ที่ตลาดนัดจตุจักร กรุงเทพฯ เสียงเรียกของผู้ขายดังเต็มพื้นที่

At the Chatuchak Market in Bangkok, the calls of vendors filled the entire area.

มีสินค้ามากมาย ทั้งเสื้อผ้า ของฝาก และของที่ระลึก

There were many products, including clothes, souvenirs, and keepsakes.

หนุ่มหนุ่มชื่อ "นิรันดร์" กำลังเดินหาของฝากให้เพื่อน ๆ

A young man named "Niran" was walking around looking for gifts for his friends.

เขาตื่นตาตื่นใจกับสินค้านานา

He was amazed by the variety of goods.

"ขายเท่าไหร่ครับ?" นิรันดร์ถามผู้หญิงขายของที่ร้าน

"How much is this?" Niran asked a woman selling items at a stall.

"สองร้อยบาทค่ะ" เธอตอบยิ้ม ๆ

"Two hundred baht," she replied with a smile.

นิรันดร์ดูสินค้าอย่างถี่ถ้วน

Niran examined the item carefully.

เขาอยากได้ แต่ราคายังไม่ใช่

He wanted it, but the price wasn't right.

"ร้อยห้าสิบได้ไหมครับ?" เขาต่อรอง

"Can you do one hundred and fifty?" he bargained.

"ไม่ได้ค่ะ ขาดทุนค่ะ" ผู้หญิงส่ายหน้า แต่ยังยิ้ม

"Can't do that, it's a loss," the woman shook her head but continued to smile.

นิรันดร์ยิ้มตอบ

Niran smiled back.

"ผมซื้อสองชิ้น ลดหน่อยได้ไหมครับ?"

"I'll take two, can you give me a discount?"

ผู้หญิงคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูด "สองชิ้นทั้งสองร้อยแปดสิบได้ไหมคะ?"

The woman thought for a moment and then said, "How about two for two hundred eighty baht?"

นิรันดร์ครุ่นคิดเล็กน้อย คิดว่าราคาค่อนข้างดี

Niran pondered briefly, thinking the price was quite good.

"โอเคครับ ขอบคุณครับ" เขาจ่ายเงินและรับสินค้า

"Okay, thank you," he paid and received the items.

นิรันดร์เดินต่อไปที่ร้านต่อไป

Niran continued walking to the next stall.

เขาเห็นเสื้อยืดสวย ๆ

He saw some nice T-shirts.

"ตัวนี้เท่าไหร่ครับ?"

"How much for this one?"

"หนึ่งร้อยบาทค่ะ" ผู้ขายบอก

"One hundred baht," the vendor answered.

"แปดสิบบาทได้ไหมครับ?" นิรันดร์ถาม

"Eighty baht, is it okay?" Niran asked.

"ไม่ได้ค่ะ" นางบอก

"Can't do," she said.

นิรันดร์ยิ้ม "ผมซื้อหลายตัว ลดหน่อยเถอะครับ"

Niran smiled, "I'll buy several, please give me a discount."

หหลังคุยกันอยู่นาน ผู้ขายยอมให้ลด

After a long negotiation, the vendor agreed.

"ก็ได้ค่ะ แปดสิบบาท"

"Alright, eighty baht."

นิรันดร์ยิ้มและซื้อมากมาย

Niran smiled and bought many.

ตอนเย็น นิรันดร์เดินออกจากตลาด รู้สึกดีใจ ได้หลายสิ่งของฝากไปให้เพื่อน ๆ

In the evening, Niran left the market feeling joyful, having found many gifts to give his friends.

เขารู้ว่าวันนี้เป็นวันสนุกและคุ้มค่า

He knew today had been a fun and worthwhile day.

นิรันดร์กลับบ้านพร้อมรอยยิ้มใหญ่

Niran returned home with a big smile.

เสียงภาพตลาดยังดังในใจเขา

The echo of the market’s sounds still resonated in his mind.

เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา เขาก็คิดถึงประสบการณ์วันนี้ด้วยความสุข

As the clock struck the hour, he reflected on today's experience with happiness.