Botanik Bahçesi'nde çiçekler açılmış, yeşillikler canlanmıştı.

The flowers had bloomed and the greenery had come to life in the Botanik Bahçesi (Botanical Garden).

Kuşlar neşeli şarkılar söylüyor, baharın taze kokusu havayı dolduruyordu.

Birds were singing cheerful songs, and the fresh scent of spring filled the air.

Ege, sınıfı ile birlikte okul gezisine katılmıştı.

Ege had joined the school trip with his class.

Ege içine kapanık bir çocuktu.

Ege was a reserved child.

Hep arkadaşlarının gölgesinde kalırdı.

He would always remain in the shadow of his friends.

Ama bu gezi onun için farklı olacaktı.

But this trip was going to be different for him.

Yanında en yakın arkadaşı Zeynep vardı.

By his side was his closest friend Zeynep.

Zeynep her zaman Ege'ye destek olurdu.

Zeynep always supported Ege.

"Ege, bugün çok güzel bir şey bulabiliriz. Senin fark etmeni bekliyor," dedi.

"Ege, today we can find something beautiful. It's waiting for you to notice it," she said.

Ege, kendine güvenmediğinde Zeynep'in desteği hep onu rahatlatırdı.

Whenever Ege lacked confidence, Zeynep's support would always comfort him.

Ama bu kez, kendi başına bir şeyler keşfetmek istiyordu.

But this time, he wanted to discover something on his own.

Sınıf arkadaşları kelebek etrafında heyecanla dolanırken, Ege derin bir nefes aldı ve az gidilen bir patikaya yöneldi.

While his classmates were excitedly gathering around a butterfly, Ege took a deep breath and headed down a less-traveled path.

Patika sessizdi ama ormanda ürpertici bir güzellik vardı.

The path was quiet, but there was a haunting beauty in the forest.

Herbiri diğerinden farklı renklerde çiçekler açıyordu.

Flowers bloomed in different colors, each unique from the other.

Ege dikkatle etrafa baktı.

Ege looked around carefully.

Beklenmedik bir şey arıyordu.

He was looking for something unexpected.

Bir süre sonra, sıra dışı bir bitki gördü.

After a while, he saw an unusual plant.

Yaprakları mavi, çiçekleri mor renkteydi.

Its leaves were blue, and its flowers were purple.

Ege heyecanlandı.

Ege was thrilled.

Daha önce böyle bir bitki görmemişti.

He had never seen such a plant before.

Yanına yaklaşıp dikkatlice inceledi.

He approached it and examined it carefully.

Bitkinin hakkında küçük bir tabela vardı.

There was a small sign about the plant.

Tabelada bu nadir bitkinin geçmişi ve özellikleri yazıyordu. Bitkinin çevreye olan faydalarından bahsediliyordu.

The sign described the history and features of this rare plant and mentioned its benefits to the environment.

Heyecanla sınıfın yanına döndü.

Excitedly, he returned to his class.

Zeynep'e bulduklarını anlattı.

He told Zeynep what he had found.

"Harika!" dedi Zeynep.

"Amazing!" said Zeynep.

"Bunu sınıfa göster." Ege'nin içi umutla doldu.

"Show this to the class." Ege was filled with hope.

Sınıf toplandığında, öğretmen bitkileri öğrenme zamanı geldiğini söyledi.

When the class gathered, the teacher said it was time to learn about the plants.

Ege elini kaldırdı.

Ege raised his hand.

Kalbi hızlıca atıyordu ama bir yandan da kendine güveni artıyordu.

His heart was pounding fast, but at the same time, his confidence was growing.

Öğretmen ile göz göze gelince, bulduğu bitkiyi tanıttı.

When he made eye contact with the teacher, he introduced the plant he had found.

Arkadaşları şaşkın ve hayranlıkla onu dinliyordu.

His friends listened in astonishment and admiration.

Öğretmen Ege'ye teşekkür etti.

The teacher thanked Ege.

Herkes alkışladı.

Everyone applauded.

O an Ege kendini çok değerli hissetti.

In that moment, Ege felt very valuable.

Geziden sonra Ege, merakının ve keşfetme cesaretinin onu ne kadar ileri taşıyabileceğini gördü.

After the trip, Ege saw how far his curiosity and courage to explore could take him.

Artık sınıfın gölgesinden çıkmıştı.

He had now stepped out of the shadow of the class.

Merakı onun yeni gücü olmuştu.

His curiosity had become his new strength.

Ege'nin yüzü gülümsemeyle doluydu, kendine olan güveni tazelenmişti.

Ege's face was filled with a smile, and his confidence was renewed.

Zeynep, "Sana demiştim," diye fısıldadı. Ve ikisi de bahardan gelen o taze kokunun tadını çıkara çıkara eve döndüler.

Zeynep whispered, "I told you so." And both of them enjoyed the fresh scent of spring as they returned home.