ในห้องรอของโรงพยาบาลกรุงเทพที่เต็มไปด้วยผู้คน เศรษฐกิจชีวิตของอาทิตย์เปลี่ยนไปสัมผัสหัวใจ

In the waiting room of Bangkok Hospital, which was filled with people, the life economy of Athit changed, touching the heart.

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกเรียบง่าย แอร์เย็นทอดความสบายใจในความร้อนระอุข้างนอก

He sat on a simple plastic chair, the cool air conditioning bringing comfort amidst the sweltering heat outside.

เสียงหัวเราะจากเทศกาลสงกรานต์ที่เล่นน้ำกันที่ถนนยังคงดังเข้ามา

The laughter from the Songkran Festival, with people playing in the water on the streets, could still be heard.

อาทิตย์มองไปที่นรี น้องสาวที่เขาไม่ได้พูดคุยด้วยส่งนาน

Athit looked at Naree, his sister whom he hadn’t talked to in a long time.

พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันแต่อย่างเงียบ

They sat together in silence.

สนามสนานจากสายน้ำแห่งเมืองหลวงตลอดเดือนเมษายนนั้นยังคงทำให้บรรยากาศในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยความกังวลใจ

The joys of the water festival in the capital throughout April added to the anxious atmosphere in the hospital.

“แม่จะต้องหายดี” อาทิตย์พูดเบาๆ เพื่อถือว่าเป็นการปลอบใจตนเองด้วย

“Mom will get better,” Athit said softly, as a way to comfort himself.

นรียิ้มเจือจาง

Naree gave a faint smile.

“แม่แข็งแรงพอที่จะผ่านเรื่องนี้ไปได้ เราต้องเชื่ออย่างนั้น”

“Mom is strong enough to get through this. We must believe that.”

แม้ว่าคำกลายเป็นภาษาไปแล้วแต่ความรักในครอบครัวจะต้องกลับคืนและสมานกันอีกครั้ง

Although words had become intangible, the love within the family would have to be restored and united once again.

อาทิตย์รู้สึกถึงความห่างไกลที่เกิดขึ้นในทุกปี

Athit felt the distance that had grown over the years.

เขาตัดสินใจครั้งนี้ต้องเปลี่ยนแปลง

This time, he decided, things had to change.

“นรี พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา” น้ำเสียงเขานุ่มนวล

“Naree, I’m sorry for everything in the past,” his voice gentle.

“พี่ไม่อยากให้ระยะห่างนี้คงอยู่”

“I don’t want this distance to remain.”

นรีมองในตาเขา ความเศร้าสะท้อนออกมา

Naree looked into his eyes, sadness reflected back.

“เราทั้งสองสู้เพื่อแม่ให้อยู่สำเร็จ เราเป็นครอบครัว”

“Both of us will fight for mom to be well. We are family.”

ทันใดนั้น หมอก็เดินมาแจ้งข่าว

Suddenly, the doctor came to deliver the news.

ศัลยกรรมของแม่เสร็จสิ้นแล้ว

Mom's surgery was completed.

อาทิตย์และนรีต้องเผชิญไปด้วยกัน หัวใจของทั้งคู่ราวกับผ่านการฟื้นฟู

Athit and Naree faced this together, as if their hearts were rejuvenated.

“แม่จะหายแล้ว” หมอยิ้มกล่าว ทำให้อาทิตย์และนรีรู้สึกปะติดหัวใจที่หนักอึ้งของพวกเขา

“Mom will recover,” the doctor said with a smile, filling Athit and Naree with relief and lifting the heavy weight from their hearts.

ภายในใจ อาทิตย์รู้สึกถึงการเปิดเผยและซุปสายสัมพันธภาพในครอบครัวสำคัญ

Inside, Athit felt a revelation and a strong pull towards family reconciliation.

เขามองนรีและรู้ว่าพวกเขาจะไม่เสียเวลาอีก

He looked at Naree and knew they wouldn't waste any more time.

นรีมองเขาด้วยความมั่นใจ

Naree looked at him with confidence.

“สงกรานต์นี้ เราใช้เวลาอยู่กับครอบครัวกันเถอะ”

“This Songkran, let’s spend time with the family.”

ใช่ แน่ชัดว่าเทศกาลนั้นไม่เพียงแต่เป็นเวลาของการเล่นน้ำและหัวเราะ แต่ยังเป็นเวลาที่ดีสำหรับการกลับมาคืนดีและรวบรวมครอบครัวให้กลับมาอบอุ่นอีกครั้ง

Yes, it was clear that the festival wasn’t just a time for water play and laughter but also a perfect opportunity for reconciliation and bringing the family back together.

อาทิตย์และนรีก้าวออกจากโรงพยาบาลไปด้วยกัน

Athit and Naree walked out of the hospital together.

ท้องฟ้ายังคงสว่างไสว และวันสงกรานต์ยังคงมอบความใจชื้นให้แก่พวกเขา

The sky was still bright, and the Songkran Day continued to bring them comfort.