วันหนึ่งที่ตลาดจตุจักรที่คึกคัก สวัสดิ์คนขี้ลืม นตฤณ คนขี้เรียน และธัญญารัตน์ผู้รักการช็อป ได้มาเดินเล่นจับจ่ายใช้สอยกันอย่างสนุกสนาน

One day, at the bustling Chatuchak Market, Sa-wat, the forgetful one, Natthaphon, the diligent one, and Thanayarat, the shopping enthusiast, came to have a fun time browsing and shopping together.

แต่โชคร้ายที่สวัสดิ์ได้ทำรองเท้าข้างหนึ่งหายไประหว่างที่พวกเขากำลังเดินเลือกซื้อของ

Unfortunately, Sa-wat realized that he had lost one of his shoes while they were walking around and selecting items.

สวัสดิ์ตกใจเมื่อพบว่าเท้าของเขาเปลือยเปล่าขณะที่ยืนอยู่หน้าร้านขายผักและผลไม้

Sa-wat was distressed to find his foot bare while standing in front of a vegetable and fruit stall.

นตฤณผู้ซื่อสัตย์เสนอว่า "มา ผมจะช่วยคุณหา" และธัญญารัตน์ผู้ไม่เคยท้อถอยได้ตกใจไม่แพ้กัน

Natthaphon, the honest one, offered, "Come, I'll help you find it," and Thanayarat, who never gave up, was equally determined.

พวกเขาเริ่มค้นหาไปทั่วตลาด แต่ด้วยความใหญ่โตของตลาดจตุจักร การหาเข็มในมหาสมุทรย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย

They began searching throughout the market, but due to the vastness of Chatuchak Market, finding a needle in a haystack was not an easy task.

นตฤณกับธัญญารัตน์จึงแยกย้ายกันหาเพื่อเพิ่มโอกาสในการหาเจอ

So, Natthaphon and Thanayarat split up to increase their chances of finding it.

สวัสดิ์จึงเดินไปหาในร้านรองเท้าแทน แต่ด้วยความเครียด และความไม่ชินกับการซื้อรองเท้า สวัสดิ์ได้เพ้อฝันว่าตัวเองกำลังหาส้มตำอร่อยๆทาน

Sa-wat then went to search at a shoe shop, but feeling stressed and not feeling confident about buying shoes, he hallucinated that he was enjoying a delicious som tam.

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ร้านผักและผลไม้โดยไม่รู้ตัว เพราะคิดว่าอยู่ในร้านรองเท้าจริงๆ

Subsequently, he walked to the fruit and vegetable stall without realizing it, thinking he was still at the shoe shop.

สวัสดิ์ชี้ไปที่สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นรองเท้าแต่เป็นสับปะรดโดยไม่รู้ตัว

Sa-wat pointed to what he thought was a pair of shoes but turned out to be a pineapple, unknowingly.

แล้วก็พูดขึ้นว่า "รองเท้านี้สวยจัง ผมจะเอาคู่นี้นะ"

Then he said, "These shoes are beautiful, I'll take this pair."

คนขายแปลกใจแต่ก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีขณะหยิบสับปะรดคู่โตให้สวัสดิ์

The seller was puzzled but smiled pleasantly as he handed Sa-wat the large pineapple.

ผู้ซื้อและผู้ขายต่างหัวเราะไปกับความเข้าใจผิดประหลาดนี้

Both the buyer and the seller laughed at this misunderstanding.

ส่วนนตฤณ และธัญญารัตน์ พบรองเท้าสวัสดิ์ในที่สุด

Meanwhile, Natthaphon and Thanayarat finally found Sa-wat's shoe.

มันติดอยู่บนหลังคาของรถเข็นขายของชำที่พาดผ่านไปพอดี

It was stuck on the rooftop of a passing food cart.

เมื่อทุกคนรวมตัวกันอีกครั้ง พวกเขาต่างหัวเราะกับเรื่องราวของรองเท้ากับสับปะรด

When everyone gathered again, they all laughed at the story of the shoe and the pineapple.

สวัสดิ์ยิ้มและพูดว่า "ก็ไม่เป็นไร วันนี้ผมได้รองเท้าคืนแล้ว แล้วก็ได้สับปะรดมาซะด้วย "

Sa-wat smiled and said, "It's okay, today I got my shoe back and also got a pineapple."

ทุกคนก็เฮฮากันไป แม้อีกไม่นานสับปะรดนั้นจะเน่าเพราะสวัสดิ์ลืมว่าไม่ได้ใส่ถุงเท้าและโยนลงในตะกร้าสำหรับรองเท้าของเขา

Everyone laughed, although soon after, the pineapple would rot because Sa-wat had forgotten that he hadn't put it in a shoe bag and had thrown it into his shoe basket.

ในที่สุด พวกเขาได้ทานสับปะรดสดๆนั้นพร้อมกัน และมีความสุขไปกับการได้ท่องเที่ยวที่ตลาดจตุจักรอย่างไม่มีอะไรที่น่ากังวลใจอีกต่อไป

In the end, they all enjoyed the fresh pineapple together and happily continued their tour of Chatuchak Market without any more worries.