วันหนึ่งที่ตลาดจตุจักรท่ามกลางความวุ่นวายและสีสันของร้านค้าที่หลากหลาย นรงค์กำลังเดินหลบหลีกไปมาอย่างไม่มีจุดหมาย ใจของเขาตั้งอยู่กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น

One day at Chatuchak Market, amidst the hustle and bustle and the vibrant colors of the diverse shops, Nong was aimlessly strolling around, his mind preoccupied by the mistake he had made.

นี่คือเรื่องราวของเมื่อวันก่อนที่นรงค์ตัดสินใจทานข้าวเหนียวมะม่วงโปรดของพิมชัญหมดสิ้น

This is the story of the day before, when Nong decided to eat his favorite mango sticky rice, which Pimchun recommended, until it was all gone.

นรงค์กับพิมชัญเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก เขาทั้งคู่รักที่จะออกไปเดินตลาดจตุจักรในวันหยุด

Nong and Pimchun were close friends. They both loved going to Chatuchak Market on their days off.

ร้านข้าวเหนียวมะม่วงที่พิมชัญชอบมากนั้นมีชื่อเสียงและมักจะมีคนต่อคิวยาวเหยียดอยู่เสมอ

The mango sticky rice shop that Pimchun adored had a great reputation and there was always a long queue.

เพราะข้าวเหนียวมะม่วงที่นี่มีความพิเศษ น้ำกะทิหอมมัน มะม่วงสุกงอมและข้าวเหนียวที่นุ่มเหนียวพอดี

This was because this particular mango sticky rice had a special taste—fragrant coconut milk, ripe juicy mango, and perfectly chewy sticky rice.

ในวันนั้น พิมชัญขอให้นรงค์ซื้อข้าวเหนียวมะม่วงมาให้เพราะเธอต้องไปทำธุระ นรงค์ตกลงและเมื่อซื้อได้แล้วก็นั่งลงทานอยู่คนเดียว

On that day, Pimchun asked Nong to buy the mango sticky rice for her as she had some errands to run. Nong agreed, and after buying it, he sat down and ate it all by himself, forgetting that it was supposed to be for Pimchun.

อารมณ์ของเขาในขณะนั้นเป็นอย่างไรบรรยายไม่ได้ เพราะรสชาตินั้นอร่อยยิ่งนัก

His emotions at that moment were indescribable because the taste was so delicious.

เขาลืมไปว่าอีกหายนข้าวเหนียวมะม่วงคือของพิมชัญ และเมื่อนึกขึ้นได้ เขาก็ตกใจจนกินหมดไปแล้ว

He forgot that the mango sticky rice was meant for Pimchun, and when he remembered, he was shocked that he had eaten it all.

ตอนนี้ เขาหลบอยู่ในมุมเงียบของตลาด กลัวที่จะเผชิญหน้ากับพิมชัญ

Now, he was hiding in a quiet corner of the market, afraid to face Pimchun.

เขารู้สึกผิดที่ทำให้คนที่เขารักผิดหวัง

He felt guilty for disappointing the person he loved.

เขาคิดแล้วคิดอีกว่าจะชดใช้อย่างไรดี

He pondered how he could make amends.

แต่พิมชัญรู้จักนรงค์ดี

However, Pimchun knew Nong well.

เธอเดินตามหาและพบเขากำลังก้มหน้านั่งโศกเศร้าอยู่

She searched for him and found him sitting there looking forlorn.

พิมชัญไม่โกรธ แต่หัวเราะออกมาแทน

Pimchun wasn't angry; instead, she laughed.

นรงค์รู้สึกโล่งอกเมื่อเห็นพิมชัญไม่โมโห

Nong felt relieved when he saw that Pimchun wasn't upset.

เขาขอโทษและสัญญาว่าจะชดใช้

He apologized and promised to make it up to her.

ในที่สุด เขาทั้งคู่ก็เดินไปที่ร้านข้าวเหนียวมะม่วงอีกครั้ง เพื่อซื้อสองห่อใหญ่

Finally, both of them went back to the mango sticky rice shop once more, buying two large servings.

คราวนี้ นรงค์ระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ทานมันเองทั้งหมด

This time, Nong was extra careful not to eat it all.

เรื่องราวของทั้งคู่จบลงด้วยความสุขที่ได้แบ่งปันของโปรดพร้อมกัน และได้หัวเราะเรื่องที่เกิดขึ้นร่วมกัน

Their story ended with the joy of sharing their favorite treat together and laughing about what had happened.

ในอนาคต นรงค์จะระวังให้มากขึ้นเมื่อได้รับมอบหมายที่สำคัญจากพิมชัญ และพิมชัญก็รู้ว่ามิตรภาพของพวกเขาแข็งแกร่งพอที่จะผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปด้วยกัน...อย่างมีความสุขและมีรอยยิ้ม.

In the future, Nong would be more careful when entrusted with important tasks by Pimchun, and Pimchun knew that their friendship was strong enough to weather various stories together... happily and with smiles.