İstanbul Akvaryum'da soğuk bir kış günüydü.

It was a cold winter day at the İstanbul Akvaryum.

Berk, kalın montunu giymiş, akvaryumun serin koridorlarında huzurla dolaşıyordu.

Berk, wearing his thick coat, was peacefully wandering through the cool corridors of the aquarium.

Büyük cam tavanın altından sızan mavi ışık, ortama mistik bir hava katıyordu.

The blue light leaking from the large glass ceiling added a mystical ambiance to the environment.

Renkli balıklar akvaryum tanklarının içinde süzülürken, Berk günün stresinden uzaklaşıp keyif alıyordu.

As colorful fish glided inside the aquarium tanks, Berk was distancing himself from the day's stress and enjoying the moment.

Berk, sakinliği severdi.

Berk loved tranquility.

Bugün de işten izin almış, yalnız başına zaman geçirmeye karar vermişti.

Today, he had taken the day off work and decided to spend some time alone.

Ancak, akvaryumun bir köşesinde dururken, bir grup insan ve çocuk ona yaklaştı.

However, while he was standing in a corner of the aquarium, a group of people and children approached him.

Aralarında heyecanlı konuşmalar vardı.

There were excited conversations among them.

O an, birden bire, bir ses duydu: “Lütfen bize burada ne tür balıklar olduğunu anlatır mısınız?”

At that moment, suddenly, he heard a voice: "Could you please tell us what kinds of fish are here?"

Berk, şaşkınlıkla etrafına bakındı.

Berk looked around in surprise.

Nasıl olmuştu da bu insanlar onu rehber sanmışlardı?

How had these people mistaken him for a guide?

Yanlışlıkla personel girişine yakın bir yerde durmuş olmalıydı.

He must have accidentally stopped near the staff entrance.

Üzerindeki sade ama düzgün kıyafetler de onu belki bir rehber gibi göstermişti.

His simple but tidy clothes might have also made him look like a guide.

Bir an duraksadıktan sonra “Tamam,” diyerek grup liderinin gözlerine baktı ve devam etti.

After pausing for a moment, he said, "Alright," looking into the eyes of the group leader, and continued.

"Burası, tropikal balıkların sergilendiği bir alan.

"This area showcases tropical fish.

Burada gördüğünüz balıklar genellikle sıcak denizlerde yaşar.

The fish you see here usually live in warm seas.

O pembe renkli olanına dikkat edin, onun adı aslan balığıdır."

Pay attention to that pink one, it's called a lionfish."

Berk, içindeki heyecanı bastırarak doğaçlama yapmaya başlamıştı.

Suppressing his inner excitement, Berk began to improvise.

Uzun zamandır böylesine bir kalabalığa seslenmemişti.

He hadn't spoken to such a crowd in a long time.

Kalbi hızla atıyor ama heyecanı da giderek artıyordu.

His heart was racing, but his excitement was also growing.

Grubun ilgisi Berk'in üzerinde toplanmışken bir çocuğun sesi yükseldi, “Deniz atları neden hep dik duruyor?”

As the group's attention focused on Berk, the voice of a child rang out, “Why are seahorses always upright?”

İşte o an, Berk takılıp kaldı.

At that moment, Berk was stumped.

Ne cevap vereceğini bilmiyordu.

He didn't know what to answer.

Bir anda akvaryumun gerçek rehberi Aylin, kalabalığın arasından zarif bir şekilde ilerleyip konuşmaya başladı.

Suddenly, the real guide of the aquarium, Aylin, gracefully moved through the crowd and began to speak.

“Deniz atları diye bildiğimiz bu canlılar aslında aşağı yukarı bükülebilirler ve suda dik durmaları normaldir çünkü kuyrukları onlara bu dengeyi sağlar,” dedi tatlı gülümsemesiyle.

“These creatures we know as seahorses can actually bend up and down, and standing upright in the water is normal for them because their tails provide them with this balance,” she said with a sweet smile.

Grubun ilgisi Aylin'e kaymıştı.

The group's attention shifted to Aylin.

Berk, derin bir rahatlama hissiyle geri çekildi.

Berk stepped back with a deep sense of relief.

Aylin ona teşekkür etti ve grubun başka bir alana yönelmesini sağladı.

Aylin thanked him and directed the group to another area.

Berk ve Aylin samimiyetle gülümsediler.

Berk and Aylin smiled at each other warmly.

Bu yanlışlık sayesinde yeni bir dostluk doğmuştu.

Thanks to this mistake, a new friendship had been born.

O günden sonra Berk, sosyalleşme korkusunun öyle büyütülecek bir şey olmadığını fark etti.

After that day, Berk realized that his fear of socializing wasn't something to be exaggerated.

Yine kendi başına dolanarak huzur buldu, ama bu sefer içinde o günkü maceradan gelen bir sıcaklık vardı.

He found peace while wandering alone again, but this time there was a warmth inside from the adventure of that day.

Sosyal olmak bazen korkutucu olsa da, hoş sürprizler getirebilirdi.

While socializing could sometimes be intimidating, it could bring pleasant surprises.

İstanbul Akvaryumu onun için başka bir anlam taşımaya başlamıştı.

The İstanbul Akvaryumu had begun to hold a different meaning for him.