İstanbul'da sıcak bir yaz günüydü.

It was a hot summer day in Istanbul.

Boğaz'ın hemen yanında, çiçeklerle süslü küçük bir çay bahçesinde üç arkadaş oturuyordu: Kerem, Elif ve Serkan.

Three friends were sitting in a small tea garden adorned with flowers right next to the Bosphorus: Kerem, Elif, and Serkan.

Bu bahçe, geleneksel Türk dekorlarıyla doluydu ve yerli halkın favori yerlerinden biriydi.

This garden was filled with traditional Turkish decor and was a favorite spot for the locals.

Elif, hülyalı bir şekilde denize bakarken, Serkan düşünceli görünüyordu.

Elif was gazing dreamily at the sea, while Serkan looked pensive.

Kerem ise derin düşünceler içindeydi.

Kerem, meanwhile, was deep in thought.

Kerem, "Arkadaşlar, size bir şey söylemem lazım," dedi.

"Friends, I need to tell you something," said Kerem.

Elif ve Serkan dikkat kesildiler.

Elif and Serkan immediately gave him their full attention.

"Yurt dışına taşınmayı düşünüyorum. Yeni bir iş fırsatı var. Kabul etmeyi planlıyorum."

"I'm thinking about moving abroad. There's a new job opportunity. I plan to accept it."

Elif’in yüzü anında asıldı.

Elif's face instantly fell.

"Bu ani oldu. Neden?" diye sordu. Gözleri Kerem’e anlayışla, ama aynı zamanda kırgın bir şekilde bakıyordu.

"This is sudden. Why?" she asked, looking at Kerem with understanding but also hurt eyes.

Kerem derin bir nefes aldı.

Kerem took a deep breath.

"Daha iyi bir gelecek için. Kariyerim için bu büyük bir adım," dedi.

"For a better future. This is a big step for my career," he said.

Ama Serkan inanmamış gibiydi.

But Serkan seemed unconvinced.

Şüphe dolu bir sesle, "Peki ya burada ne olacak? Burası senin evin. Başaramazsan ne olacak?" diye sordu.

With a tone filled with doubt, he asked, "What about here? This is your home. What if you don't succeed?"

Kerem, Serkan’ın gözlerinin içine bakarak, "Evet, zor olacak. Ama denemek zorundayım. Bu fırsat bir daha gelmeyebilir," dedi.

Looking directly into Serkan's eyes, Kerem said, "Yes, it will be hard. But I have to try. This opportunity might not come again."

Elif, gözyaşlarını saklamaya çalışarak, "Senin için mutluyum, ama seni çok özleyeceğim," dedi. Elif’in sesi titriyordu.

Trying to hide her tears, Elif said, "I'm happy for you, but I'll miss you so much," her voice trembling.

"Sen benim en yakın arkadaşımsın. Sensiz ne yapacağım?"

"You are my closest friend. What will I do without you?"

Kerem, Elif’in elini tuttu.

Kerem held Elif's hand.

"Bunu yapmak zorundayım, Elif. Siz de benim için çok değerlisiniz. Ama kendi hayallerimin peşinden gitmeliyim," dedi.

"I have to do this, Elif. You are both very important to me. But I need to chase my own dreams," he said.

Serkan da durumu kabullenmeye başladı.

Serkan also began to accept the situation.

"Eğer bu senin için doğruysa, biz burada olacağız. Seni destekliyoruz," dedi.

"If this is right for you, we'll be here. We support you," he said.

Çay bahçesinde hava ağırlaşmıştı, ama tüm duygular açıkça dile getirilmişti.

The atmosphere in the tea garden grew heavy, but all feelings were openly expressed.

Kerem, hem Elif’in hem de Serkan’ın gözlerine bakarak, "Sizi asla unutmayacağım. Ama gitmeliyim. Geleceğim burada değil, orada," dedi.

Looking into the eyes of both Elif and Serkan, Kerem said, "I will never forget you. But I have to go. My future is not here; it's there."

Sonunda, üçü de birbirine sarıldı.

In the end, the three hugged each other.

Elif ve Serkan, Kerem’e doğru yolda olduğunu hissettirdi.

Elif and Serkan reassured Kerem that he was on the right path.

Arkadaşlıkları güçlüydü ve mesafe bunu değiştirmeyecekti.

Their friendship was strong, and distance wouldn't change that.

Kerem, hayatındaki en önemli kararı verdikten sonra, geleceğe güvenle bakabiliyordu.

After making the most important decision of his life, Kerem could look to the future with confidence.

Hayallerinin peşinden gitmek istiyordu, ama bu arada arkadaşlarının değerini de bilerek ayrılıyordu.

He wanted to pursue his dreams, but he left knowing the value of his friends.

Ve böylece, çiçeklerle süslü o güzel çay bahçesinde, dostluk ve geleceğe dair umutlar yeşermeye devam etti.

And so, in that beautiful tea garden adorned with flowers, friendship and hopes for the future continued to blossom.