กรุงเทพฯ ในยามเย็นฤดูใบไม้ร่วงเป็นเหมือนกระแสชีวิตที่เร่งรีบ

Krung Thep Maha Nakhon in the evening during the autumn is like a current of a bustling life.

นาวาน้องชายจากต่างจังหวัดชื่อ "นิรันดร์" กำลังนั่งในรถไฟฟ้าที่เต็มไปด้วยคน

Nawa, a young man from another province named "นิรันดร์|Niran", is sitting in a crowded rot fai fa (BTS Skytrain).

เมืองหลวงแห่งนี้เป็นบ้านของเขามานานหลายปีแล้ว แต่นิรันดร์ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเข้าใจชีวิตของที่นี่มากนัก

This capital city has been his home for many years now, yet Niran still feels that he doesn't quite understand the life here.

เขาทำงานที่บริษัทสตาร์ทอัพที่มีชื่อเสียง วันๆ จ้องจอคอม เขียนโปรแกรม ใช้ชีวิตเป็นเส้นตรง

He works at a well-known startup company, staring at computer screens and writing programs each day, living life in a straight line.

วันนี้เป็นวันลอยกระทง

Today is Wan Loy Krathong.

นิรันดร์มีแผนที่ต่างออกไป เขาตั้งใจจะถ่ายรูปงานเทศกาลลอยกระทง

Niran has a different plan; he intends to photograph the Loy Krathong festival.

เขาฝันจะเดินไปตามริมน้ำเจ้าพระยา เห็นกระทงที่ลอยไหลไปกับน้ำ

He dreams of walking along the Chao Phraya River, watching the krathongs float with the current.

นิรันดร์เชื่อว่าภาพเหล่านั้นจะทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

Niran believes those images will make him feel alive once more.

วันนั้น นิรันดร์ตัดสินใจเสี่ยง

That day, Niran decided to take a risk.

เขาออกจากที่ทำงานเร็วกว่าที่ควร แม้ว่าจะล่วงเลยเวลาเลิกงานแล้ว

He left work earlier than he should, even though it was already past quitting time.

แต่เพื่อนร่วมงานชื่อ "สุด้า" บอกให้เขาระวัง เพราะหัวหน้าของเขาค่อนข้างเข้มงวด

His colleague named "สุด้า|Suda" warned him to be careful because their boss was quite strict.

แต่ตอนนี้นิรันดร์คิดแค่เรื่องเดียวเท่านั้น กระแสงานเทศกาลที่เต็มไปด้วยความสวยงาม

But at that moment, all Niran could think about was the wave of the festival filled with beauty.

รถไฟฟ้าที่แน่นขนัดทำให้การเดินทางช้าลง

The crowded rot fai fa made the journey slower.

นิรันดร์กระวนกระวายใจ เขามองนาฬิกา หวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด

Niran was anxious, checking his watch, hoping this trip would reach its destination as quickly as possible.

เมื่อเขาถึงสถานีสุดท้าย นิรันดร์ลงไปยังบริเวณแม่น้ำ ตรงที่มีคนมากมายยืนรอปล่อยกระทงลงน้ำ

When he reached the last station, Niran descended to the river area where many people were waiting to release their krathongs into the water.

มองกระทงเล็กๆ ที่จุดเทียนลอยตวัดไปกับน้ำ เจ้าพระยาที่แม้จะวุ่นวายแต่ก็สงบในเวลาเดียวกัน

Looking at the small krathongs with lit candles drifting along the water, the Chao Phraya River, though chaotic, was peaceful at the same time.

นิรันดร์ก้าวไปถ่ายรูป กดชัตเตอร์ครั้งแล้วครั้งเล่า

Niran stepped forward to take pictures, pressing the shutter over and over.

ขณะเดียวกันแสงเทียนและเสียงพลุแตกตื้นหลังไปด้วย

Meanwhile, the candlelight and the sound of fireworks mingled in the background.

เขารู้สึกถึงชีวิตที่มีความหมาย

He felt a sense of meaningful life.

เมื่อเทศกาลลอยกระทงสิ้นสุดลง นิรันดร์เช็ครูปภาพที่ถ่าย

When the Loy Krathong festival ended, Niran checked the photos he had taken.

เขารู้สึกถึงความสุขและความพึงพอใจที่ไม่ได้รู้สึกมานาน

He felt happiness and satisfaction he hadn't felt in a long time.

รถไฟฟ้าตอนขากลับบ้านเริ่มสงบขึ้น

The rot fai fa on the way back home started to quiet down.

นิรันดร์รู้แน่แล้วว่าต้องสร้างเวลาสำหรับสิ่งที่ตนรัก เพื่อที่จะหาความสุขในชีวิต

Niran was certain now that he must create time for the things he loves to find happiness in life.

เขารู้ว่าเขาพร้อมที่จะพายชีวิตไปในทางที่เขาเลือกเอง

He knew he was ready to paddle his life in his chosen direction.

ความกล้าหาญที่จะเปลี่ยนแปลงคือชายหนุ่มชื่อ "นิรันดร์" แห่งกรุงเทพฯ

The courage to change defines the young man named "นิรันดร์|Niran" of Bangkok.