กรุงเทพฯ เป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหล

Krung Thep is a city that never sleeps.

ลิมิตของสิ่งต่างๆ ดูไม่มีที่สิ้นสุด

The limits of things seem endless.

คนหนึ่งที่รู้สึกตื่นเต้นเสมอ ในวันที่อากาศหนาวเริ่มเข้ามาคือ "นิรันดร์" ชายหนุ่ม เปี่ยมไปด้วยพลังที่ไม่มีวันหมด

One person who always feels excited when the cold weather starts to come is "Niran," a young man full of inexhaustible energy.

และวันนี้ เขามีไอเดียที่เหลือเชื่ออีกแล้ว — เล่นสงกรานต์ในฤดูหนาว

And today, he has another incredible idea—playing Songkran in the winter.

นิรันดร์ วิ่งเล่นในซอยเล็กๆ สั้นๆ ใกล้บ้าน หยิบขันน้ำเล่นกับเพื่อนของเขา "สมชาย" และ "มาลี" ที่ส่ายหัวและยิ้ม กับความบ้าคลั่งของเพื่อนรัก

Niran was running around a small alley near his house, picking up a water bowl to play with his friends "Somchai" and "Malee," who shook their heads and smiled at their friend's madness.

"เฮ้ สมชาย เราต้องทำสงกรานต์ให้เป็นงานใหญ่ในฤดูหนาวนี้!" นิรันดร์กระซิบเสียงดัง

"Hey, Somchai, we need to make Songkran a big festival this winter!" Niran whispered loudly.

"นิรันดร์ นี่มันเดือนมกราคมนะ" มาลียิ้ม "สงกรานต์ไม่ใช่ฤดูหนาวหรอก"

"Niran, it's January," Malee smiled. "Songkran is not in the winter."

แต่ไม่มีอะไรหยุดนิรันดร์ได้ เขามุ่งหน้าไปสถานีตำรวจเพื่อรายงานบางอย่างที่ทุกคนจะจดจำไปอีกนาน

But nothing could stop Niran. He headed to the police station to report something everyone would remember for a long time.

ที่สถานีตำรวจในกรุงเทพฯ ผู้คนเดินกันแน่นหนา ขณะที่นิรันดร์ วิ่งพรวดเข้ามา น้ำเปียกจากเสื้อผ้าเปื้อนหน้อยๆ ของเขาทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องหันมา

At the police station in Krung Thep, people were bustling around as Niran rushed in, the water-soaked from his clothes drawing the attention of the police officers.

"เจ้าหน้าที่ครับ ผมมารายงานว่ามีคนขโมยสงกรานต์ไป!" นิรันดร์ประกาศเสียงดัง

"Officer, I'm here to report that someone stole Songkran!" Niran loudly proclaimed.

เจ้าหน้าที่ตำรวจค่อนแคะ แต่ยิ้มและหันมาฟัง "อะไรกัน ลองเล่าอีกทีซิ"

The police officer raised an eyebrow but smiled and turned to listen, "What's this about? Tell me again."

"เทศกาลสงกรานต์หายไปครับ เขาบอกว่ายังไม่ได้มาถึง!" นิรันดร์ยืนยัน

"The Songkran festival is missing. They say it hasn't arrived yet!" Niran insisted.

เจ้าหน้าที่หัวเราะ "คุณรู้ไหมว่าสงกรานต์อยู่ในเดือนเมษายน?"

The officer laughed, "You know Songkran is in April, right?"

สมชายกับมาลีตามหลังมา ฟังพวกเขาสนทนากัน ด้วยความซื่อสัตย์ พวกเขาหวังเพื่อนเก่าแก่คงไม่ทำอะไรที่เป็นเหตุเป็นผลผิดก็แล้วไป

Somchai and Malee followed, listening to their conversation. With sincerity, they hoped their old friend wouldn't do anything unreasonable.

"นิรันดร์ คุณสูงโลกนะ" มาลีพูดพร้อมจับบ่าของนิรันดร์

"Niran, you're quite high-spirited," Malee said, patting Niran's shoulder.

"เหตุใดถึงรีบถึงข้าขนาดนั้น?" สมชายถาม

"Why are you in such a hurry?" Somchai asked.

"ฉันคิดว่าเราควรมีสนุกกับเทศกาล ไม่ว่าฤดูใดๆ" นิรันดร์ตอบ แต่ยิ้มได้เมื่อทางการให้คำจำกัด กับประเพณีที่มั่นคงอยู่

"I thought we should enjoy the festival, no matter the season," Niran replied, but smiled as the authorities reinstated the traditional timeframe.

นิรันดร์หาเสียงหัวเราะในความสับสนของตัวเอง "เอาละ ฉันจะรอถึงเมษายนก็ได้"

Niran found humor in his own confusion. "Alright, I can wait until April."

ในตอนจบนิรันดร์เรียนรู้หลายอย่าง

In the end, Niran learned a lot.

วันนั้นกลายเป็นความทรงจำขำขื่น แถมเป็นการเตือนใจให้ทุกคนที่ลูกจ้างตำรวจมีความสำคัญเสมอ ผู้บังคับบัญชาชุมชนที่ยังสร้างความสุขในแสงสียามราตรี

That day became a bittersweet memory, also a reminder that police officers are always important, the community leaders who continue to create happiness in the night's dazzling lights.

เมื่อออกจากสถานี มาลีก็ยิ้มแล้วพูดว่า "จำไว้คราวต้นใช่ไหม?"

As they left the station, Malee smiled and said, "Remember for next time, right?"

นิรันดร์เพียงพยักหน้า ยกขันน้ำรดในอากาศก่อนกล่าว "คราวหน้า เอาจริงแน่ ปลาแห้งบึงอาอ๊ะ!"

Niran just nodded, lifting the water bowl in the air before saying, "Next time, it's going to be real. Dried fish, watch out!"

และในวันนั้น ประเพณีของความสุขย่อมคืนสู่ความสงบในฤดูที่เหมาะควร โดยเฉพาะเมื่อไม่มีการรายงานอะไรผิดปกติไปในวันต่อมา

And on that day, the tradition of happiness was restored to its rightful season, especially when nothing unusual was reported in the days that followed.