ในเช้าวันที่อากาศเย็นสบาย พื้นที่บริเวณรอบ ๆ บ้านเด็กกำพร้าบนชานเมืองกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยสีเขียวของต้นไม้และเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ

On a morning with cool and comfortable weather, the area around the orphanage on the outskirts of Bangkok was full of the green of trees and the laughter of children.

"พี่นิรันดร์ครับ!" เด็กๆ เรียกกัน โบกมืออย่างมีความสุข

"Brother Niran!" the children called, waving happily.

"วันนี้เรามีแผนไปซื้อเสื้อผ้าใหม่นะคะ" นิรันดร์พูดด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าในใจเขาจะคิดถึงเรื่องงบประมาณก็ตาม

"Today, we plan to go buy new clothes," Niran said with a smile, even though he was thinking about the budget.

เขาตัดสินใจที่จะใช้เงินบริจาคที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ที่สุด

He decided to make the most of the donations they had.

อริสานั่งอยู่มุมหนึ่งของห้อง เธอคิดถึงชุดสวย ๆ ที่อยากใส่ไปโรงเรียน

Arisa sat in a corner of the room, thinking about the beautiful dresses she wanted to wear to school.

"อริสาอยากได้ชุดแบบไหน?" นิรันดร์ถาม

"What kind of dress do you want, Arisa?" Niran asked.

เธอตอบเบา ๆ ด้วยความกล้า "หนูอยากได้ชุดสีชมพูค่ะ"

She replied softly yet bravely, "I want a pink dress."

ขณะเดียวกัน คำรณก็มาเยี่ยมที่บ้านเด็กกำพร้า

Meanwhile, Kamron also visited the orphanage.

เขามักจะบริจาคเงินแก่ที่นี่เป็นประจำ แต่วันนี้เขามีบางอย่างที่อยากเปิดเผยต่อเพื่อนรุ่นพี่ของเขา

He regularly donated money there, but today he wanted to reveal something to his senior friend.

"นิรันดร์" คำรณเริ่มพูด "สมัยก่อน ฉันเคยอยู่ที่นี่เหมือนกัน"

"Niran," Kamron began, "I used to live here too."

คำพูดของคำรณทำให้นิรันดร์รู้สึกอึ้งไปพักหนึ่ง แต่ก็เข้าใจได้ถึงความรู้สึกของเพื่อนของเขา

Kamron's words left Niran taken aback for a moment, but he understood his friend's feelings.

ที่ร้านขายเสื้อผ้า นิรันดร์ คำรณ และอริสาเลือกดูเสื้อผ้าด้วยกัน

At the clothing store, Niran, Kamron, and Arisa shopped for clothes together.

คำรณเพิ่มเงินบริจาคเพื่อให้เด็ก ๆ ได้ชุดที่ดีที่สุด

Kamron added to the donations to ensure the children got the best outfits.

เมื่อทุกคนกลับมาที่บ้านเด็กกำพร้า พวกเขาต่างมีความสุข

When everyone returned to the orphanage, they were all happy.

ในวันวาเลนไทน์ เด็กๆ ในบ้านเด็กกำพร้าต่างใส่เสื้อผ้าใหม่ด้วยรอยยิ้ม

On Valentine's Day, the children at the orphanage wore new clothes with big smiles.

นิรันดร์รู้สึกภูมิใจกับการตัดสินใจของเขาที่ได้เห็นเด็กๆ มีความสุข

Niran felt proud of his decision, seeing the children's happiness.

อริสากลายเป็นเด็กที่มั่นใจยิ่งขึ้นเมื่อเธอได้สวมชุดที่เลือกเอง ส่วนคำรณรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้นกับอดีตที่เขาเคยซ่อน

Arisa became a more confident child when she wore the dress she had chosen herself, while Kamron felt a stronger connection to a past he had once hidden.

สิ่งที่ดีที่สุดคือ ความอบอุ่นในบ้านเด็กกำพร้าไม่ได้มาจากเสื้อผ้าใหม่ แต่มาจากความรักและความเข้าใจที่ทุกคนมีให้กัน

The best part was that the warmth in the orphanage did not come from new clothes, but from the love and understanding everyone had for each other.

นี่คือตำนานแห่งความหวังและการเดินทางที่นำพาทุกคนใกล้ชิดกันมากขึ้นในใจกลุ่มเมฆใบไม้ของบ้านเด็กกำพร้านี้

This is a tale of hope and a journey that brought everyone closer together in the leafy embrace of the orphanage.