สุวรรณภูมิคือที่ที่พลุกพล่านในฤดูนี้

Suvarnabhumi is a bustling place this season.

อากาศในสนามบินอบอ้าวหน่อย ๆ แต่ไม่เป็นไรสำหรับอรุณ

The air in the airport is a little stuffy, but it doesn't bother Arun.

เขายืนอยู่ตรงประตูทางเข้าของอาคารผู้โดยสาร หัวใจของเขาบีบตั้งแต่ออกจากบ้านเพราะวันนี้เขาต้องบินไปต่างประเทศเพื่อทำงานใหม่

He stands at the entrance of the terminal building, his heart squeezing since leaving home because today he has to fly abroad for a new job.

เขาทั้งตื่นเต้นและกังวล

He feels both excited and anxious.

พิมกับนกยืนข้างเขา

Pim and Nok stand beside him.

พวกเขามาที่นี่เพื่อส่งอรุณ

They are here to see Arun off.

ทั้งสามต่างก็มีรอยยิ้ม แต่ในใจก็รู้สึกเศร้าตลอดเวลา

All three of them have smiles, but in their hearts, they feel sad the whole time.

พิมพยายามส่งกำลังใจให้เพื่อนสนิท

Pim tries to encourage her close friend.

เธอพูดว่า "อรุณ เธอจะต้องทำได้ดี ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอ"

She says, "Arun, you'll do great. I believe in you."

นกก็ยิ้มเสริมว่า "ใช่ อรุณ การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่ดี ชีวิตคือการออกเดินทาง ฉันดีใจที่เธอได้รับโอกาสนี้"

Nok smiles and adds, "Yes, Arun, change is a good thing. Life is about setting out on a journey. I'm glad you're getting this opportunity."

แต่ในใจของอรุณยังมีความลังเล

But inside Arun's mind, there's still hesitation.

เขามองไปที่บอร์ดดิ้งพาสในมือ ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อน ๆ

He looks at the boarding pass in his hand before looking up at his friends.

"ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าตัดสินใจถูกหรือเปล่า"

"I'm not sure if I'm making the right decision."

พิมตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "การตัดสินใจทุกอย่างมีความเสี่ยงเหมือนกัน เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเองนะ"

Pim responds with a gentle tone, "Every decision comes with risks. You have to believe in yourself."

เสียงประกาศทางสนามบินแทรกขึ้น "เที่ยวบินไปลอนดอนกำลังจะออกเดินทางใน 30 นาที"

An airport announcement interrupts, "The flight to London is departing in 30 minutes."

อรุณมองไปที่ป้ายแสดงเวลาบิน ก่อนจะหันไปมองเพื่อน ๆ อีกครั้ง

Arun looks at the flight time display before turning to look at his friends again.

เวลาที่จะต้องจากลาใกล้เข้ามา

The time for farewells is approaching.

อรุณกอดพิมและนกไว้แน่น

Arun hugs Pim and Nok tightly.

"ขอบคุณนะสำหรับทุกเรื่อง ฉันจะคิดถึงพวกเธอมาก"

"Thank you for everything. I will miss you so much."

เพื่อนทั้งสองน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้ม

Both friends' eyes are filled with tears, but they still smile.

พิมบอก "เราจะรอเธอกลับมานะ แล้วเราจะวีดีโอคอลกันบ่อย ๆ"

Pim says, "We'll be waiting for you to come back, and we'll video call often."

อรุณหัวเราะเบา ๆ

Arun chuckles softly.

ในที่สุดเขาก็หันหลังเดินไปยังประตูทางออก

Eventually, he turns and walks towards the exit gate.

หลังจากผ่านการตรวจบัตรแล้ว เขาหันกลับมาพยักหน้าเป็นการบอกลาและสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด

After passing the boarding check, he turns back to nod as a farewell and promises to do his best.

แม้ว่าหัวใจของอรุณจะยังรู้สึกเศร้าแต่เขาก็เริ่มยอมรับการเปลี่ยนแปลง

Even though Arun's heart still feels sad, he starts to accept the change.

การเดินทางครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นใหม่ และเขาจะไม่เดินคนเดียว

This journey is a new beginning, and he won't walk alone.

ความผูกพันกับเพื่อนจะไม่ถูกทำลายแม้เขาจะต้องห่างไกลกัน

The bond with his friends won't be broken even if they have to be far apart.

อรุณพร้อมที่จะก้าวเดินไปสู่ชีวิตใหม่

Arun is ready to step into a new life.

เขาก้าวขึ้นเครื่องบินด้วยหัวใจเต็มไปด้วยความหวัง และศรัทธาในตัวเอง

He boards the plane with a heart full of hope and faith in himself.