วันหนึ่งที่ตลาดนัดจตุจักรที่พลุกพล่าน ท่ามกลางแผงลอยมากมายที่ขายของตั้งแต่เสื้อผ้าไปจนถึงของเก่า มีชายชื่อสมชายที่มากับเพื่อนสองคน นารีและสมบัติ เพื่อชมสินค้าและหาของที่ดีในราคาถูก

One day at the bustling Chatuchak Weekend Market, amidst the myriad of stalls selling everything from clothes to antiques, there was a man named Somchai who came with two friends, Nari and Sombat, to admire the goods and find good deals.

สมชายเป็นคนช่างเจรจา และเขามักจะพยายามต่อรองราคากับพ่อค้าแม่ค้าทุกครั้งเมื่อเขาอยากได้ของ

Somchai was a skilled negotiator and would always try to haggle with the vendors whenever he wanted something.

เขาเดินผ่านแผงของพวกเขาอย่างตื่นเต้น ตาค้างไปที่ชิ้นส่วนของหม้อดินโบราณที่เขาชื่นชอบ สมชายหันไปทางแม่ค้าและยิ้มกว้าง "ผมชอบหม้อดินชิ้นนี้มากเลยครับ แต่ราคา... เอ่อ... มีแพงไปหน่อยนะครับ"

He walked through their stalls excitedly, his eyes drawn to a piece of ancient pottery that he admired. Somchai turned to the vendor and smiled widely, "I really like this pottery, but the price... umm... it's a bit high."

แม่ค้าที่ชื่อนารีเมื่อได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจและมองสิ่งของของเธอ หน้าตาที่แสดงออกอย่างไม่พอใจของเธอทำให้ทั้งนารีและสมบัติสบถอย่างอึดอัดใจ

Upon hearing this, the vendor named Nari let out a sigh and looked at her wares. Her displeased expression made both Nari and Sombat feel uneasy.

สมชายเห็นท่าทางของแม่ค้าและรีบพูด "ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเลย ผมแค่อยากจะช่วยคุยเรื่องราคาให้เหมาะสมกับสภาพของหม้อดินครับ"

Seeing the reaction of the vendor, Somchai quickly said, "I'm sorry, I didn't mean to offend in any way. I just wanted to discuss the price to make it fair for the condition of the pottery."

แม่ค้ายังคงมองสมชายอย่างหนักใจ แต่แล้วเธอก็ค่อยๆ คลายอาการทุกข์ใจ เธอตอบสมชายด้วยน้ำเสียงอ่อนลงว่า "คุณอาจจะไม่รู้ แต่หม้อดินชิ้นนี้มันเป็นมรดกที่ครอบครัวของฉันเก็บไว้มาหลายรุ่นแล้ว ดังนั้นมันจึงมีค่ามากกว่าราคาที่ตั้งอยู่"

The vendor continued to look at Somchai with a heavy heart, but then she slowly began to ease her distress. She replied to Somchai in a softer tone, "You may not know, but this pottery is a family heirloom that has been passed down for many generations. Therefore, it is worth more than the price I've set."

สมชายฟังแล้วก็เข้าใจ พร้อมกับนำนาฬิกาข้อมือที่เป็นที่รักของเขาออกมา "ถ้างั้นขอแลกด้วยนาฬิกาของผมได้ไหมครับ? นี่เป็นนาฬิกาที่ผมได้จากพ่อ แต่ผมมองว่าหม้อดินของคุณมีค่ามากกว่านาฬิกาของผมมาก"

Somchai understood and then took out his beloved wristwatch. "In that case, can I exchange it with my watch? This is a watch I received from my father, but I believe your pottery is worth much more than my watch."

แม่ค้ามองอย่างประหลาดใจแล้วยิ้ม "ข้อเสนอที่น่าสนใจค่ะ ได้เลย แลกกัน"

The vendor looked surprised and smiled, "That's an interesting offer. Deal, let's exchange."

สมชายจึงแลกนาฬิกากับหม้อดินทันทีและทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส สมชายได้ของที่มีคุณค่าในใจ แม่ค้าก็ได้นาฬิกาที่เธอจะสามารถนำไปขายได้ราคาดี และที่สำคัญทุกคนได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการคุยกันด้วยความเข้าใจและการเคารพผู้อื่น

Somchai then immediately exchanged the watch for the pottery, and everyone smiled brightly. Somchai got something of great value to him, the vendor got a watch she could sell for a good price, and most importantly, everyone learned the importance of communicating with understanding and respecting others.

ในท้ายที่สุด พวกเขาเดินออกจากตลาดนัดจตุจักรด้วยความประทับใจและของที่ระลึกที่ทำให้พวกเขานึกถึงการผจญภัยในวันนั้นได้อย่างแสนจะคิดถึง.

In the end, they walked out of Chatuchak Weekend Market with a sense of fulfillment and the mementos that would remind them of the memorable adventure they had that day.