วันหนึ่งที่ตลาดจตุจักร ณัฐพงษ์เดินไปเดินมา อยากจะซื้อผลไม้สดๆไปกินที่บ้าน

One day at Chatuchak Market, Nattapong walked around, wanting to buy some fresh fruits to eat at home.

ตาของเขาเห็นผลไม้กลมๆ ใหญ่ๆ คิดว่าเป็นขนุน

His eyes saw some round, big fruits, thinking they were jackfruits.

เขาเลยหยิบมันขึ้นมาดม แต่แทนที่จะได้กลิ่นหอม กลับได้กลิ่นแรงๆ จนหน้าเขาหงิก

He then picked one up and smelled it, but instead of a sweet smell, he got a strong smell that made his face cringe.

"อุ๊ย!" ณัฐพงษ์ร้อง ขณะที่หญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่านมาชื่อน้องลักษณ์

"Ouch!" Nattapong exclaimed, as a young woman passed by named Nong Lak.

เธอหยุดและมองเขาด้วยความสนุกสนาน

She stopped and looked at him with amusement.

เธอรู้ทันทีว่าเขาใช้มือจับทุเรียนแทนขนุน

She immediately knew that he mistook the durian for a jackfruit.

"นี่มันทุเรียนนะ ไม่ใช่ขนุนค่ะ" น้องลักษณ์ยิ้มพูดกับณัฐพงษ์

"This is durian, not jackfruit," Nong Lak smiled and said to Nattapong.

ณัฐพงษ์หน้าแดงอาย ยิ้มเขินๆ และพูด "ผมคิดว่ามันคือขนุนนะครับ"

Nattapong's face turned red with embarrassment and he smiled awkwardly, saying, "I thought it was jackfruit."

ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน และในตอนนั้น คุณศิริซึ่งเป็นพ่อค้าที่ขายผลไม้ก็เดินเข้ามา กับใบหน้ายิ้มแย้ม

Both laughed together, and at that moment, Mr. Sirisue, a fruit seller, walked in with a cheerful face.

"ดูเหมือนว่ามีคนชอบสินค้าของผมนะ" คุณศิริพูด "ยินดีด้วยนะครับ ทุเรียนนี้หอมมากเลยล่ะ"

"It looks like someone likes my products," Mr. Sirisue said. "Congratulations, this durian smells really good."

ณัฐพงษ์เลยตัดสินใจซื้อทุเรียนนั้น แม้จะไม่ใช่ขนุนที่ตั้งใจจะซื้อ แต่ก็เพราะน้องลักษณ์แนะนำ

Upon Nattapong's decision, he ended up buying that durian, even though he originally intended to buy jackfruit, all because of Nong Lak's recommendation.

ณัฐพงษ์ น้องลักษณ์ และคุณศิริคุยกันอย่างเพลิน พูดคุยเกี่ยวกับวิธีเลือกทุเรียนที่ดี และเคล็ดลับในการกินให้อร่อยที่สุด

Nattapong, Nong Lak, and Mr. Sirisue chatted happily, discussing how to choose the best durian and tips for eating it to make it most delicious.

สุดท้าย ณัฐพงษ์กลับบ้านพร้อมทุเรียนในมือ และใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ความสับสนและอายที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความทรงจำที่ตลกขบขันและความเข้าใจผิดที่กลายเป็นมิตรภาพใหม่ในตลาดจตุจักร

In the end, Nattapong went home with the durian in his hand, a smiling face, and the confusion and embarrassment that had turned into a funny and friendly memory at Chatuchak Market.