นิรันดร์เดินตามทางเดินในแผนกจิตเวช หัวใจของเขาหนักแน่นไปด้วยความรู้สึกผิดและวิตกกังวล

Niran walked along the hallway in the psychiatric ward, his heart weighed down with guilt and anxiety.

ผนังสีขาวสะอาดทำให้บริเวณดูสงบนิ่งเกินจริง

The pristine white walls made the area seem unrealistically calm.

เสียงฝีเท้าปล่อยตัวเป็นระยะ ๆ แต่เงียบจนเกินไปสำหรับความคิดที่หมุนวนในหัวใจของเขา

The sound of footsteps was intermittent but too quiet for the whirlwind of thoughts in his heart.

เมื่อเขามาถึงห้องเล็ก ๆ ของกัญญา น้องสาวคนเล็กของเขา แสงแดดจากหน้าต่างสะท้อนแสงสว่างคมชัด

When he reached the small room of Kanya, his younger sister, the sunlight from the window reflected a sharp light.

อากาศยังคงแห้งจากฤดูแล้ง

The air remained dry from the drought season.

กัญญานั่งอยู่บนเตียง แววตาเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย

Kanya sat on the bed, her eyes filled with concern.

นิรันดร์ใฝ่ฝันอย่างเดียวคือต้องการให้กัญญารู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

The only thing Niran yearned for was to let Kanya know that she was not alone.

"สวัสดี กัญญา" นิรันดร์ทักทายด้วยเสียงนุ่มนวล แต่ภายในใจเขาสั่นสะท้านด้วยความรู้สึก

"Hello, Kanya," Niran greeted in a gentle voice, but inside, his heart trembled with emotion.

"พี่มีอะไรอยากบอกนะ"

"I have something I want to tell you."

ในมือขวาเขาถือจดหมายที่เขียนด้วยมือของตัวเอง

In his right hand, he held a letter written in his own handwriting.

เขาไม่มั่นใจว่าจะพูดออกมาได้อย่างไร แต่ใจที่เต็มไปด้วยรักและความหวัง

He was unsure how to articulate what he wanted to say, but his heart was full of love and hope.

นิรันดร์นั่งลงข้างเตียงของกัญญา เปิดจดหมายแล้วเริ่มอ่านออกเสียง

Niran sat down beside Kanya's bed, opened the letter, and began to read it aloud.

"กัญญา พี่อยากให้รู้ว่า พี่รักและห่วงใยเสมอ

"Kanya, I want you to know that I love and care for you always.

พี่เสียใจที่ไม่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ พี่อยู่ที่นี่เพื่อเรา"

I'm sorry for not seeing what was happening before, but now, I'm here for us."

เสียงของเขาสั่นสะเทือนเมื่ออารมณ์ซึมซาบเข้าไปในทุกคำพูด

His voice wavered as emotions seeped into every word.

น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุดนิ่ง

Tears flowed uncontrollably.

เขารู้สึกบนร่างว่ามันเป็นครั้งแรกที่เขาแสดงความรู้สึกจริง ๆ ต่อหน้าน้องสาว

He felt as if it were the first time he had genuinely expressed his feelings in front of his sister.

กัญญามองนิรันดร์ แล้วค่อย ๆ เอื้อมมือออกมา โอบรอบนิรันดร์ไว้ เบา ๆ

Kanya looked at Niran and slowly reached out her hand, gently embracing him.

นี่เป็นสัญญาณเล็ก ๆ แต่มีความหมายมากมาย

It was a small gesture but carried immense meaning.

มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่า กัญญาพร้อมที่จะเผชิญหน้าและเริ่มกระบวนการฟื้นฟู

It was the first time he felt that Kanya was ready to confront and begin the healing process.

ในวินาทีนั้น นิรันดร์เข้าใจว่า การร่วมแบ่งปันความรู้สึกไม่ใช่ความอ่อนแอ แต่เป็นความแข็งแกร่ง

In that moment, Niran understood that sharing feelings wasn't a sign of weakness but of strength.

เส้นสร้อยที่เชื่อมโยงใจสองพี่น้องแข็งแรงกว่าที่เคยเป็นมาตลอดทั้งชีวิต

The bond connecting the two siblings was stronger than it had ever been throughout their entire lives.

เมื่อนิรันดร์ออกมาจากห้องของกัญญา เขามีความหวังใหม่ในใจ รู้ว่าไม่ใช่เพียงการเป็นผู้ดูแล แต่การที่ได้เดินร่วมทางไปด้วยกันคือความรักที่แท้จริง

When Niran left Kanya's room, he had new hope in his heart, knowing that being more than just a caretaker, walking together was true love.