Kadıköy Lisesi'nde yılbaşı etkinliği heyecanla bekleniyordu.

The Kadıköy Lisesi's New Year event was eagerly anticipated.

Sınıflar, koridorlar rengarenk ışıklarla süslenmiş, Noel çamları parıldıyordu.

Classrooms and hallways were decorated with colorful lights, and Christmas trees were sparkling.

Okulun bahçesinde öğrenciler, hediyelerini değiş tokuş ederken kahkahalar ve neşeli seslerle dolup taşıyordu.

In the school courtyard, students were exchanging gifts, filling the air with laughter and cheerful sounds.

Aralık ayının soğuğu herkesin yanaklarını pembeleştirmişti fakat bu, kimseyi rahatsız etmiyordu.

The cold of December had turned everyone's cheeks rosy, but it didn't bother anyone.

Emre kalabalığın içinde bir köşede duruyordu.

Emre was standing in a corner of the crowd.

İnsanları izlemeyi seviyordu ama onlarla kaynaşmak onun için zordu.

He enjoyed watching people but found it difficult to mingle with them.

Yılbaşı olayları ona heyecan kadar endişe de veriyordu.

New Year events brought him both excitement and anxiety.

"Hangi hediyeyi alsam? Yanlış bir şey yaparsam herkes bana güler mi?"

"Which gift should I get? If I do something wrong, will everyone laugh at me?"

Bu düşüncelerle boğuşurken, Leyla yanına geldi.

As he grappled with these thoughts, Leyla came over to him.

Leyla'nın enerjisi her zaman Emre'ye iyi gelirdi.

Leyla's energy always made Emre feel better.

Sıcak bir gülümsemeyle, "Emre, hangi hediyeyi alacağın seni strese sokuyor mu?" diye sordu.

With a warm smile, she asked, "Emre, is choosing a gift stressing you out?"

Emre başını salladı ve çekinerek, "Evet. Ama sen hep böyle olaylarda rahatsın. Nasıl yapıyorsun?"

Emre nodded and hesitantly said, "Yes. But you're always at ease at these events. How do you do it?"

Leyla, Emre'ye yardım etmeye karar verdi.

Leyla decided to help Emre.

"Herkesin sevdiği şeyleri düşün. Mesela, birine ortak bir hobiye dayalı bir hediye verirsen, bu daha anlamlı olur," dedi ve ekledi: "İletişim kurmak için küçük adımlar atmalısın."

"Think about what everyone likes. For instance, if you give someone a gift based on a shared hobby, it will be more meaningful," she said, adding, "You need to take small steps to communicate."

Emre, Leyla'nın tavsiyesini dinledi.

Emre listened to Leyla's advice.

Sürekli derslerde yan yana olduğu Can'ın futbol sevgisini hatırladı.

He remembered Can's love for football, who sat next to him in classes.

Hediyesi bir futbol anahtarlığı olabilirdi.

His gift could be a football keychain.

Küçük ama anlamlıydı.

Small but meaningful.

İçinden, "Bu yeterli olur mu?" diye düşündü.

He wondered to himself, "Will this be enough?"

Etkinlik başlamak üzereydi.

The event was about to start.

Emre, elindeki hediyeyi sıkı sıkı tuttu.

Emre tightly held onto the gift in his hand.

Kalabalığın arasına karışıp Can’a doğru ilerledi.

He mingled into the crowd and approached Can.

Yavaşça elinden tutup hediyeyi verdi.

He slowly took his hand and gave him the gift.

"Umarım seversin," dedi utangaçça.

"I hope you like it," he said shyly.

Can hediyeyi açtığında yüzü aydınlandı.

When Can opened the gift, his face lit up.

"Harika! Teşekkürler, Emre!" dedi ve cebinden benzer bir anahtarlık çıkardı.

"Awesome! Thank you, Emre!" he said and pulled out a similar keychain from his pocket.

Hem de Emre'nin en sevdiği video oyununun karakteriyle.

It was even with the character from Emre's favorite video game.

"Ben de senin için almıştım," dedi.

"I got it for you too," he said.

Emre şaşırmış ama mutlu bir haldeydi.

Emre was surprised but happy.

Yalnızca bir hediye vermemiş, aynı zamanda karşılığında anlamlı bir hediye de almıştı.

He hadn't just given a gift; he had also received a meaningful one in return.

O an, sosyal etkinliklerin, onları kendi anlamımızla doldurduğumuzda daha kolay olduğunu anladı.

At that moment, he realized that social events were easier when filled with personal meaning.

Leyla, uzaktan Emre'nin gülümseyişini fark etti.

From afar, Leyla noticed Emre's smile.

Amacına ulaşmanın memnuniyetini hissederek, "İşte böyle Emre, sadece denemelisin," diye düşündü.

Feeling the satisfaction of achieving her goal, she thought, "That's it, Emre, you just have to try."

Yılbaşı etkinliği sona ererken Emre, sosyal kaygılarını biraz da olsa yenmiş ve yeni arkadaşlıklar kurarak kendine duyduğu güveni tazelemiş bir haldeydi.

As the New Year event came to an end, Emre had somewhat overcome his social anxieties, renewed his self-confidence by making new friends, and the upcoming events no longer seemed as intimidating as before.

Leyla yanında daima destekçisiydi ve Emre daima bu günü hatırlayacaktı.

Leyla was always there as a supporter, and Emre would always remember this day.

Yeni yıl takviminde ona daha fazla cesaret ve mutluluk getirecekti.

The new year's calendar would bring him more courage and happiness.