ในวันเสาร์อากาศสดชื่น ท้องฟ้าใสแจ่มเต็มไปด้วยแสงแดด

On a fresh Saturday, the sky was clear and filled with sunlight.

นีรนต์ สุขัญญา และกันยา ได้พบกันอีกครั้งที่ตลาดนัดจตุจักร

Nirun, Sukanya, and Kanya met again at the Chatuchak Market.

พวกเขาเป็นเพื่อนเก่าสมัยมัธยม นีรนต์ แม่นยำกับทิศทาง สุขัญญา ช่างพูดกันยา สดใสร่าเริง

They were old high school friends: Nirun had a good sense of direction, Sukanya was talkative, and Kanya was cheerful.

“นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน” นีรนต์กล่าวตั้งแต่เจอหน้าเพื่อนกัน

“How long has it been since we last saw each other?” Nirun asked as soon as he saw his friends.

“สักอายุเกือบสิบปี” สุขัญญาตอบยิ้ม

“Almost ten years,” Sukanya replied with a smile.

“เราไปเที่ยวตลาดกันเถอะ” กันยาเสนอโดนความตื่นเต้น

“Let’s go explore the market,” Kanya suggested excitedly.

ทั้งสามเดินลัดเลาะไปตามทางเดินของตลาด มองร้านค้าต่างๆ ที่ขายของหลากหลาย ทั้งเสื้อผ้า ต้นไม้ หนังสือ และขนมพื้นเมือง

The three of them wandered along the market paths, looking at various stalls selling clothes, plants, books, and local sweets.

“ลองชาผลไม้ไหม” นีรนต์บอก

“Want to try some fruit tea?” asked Nirun.

ส่วนสุขัญญาชมว่าชาผลไม้หอมมาก

Sukanya commented on how fragrant the fruit tea was.

พวกเขาซื้อแก้วหนึ่งมาลองแบ่งกัน

They bought a glass to share.

เดินไปเรื่อยๆ กันยาพบกับร้านขายเสื้อผ้าธรรมชาติ มีลายดอกไม้สดใส สีอ่อนโยน

As they continued walking, Kanya found a shop selling natural clothes with bright floral patterns and soft colors.

กันยาลองเสื้อผ้าแล้วหันมาถามความคิดเห็นของเพื่อนทุกคน

She tried on some clothes and turned to ask for her friends' opinions.

“สวยมาก” สุขัญญาชม

“It’s very beautiful,” Sukanya complimented.

กันยาตัดสินใจซื้อมาหนึ่งชุด

Kanya decided to buy an outfit.

หลังจากนั้นพวกเขาไปนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ มีแดดส่องบางๆ

After that, they rested under a large tree where sunlight filtered through.

นีรนต์หยิบกล้องถ่ายรูปมากดชัตเตอร์เก็บภาพเพื่อนไว้

Nirun pulled out a camera and snapped some photos of his friends.

“คืนเวลาที่ผ่านไปเป็นดอกไม้บาน” นีรนต์กล่าวอย่างงดงาม

“The time that has passed is like a blooming flower,” Nirun said poetically.

ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข

Everyone laughed happily.

เมื่อเดินไปถึงมุมที่ขายขนมพื้นเมือง พวกเขาซื้อสายไหม ขนมถ้วย และข้าวเหนียวมะม่วงมากิน

When they reached a corner selling local sweets, they bought cotton candy, kanom tuay, and mango sticky rice.

สุขัญญาเล่าว่าเธอจำได้ว่าสมัยเรียนมาธรรมศาลามักมากินขนมที่นี่

Sukanya recalled how she used to come here frequently to enjoy these sweets during her student days at Thammasat University.

“ตลาดนี้ยังเหมือนเดิม” นีรนต์กล่าว

“This market has stayed the same,” Nirun remarked.

“แต่เราก็เจริญเติบโต” กันยาตอบ

“But we’ve grown,” Kanya replied.

เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาตัดสินใจกลับบ้าน แต่มิตรภาพยังคงแข็งแรง

As time passed, they decided to head home, but their friendship remained strong.

กอดลากันแน่น และว่างแผนจะพบกันอีกครั้ง

They hugged each other tightly and planned to meet again.

“ตลาดนัดจตุจักรวันนี้สำหรับเราไม่ใช่แค่ตลาดนัด แต่เป็นแหล่งร่วมใจ” นีรนต์กล่าวปิดท้าย

“Today, Chatuchak Market is not just a market for us but a place where hearts come together,” Nirun concluded.

ทุกคนยิ้มกันอบอุ่น

Everyone smiled warmly.

เรื่องราวของพวกเขาพบแล้วจบลงด้วยความสุข

Their story ended with happiness.

ความทรงจำที่ดีจะอยู่ในใจของพวกเขาตลอดไป

The good memories would remain in their hearts forever.