Kışın ortasında, lise binası karla kaplıydı.

In the middle of winter, the high school building was covered in snow.

Dışarıda yavaşça kar yağıyordu.

It was snowing slowly outside.

İçeride, ayakkabı sesleri yankılanıyordu.

Inside, the sound of footsteps was echoing.

Okulun spor salonu oldukça hareketliydi.

The school's gymnasium was quite lively.

Herkes bu akşamki önemli basketbol maçını konuşuyordu.

Everyone was talking about the important basketball game that evening.

Yusuf, takımın yıldız oyuncusuydu ve bu maç onun için çok önemliydi.

Yusuf was the star player of the team, and this game was very important for him.

Yıllardır hayalini kurduğu yerel takıma seçilme şansı elindeydi.

He had the chance to be selected for the local team he had dreamed of for years.

Fakat son birkaç gündür kendini iyi hissetmiyordu.

However, he hadn't been feeling well for the past few days.

Burnu akıyor, başı ağrıyordu.

His nose was running, and he had a headache.

Ancak, Yusuf bunları görmezden geliyordu.

But Yusuf was ignoring these.

"Emre, bu maçı kazanmalıyız.

"Emre, we must win this game.

Beni izlemeye gelen izciler var," dedi Yusuf, arkadaşına dönerek.

There are scouts coming to watch me," Yusuf said, turning to his friend.

Ancak sesi kısılmıştı ve boğazı da acıyordu.

However, his voice was hoarse, and his throat hurt.

Emre endişeyle Yusuf'a baktı.

Emre looked at Yusuf with concern.

"Yusuf, iyi misin?

"Yusuf, are you okay?

Bence muayene olmalısın," dedi.

I think you should get checked," he said.

Ama Yusuf kararlıydı.

But Yusuf was determined.

"Sadece biraz yorgunum.

"I'm just a bit tired.

Endişelenme, iyiyim," diye ısrar etti.

Don't worry, I'm fine," he insisted.

Aralarına Zeynep de katıldı.

Zeynep also joined them.

"Yusuf, yüzün çok solgun.

"Yusuf, your face is very pale.

Dinlenmelisin," dedi.

You should rest," she said.

Ama Yusuf başını iki yana sallayıp sahneye çıkmak istedi.

But Yusuf shook his head and wanted to go onstage.

Hocaları da onun bu durumunu fark etmişti, ama Yusuf'un kararlılığı ağır basıyordu.

Their coach also noticed his condition, but Yusuf's determination prevailed.

Maç saati yaklaştı ve salon doldu.

The game time approached, and the gymnasium filled up.

Heyecan doruktaydı.

Excitement was at its peak.

Yusuf sahaya çıktığında, insanlar için ümit vericiydi.

When Yusuf took to the court, he was promising for the people.

İlk periyot başladığında oldukça hızlı oynadı, birkaç sayı attı ve takımını öne geçirdi.

When the first period started, he played quite fast, scored a few points, and put his team ahead.

Ancak, ikinci periyot geldiğinde durum zorlaşmaya başladı.

However, when the second period came, the situation started to get tough.

Yusuf'un başı dönüyor, nefesi kesiliyordu.

Yusuf felt dizzy, and he was out of breath.

Ama oyunu bırakmak istemedi.

But he didn't want to leave the game.

Tam bu sırada, kritik bir an geldi.

At this very moment, a critical moment came.

Top Yusuf'un elindeydi.

The ball was in Yusuf's hands.

Potaya doğru hızlıca koştuktan sonra, bir anda yere yığılacaktı.

After running quickly toward the hoop, he was about to collapse suddenly.

Salonda bir sessizlik oldu.

There was a silence in the gym.

Herkes Yusuf'un etrafına toplandı.

Everyone gathered around Yusuf.

Hemen sağlık görevlileri çağrıldı ve Yusuf hastaneye götürüldü.

Medical staff were immediately called, and Yusuf was taken to the hospital.

Hastane yatağında, hadiselerin önemini düşündü.

In the hospital bed, he thought about the importance of events.

Sağlık her şeyden önemliydi.

Health was more important than anything.

Eğer kendine dikkat etmezsen, hayallerin yarım kalabilirdi.

If you didn't take care of yourself, your dreams could be left unfinished.

Zeynep ve Emre, onu ziyarete geldiler.

Zeynep and Emre came to visit him.

"Sana dinlenmeni söylemiştik," dedi Emre gülümseyerek.

"We told you to rest," Emre said with a smile.

Yusuf da onlara tebessüm etti.

Yusuf also smiled at them.

Öğretmenleri de iyi dileklerde bulundular ve ona bir daha dikkat etmesi gerektiğini hatırlattılar.

Their teachers also expressed their best wishes and reminded him that he needed to be more careful.

Yusuf odasına döndüğünde, bu dersi hiç unutmayacağına söz verdi.

When Yusuf returned to his room, he promised that he would never forget this lesson.

Artık daha dikkatli olacak ve sağlığını ihmal etmeyecekti.

He would now be more careful and not neglect his health.

Uzun vadeli başarı için kendine iyi bakmanın şart olduğunu öğrenmişti.

He learned that taking care of himself was essential for long-term success.

Ve bu, onun için yeni bir başlangıçtı.

And this was a new beginning for him.