Ay ışığı dalgaların üzerine düşerken, sakin bir kumsal, Eymen, Aslı ve Cem'i bekliyordu.

As the moonlight fell upon the waves, a tranquil beach awaited Eymen, Aslı, and Cem.

Sonbaharın serin rüzgarı yüzlerini okşuyordu.

The cool breeze of autumn gently caressed their faces.

Okul kampı için geldikleri sahil, huzur verici bir güzellik içindeydi.

The beach they had come to for the school camp was serene and beautiful.

Düzenlemeleri gereken bir proje vardı: Deniz ekosistemleri.

They had a project to complete: Marine ecosystems.

Eymen, içe dönük ve sessiz bir çocuktu.

Eymen was an introverted and quiet child.

Proje sunumları yaklaşırken kalbi hızla atıyordu.

As the project presentations approached, his heart raced.

Kalabalık önünde konuşmaktan korkuyordu.

He was afraid of speaking in front of a crowd.

Aslı ise tam tersiydi.

Aslı, on the other hand, was the opposite.

Cesur ve enerjik, her daim yeni fikirler peşindeydi.

Bold and energetic, she was always chasing new ideas.

Cem ikisinin arasında dengede duruyordu.

Cem stood balanced between the two.

Herkesle iletişimi güçlüydü ve ortamı yumuşatmayı iyi bilirdi.

He had strong communication skills and knew well how to ease the atmosphere.

“Sizce nasıl başlayalım?” dedi Eymen, hafif bir titremenin hakim olduğu sesiyle.

“How do you think we should start?” Eymen asked, his voice tinged with a slight trembling.

Gözleri denize bakarken, kalbinde kaygı vardı.

His eyes were fixed on the sea, anxiety welled in his heart.

“Endişelenme Eymen,” dedi Aslı neşeyle.

“Don't worry, Eymen,” Aslı said cheerfully.

“Beraber çalışacağız.

“We’ll work together.

Seninle gurur duyacağımız bir sunum olacak.” Ama Eymen endişeliydi.

We'll give a presentation that we’ll be proud of.” But Eymen was anxious.

Aslı'nın kendine güveni, onun kaygılarını anlamasına engel oluyordu.

Aslı's self-confidence prevented her from understanding his worries.

Cem durumu fark etti ve araya girdi.

Cem noticed the situation and intervened.

“Aslı,” dedi nazikçe, “Eymen'in biraz zamana ihtiyacı var.

“Aslı,” he said gently, “Eymen needs a little time.

Ona destek olalım, öyle değil mi?” Gece çöktü.

Let’s support him, right?” Night fell.

Ay ışığı altında kamp ateşi yakıldı.

A campfire was lit under the moonlight.

Sahil sessizdi, sadece dalgaların yumuşak sesi duyuluyordu.

The beach was quiet, with only the soft sound of the waves audible.

Eymen derin bir nefes aldı.

Eymen took a deep breath.

Cem ve Aslı yanındaydı.

Cem and Aslı were by his side.

“Eymen, biz buradayız.

“Eymen, we're here.

Hazır mısın?” diye sordu Cem, dostça bir gülümsemeyle.

Are you ready?” Cem asked with a friendly smile.

Eymen ayakta durdu.

Eymen stood up.

Kalpleriyle kendisini izleyen arkadaşlarına baktı.

He looked at his friends who were watching him with their hearts.

“Evet, hazırım,” dedi.

“Yes, I’m ready,” he said.

Derin bir nefes daha aldı ve sözlerine başladı.

He took another deep breath and began to speak.

"Deniz ekosistemleri, yaşamın kalbidir..." Dalgalardan gelen huzurla konuştu.

"Marine ecosystems are the heart of life..." He spoke with the tranquility coming from the waves.

Ses tonunda cesaret artıyordu.

Courage was rising in his tone.

Kumsalda adeta bir sessizlik vardı.

There was almost a silence on the beach.

Eymen devam ettikçe, kaygısı sönmeye başladı.

As Eymen continued, his anxiety began to fade.

Sözcükler, dalgaların sesiyle uyum içerisinde akıyordu.

The words flowed in harmony with the sound of the waves.

Aslı ve Cem yanındaydı.

Aslı and Cem were by his side.

Her bir kelimede onların desteğini hissediyordu.

He felt their support in every word.

Sunum bittiğinde, Cem ve Aslı sevinçle ellerini çırptılar.

When the presentation ended, Cem and Aslı clapped their hands with joy.

Eymen derin bir huzurla gülümsedi.

Eymen smiled with deep peace.

Kendi korkusunu aşmıştı.

He had overcome his fear.

Arkadaşlarının yardımıyla, sadece bir sunumdan fazlasını kazanmıştı.

With his friends' help, he had gained more than just a presentation.

Güven ve dostluk.

Confidence and friendship.

O gece ay ışığının rehberliğinde eve dönerken, Eymen artık daha güçlüydü.

That night, as they headed home guided by the moonlight, Eymen was stronger.

Çünkü Cem ve Aslı ile birlikte, düşlerin gerçekleşebileceğini öğrenmişti.

Because with Cem and Aslı, he learned that dreams could come true.

Dalgalar kumsalı yalarken dostluğun sıcaklığı içini sardı.

As the waves caressed the shore, the warmth of friendship filled him.

Şimdi her şey daha güzel görünüyordu.

Now everything seemed more beautiful.