ในตลาดที่เต็มไปด้วยเสียงของแม่ค้าและผู้คนมากมาย มีคน ๆ หนึ่งชื่อ สมชาย

In a bustling market filled with the sounds of vendors and a throng of people, there was a man named Somchai.

เขาเดินไปตามแผงต่างๆ มองหาผลไม้ที่เขาชอบ

He walked among the stalls, looking for his favorite fruit.

ทันใดนั้น เขาเห็นทุเรียนลูกสุดท้ายอยู่บนแผง

Suddenly, he saw the last durian on a stall.

ขณะที่เขาเอื้อมมือไปหยิบ มียายคนหนึ่งก็มาพร้อมกัน

As he reached out to grab it, an elderly woman arrived at the same time.

"ขอทุเรียนลูกนี้ค่ะ" ยายพูด

"I'd like this durian, please," the woman said.

"ผมก็อยากได้ครับ" สมชายตอบ

"I want it too," Somchai replied.

ทั้งสองเริ่มเถียงกัน

The two began arguing.

"ข้าก็มาก่อน" ยายยืนยัน

"I got here first," the woman insisted.

"ผมก็มองมาตั้งแต่ต้น" สมชายโต้กลับ

"I've been eyeing it since the beginning," Somchai retorted.

เสียงของพวกเขาดังขึ้นเรื่อยๆ

Their voices grew louder and louder.

ผู้คนที่อยู่รอบๆ เริ่มหันมามอง

People around them began to turn and look.

"หยุดเถอะ ยาย!" สมชายพูดเสียงดัง

"Stop it, grandma!" Somchai shouted.

ยายไม่ยอมเลิก "ทุเรียนนี้ข้าจะเอา!"

The woman refused to back down. "I'll take this durian!"

ทันใดนั้น เจ้าของแผงก็เดินมา "มีอะไรเหรอครับ?"

Suddenly, the stall owner walked over. "What's going on here?"

"พวกเขาเถียงกันเรื่องทุเรียนค่ะ" หนึ่งในลูกค้าพูดขึ้น

"They're arguing over the durian," one of the customers explained.

เจ้าของแผงหันไปมองทุเรียน แล้วหัวเราะ "นั่นไม่ใช่ทุเรียนจริงครับ นั่นเป็นทุเรียนพลาสติกสำหรับวางโชว์"

The stall owner looked at the durian and laughed. "That's not a real durian; it's a plastic display piece."

สมชายและยายมองหน้ากันแล้วรู้สึกละอาย

Somchai and the elderly woman looked at each other and felt embarrassed.

"อ้อ เข้าใจแล้ว" สมชายพูดเบาๆ "ขอโทษครับ"

"Oh, I see," Somchai said softly. "I'm sorry."

"ไม่เป็นไร ทุเรียนจริงยังมีอีก ลูกไปเลือกในกล่องได้เลย" เจ้าของแผงพูดพร้อมยิ้ม

"It's alright. We still have real durians. Go ahead and pick one from the box," the stall owner said with a smile.

ท้ายสุด สมชายและยายก็เลือกทุเรียนคนละลูก และหัวเราะให้กับความเข้าใจผิดของตัวเอง

In the end, Somchai and the elderly woman each chose a durian and laughed at their misunderstanding.

ตลาดยังคงเต็มไปด้วยเสียงและชีวติที่ผู้คนเต็มใจให้ แต่ครั้งนี้สมชายได้ความสงบสุข และบทเรียนสำคัญติดกลับบ้านไปด้วย

The market continued to be lively and full of willing participants, but this time, Somchai left with peace of mind and an important lesson.