาถึงกับผงะเมื่อรู้ว่าเธอกอดคนผิด

However, when she looked up, Sutida was shocked to find out that she had hugged the wrong person.

ชายคนนั้นไม่ใช่วรวิทย์ แต่เป็นพ่อค้าที่ดูภายนอกคล้ายกับวรวิทย์มากๆ

The man wasn't Worawit, but a merchant who looked quite similar to him.

เธอรู้สึกเขินอายและรีบขอโทษเขาทันที

She felt embarrassed and quickly apologized.

ชายคนนั้นยิ้มและบอกว่าไม่เป็นไร

The man smiled and reassured her, saying it was okay.

เขาเข้าใจดีว่าตลาดนี้มีคนเยอะจนง่ายที่จะสับสน

He understood that the market was crowded and it was easy to get confused.

สุทิดายิ้มอายก่อนจะลาไป และเธอก็ตั้งใจหาวรวิทย์ต่อไป

Sutida chuckled in embarrassment before leaving to continue searching for Worawit.

ไม่นานนัก เธอก็พบเขาที่หน้าร้านวินเทจที่พวกเขาได้ยินมา

Not long after, she found him in front of the vintage shop they had planned to meet at.

เมื่อวรวิทย์เห็นเธอ เขาก็ยิ้มกว้างแล้วเดินไปหา

When Worawit saw her, he smiled widely and walked over.

เรื่องราวเกี่ยวกับการกอดผิดคนก็กลายเป็นเรื่องตลกที่พวกเขาได้หัวเราะกัน

The hugging mix-up became a funny story that they laughed about.

สุดท้ายสุทิดากับวรวิทย์ก็เลือกซื้อเสื้อผ้าที่พวกเขาชอบ จากนั้นก็เดินเล่นในตลาดกันอย่างมีความสุข และได้จากกันไปด้วยความทรงจำที่ฮาและน่าประทับใจในวันนั้น ณ ตลาดจตุจักรแห่งนี้

In the end, Sutida and Worawit chose and purchased the clothing they liked, then happily wandered around the market, creating funny and impressive memories that day at Chatuchak Market.