Sabah güneşi, yurt odasının pencere pervazından içeri süzülüyordu.

The morning sun was filtering in through the window sill of the dormitory room.

Bahar mevsimi kampüsü yenilemişti; çiçekler açmış, kuşlar cıvıldıyordu.

The spring season had renewed the campus; flowers had bloomed, and birds were chirping.

Yurt binası, öğrencilerin hareketliliğiyle doluydu.

The dormitory building was full of the hustle and bustle of students.

Emir, masasının başında sessizce çalışıyordu.

Emir was quietly working at his desk.

Not defterleri, ders kitapları ve bir kalem kalabalığı yurt odasındaki masanın dört bir yanına yayılmıştı.

Notebooks, textbooks, and a clutter of pens were spread around the four corners of the desk in the dorm room.

Gözlerini kitaptan kaldırmıyor, derin nefes alıyordu.

He didn't lift his eyes from the book and took deep breaths.

Aylin ise odanın diğer köşesinde durmuş, Emir'i izliyordu.

Aylin, on the other hand, stood in the other corner of the room, watching Emir.

Emir'in çalışkanlığına saygı duyuyordu ama kaygısını da görebiliyordu.

She respected Emir's diligence but could also see his anxiety.

"Emir," dedi nazik bir sesle, "biraz ara vermelisin.

"Emir," she said in a gentle voice, "you should take a break.

Bahar havası harika.

The spring weather is wonderful.

Dışarı çıkalım, biraz rahatla."

Let's go outside and relax a bit."

Emir başını kaldırdı, gözleri kaygılıydı.

Emir lifted his head, his eyes full of worry.

"Çalışmam gerekiyor Aylin.

"I need to study, Aylin.

Bu sınav çok önemli."

This exam is very important."

Aylin, masanın kenarına oturdu, sakin bir şekilde Emir'e baktı.

Aylin sat down on the edge of the desk and calmly looked at Emir.

"Biliyorum Emir, ama ara vermek sana iyi gelir.

"I know, Emir, but taking a break will do you good.

Beynin de dinlenmeli, yoksa daha çok yorulursun."

Your brain needs to rest too, otherwise, you'll get more tired."

Emir derin bir nefes aldı.

Emir took a deep breath.

Aylin'in sözleri doğru geliyordu ama ailesinin beklentileri karşısında gevşemeye cesaret edemiyordu.

Aylin's words felt right, but he didn't dare relax in the face of his family's expectations.

"Aylin, anlamıyorsun.

"Aylin, you don't understand.

Başarılı olmalıyım; ailem benden bunu bekliyor."

I have to succeed; that's what my family expects of me."

Aylin, hafif bir gülümsemeyle gözlerini Emir'inkilere dikti.

Aylin fixed her eyes on Emir's with a slight smile.

"Senin için endişeleniyorum.

"I'm worried about you.

Sen hepimize ilham veriyorsun ama bu endişe seni gölgeliyor.

You inspire all of us, but this anxiety is overshadowing you.

Ben de gelecekle ilgili endişeliyim ama diğer yönlerimizi ihmal edemeyiz."

I'm also worried about the future, but we can't neglect other aspects of ourselves."

Emir, Aylin'in içtenliğini hissetti ve sessizce düşündü.

Emir felt Aylin's sincerity and pondered quietly.

Aylin'in kendisi kadar endişeli olduğunu bilmek şaşırtıcıydı.

It was surprising to know that Aylin was as anxious as he was.

"Tamam," dedi yavaşça, "belki kısa bir yürüyüş yapabiliriz."

"Okay," he said slowly, "maybe we can take a short walk."

Aylin sevinçle yerinden fırladı.

Aylin leaped up with joy.

"Hadi o zaman, dışarıda hava harika."

"Let's go then, the weather outside is wonderful."

Emir ve Aylin, odadan çıkıp kampüsün yeşil koridorlarına adım attı.

Emir and Aylin stepped out of the room and into the green corridors of the campus.

Serin bir esinti, kaygılarını bir nebze olsun almış, yerini baharın güzel kokusuna bırakmıştı.

A cool breeze had somewhat taken away their worries, replacing them with the beautiful scent of spring.

Emir, uzun zamandır ilk kez rahatlamış hissediyordu.

Emir felt relaxed for the first time in a long while.

Dönüşte, Emir'in yüzündeki gerginlik geçmişti.

On the way back, the tension on Emir's face had disappeared.

Masaya oturduğunda kendini daha odaklanmış, zinde hissediyordu.

When he sat back at his desk, he felt more focused and refreshed.

Aylin'in haklı olduğunu anlamıştı; başarı stressiz bir zihinle daha kolay elde edilebilirdi.

He realized Aylin was right; success could be achieved more easily with a stress-free mind.

Bundan böyle Emir, ders çalışmanın yanı sıra kendine zaman ayırmayı ihmal etmeyecekti.

From now on, Emir would not neglect to make time for himself in addition to studying.

Başarı sadece derslerde değil, hayatta da dengeyi bulmakla ilgiliydi.

Success was not only about academics but also about finding balance in life.

Şimdi, not defterinin üzerine yeni bir sayfa çevirdi ve dersine enerjik bir başlangıç yaptı.

Now, he turned a new page on his notebook and made an energetic start to his lesson.

Baharın taze havası, onu tazelemişti.

The fresh air of spring had rejuvenated him.