Ayşe ve Zeynep o sabah erkenden uyandı.

Ayşe and Zeynep woke up early that morning.

Hava sıcaktı, güneş parlaktı.

The weather was warm, and the sun was bright.

İkisi de okulun sınav dönemine girmişti.

Both had entered the exam period at school.

Stresliydiler ama çalışmaları gerekiyordu.

They were stressed, but they needed to study.

Eşyalarını topladılar ve okullarına yakın, sakin bir kafe olan "Kapalıçarşı"ya doğru yola çıktılar.

They gathered their things and set off towards "Kapalıçarşı," a quiet café near their school.

Kapalıçarşı, eski ve tarihi bir mekandı.

Kapalıçarşı was an old and historic place.

Dar sokaklarında kokular, renkler ve sesler birbirine karışırdı.

In its narrow streets, scents, colors, and sounds mingled together.

Mehmet de orada çalışıyordu.

Mehmet also worked there.

Mehmet, Ayşe ve Zeynep'in yakın arkadaşıydı ve her sabah onlara kahve hazırlardı.

Mehmet was a close friend of Ayşe and Zeynep, and he prepared coffee for them every morning.

Kafeye girdiklerinde, Mehmet onları güler yüzle karşıladı.

When they entered the café, Mehmet greeted them with a smile.

"Günaydın!" dedi.

"Good morning!" he said.

Ayşe ve Zeynep masalarına oturdu.

Ayşe and Zeynep sat at their table.

Ayşe, koca bir kitap çıkardı.

Ayşe pulled out a large book.

"Bu sınav çok zor," dedi.

"This exam is very difficult," she said.

Zeynep ise defterini açtı ve notlarını gözden geçirmeye başladı.

Zeynep opened her notebook and began reviewing her notes.

"Evet," dedi, "ama başaracağız."

"Yes," she said, "but we will succeed."

Mehmet, iki fincan kahve ve yanında birkaç kurabiye getirdi.

Mehmet brought two cups of coffee and a few cookies.

"Bugün her şey yolunda mı?" diye sordu.

"Is everything alright today?" he asked.

Ayşe içini çekti.

Ayşe sighed.

"Çok çalışmamız lazım."

"We need to study a lot."

Mehmet, onlara cesaret vermek istedi.

Mehmet wanted to encourage them.

"Siz çok akıllısınız. Başaracaksınız. Hem ben buradayım, yardımcı olurum."

"You both are very smart. You will succeed. Besides, I'm here; I can help."

Ayşe ve Zeynep sırıttı.

Ayşe and Zeynep grinned.

"Teşekkürler Mehmet," dediler.

"Thank you, Mehmet," they said.

Saatlerce çalıştılar.

They studied for hours.

Arada kahve içip kurabiye yediler.

Occasionally, they drank coffee and ate cookies.

Kafede sessiz, huzurlu bir hava vardı.

The café had a quiet, peaceful atmosphere.

Dışarıdan gelen ince bir müzik sesi, çalışmaları daha verimli kılıyordu.

A faint sound of music from outside made their studying more productive.

Bir ara Ayşe, yorgun bir şekilde başını kaldırdı.

At one point, Ayşe looked up wearily.

"Mehmet, tarih konusu beni çok zorluyor," dedi.

"Mehmet, the history topic is really troubling me," she said.

Mehmet hemen kitabı aldı.

Mehmet immediately took the book.

"Ben sana bu bölümü anlatayım," dedi.

"Let me explain this section to you," he said.

Zeynep de kendi sorunlarını Mehmet’e anlattı.

Zeynep also shared her problems with Mehmet.

Üçlü birlikte çalışmaya devam ettiler.

The trio continued studying together.

Zaman hızla geçti.

Time passed quickly.

Akşam olduğunda hepsi de yorulmuştu ama bir o kadar da rahattılar.

By the evening, they were all tired but equally relieved.

Çalışmış, anlamış ve öğrenmişlerdi.

They had studied, understood, and learned.

Sonunda Ayşe, "Mehmet, sen olmasan ne yapardık," dedi.

Finally, Ayşe said, "Mehmet, what would we do without you?"

Zeynep de "Evet, teşekkürler dostum," diye ekledi.

Zeynep added, "Yes, thanks, my friend."

Mehmet gülümsedi.

Mehmet smiled.

"Siz zaten her şeyi başarabilirsiniz. Ben sadece biraz yardımcı oldum."

"You can already achieve everything. I just helped a little."

Kapalıçarşı’dan ayrılırken, üçü de mutlu ve umut doluydu.

As they left Kapalıçarşı, all three were happy and hopeful.

Uykuları gelmişti ama zihinleri rahattı.

They were sleepy but their minds were at ease.

Sınavdan önce son bir günleri kalmıştı ve kendilerine güveniyorlardı.

They had one last day before the exam and they felt confident.

Ertesi gün, Zeynep ve Ayşe rahat bir şekilde sınavlarını geçti.

The next day, Zeynep and Ayşe comfortably passed their exams.

Kapalıçarşı’da öğrendikleri her şey sınavda işe yaramıştı.

Everything they learned at Kapalıçarşı was useful in the exam.

Mehmet’in yardımı sayesinde hem bilgileri artmış hem de stresleri azalmıştı.

Thanks to Mehmet’s help, they not only gained knowledge but also reduced their stress.

Ayşe ve Zeynep, sınavın ardından tekrar Kapalıçarşı’ya gittiler.

After the exam, Ayşe and Zeynep went back to Kapalıçarşı.

Mehmet onları yine güler yüzle karşıladı.

Mehmet greeted them again with a smile.

Ayşe, "Mehmet, yine kahveler bizden," dedi.

Ayşe said, "Mehmet, this time the coffees are on us."

Ve üç arkadaş, zafer dolu bir günün tadını birlikte çıkardı.

And the three friends enjoyed a victorious day together.

Kapalıçarşı’nın tarihi havası, dostluklarının sıcaklığıyla birleşti. Her zaman hatırlayacakları güzel bir anı oldu.

The historic atmosphere of Kapalıçarşı combined with the warmth of their friendship, creating a beautiful memory they would always remember.